Ik kende Danny Vuylsteke uit het verre Kortemark (ligt even voor Langemark in de West Vlaanderen) via Eddy Ferrageau (oprichter van Radio Decibel Amsterdam, waar nog 'grootheden' als Adam Curry en Jeroen van Inkel de microfoon frequent bevuilden). Eddy Ferrageau kende Peter Nijdens (Van Dam) uit de Playa tijd, alwaar Eddy tijdens een vakantie het platenarchief op orde zou brengen. Saillant detail is wellicht dat Eddy 'de hand wist te leggen' op een flink aantal grammofoonplaten uit het Mi Amigo archief, alsmede een aantal 'early' Veronica tapes uit 1961. Tussen deze artikelen bevond zich hilarisch genoeg ook het paspoort en rijbewijs van Sylvain Tack. Eddy moet dat nog ergens hebben denk ik.

Enfin, Peter van Dam kende op zijn beurt ene Danny Vuylsteke die al tijden trachtte het zeezender-wereldje te penetreren. Het een en ander leidde ertoe dat Danny - onder de welluidende firmanaam DAVU-music/publi (DA-nny VU-ylsteke), in de Handzamestraat (ik meen 83) te Kortemark, de Mi Amigo drive-in show mocht gaan exploiteren. De installaties hiervoor had hij 'overgenomen' van Maurice Bokkebroek (een welbekende in de Mi Amigo tijd). De camion was de Vogelenzaadwagen van Danny's schoonbroer (zwager), hetgeen altijd tot grote hilariteit leidde bij aankomst van de drive-in show. In plaats van de Mi Amigo drive-in show stond er zeer groot VOGELENZAAD Kortemark op. Peter presenteerde regelmatig wat drive-in shows en introduceerde Eddy Ferrageau en Rob Ruiter die we later nog tegenkomen. Er waren op deze optredens regelmatig gast-dj's als Nigel McArthur (Stuart Russell), Alan Fossey (Alan West) en Rosko. Danny Vuylsteke kende, wellicht door de Mi Amigo affaire Ronan O'Rahilly, maar echt tot de volledige exploitatie van Mi Amigo/Caroline kwam het nooit.

Omdat we toch zo graag zeezendertje wilden spelen, kwamen we in contact met Fred Bolland van de gelijknamige platenzaken in en rond Den Haag. Fred kende Gerard van Dam en de laatste had de beschikking over een prachtig schip dat later de MV Aegir zou worden. Danny en ik werden uitgenodigd om naar Maassluis te komen, waar de MV Aegir aan de touwen hing. (het was laag water geworden en Gerard had vergeten te vieren). Eenmaal op het schip, werd gesproken over de financiële en materiële inbreng door Danny Vuylsteke en in mindere mate door mijzelf. Er was van alles nodig, met uitzondering van de grammofoonplaten want daar had Fred Bolland natuurlijk al voor gezorgd. Apparatuur was er niet. Geen zender, geen mengtafel zelfs geen pick-up. Danny zegde toe om dit te investeren en toog richting Kortemark.

Onderweg heeft hij wat Faylon studiomateriaal op de kop weten te tikken en dit uiteindelijk richting de MV Aegir kunnen krijgen. Het staat me bij dat de MV Aegir toen naar de Scheveningse haven is gegaan en daar verder is 'uitgerust'. De zenders lagen op een open veld ergens in Vlaanderen - dat wisten we via Johan Rood - en hadden gediend voor het Belgische leger (vermoedelijk in de Congo) en waren gebouwd voor gebruik op de kortegolf. Er zou zo waar wel een kilowatt uit kunnen komen! Met alle respect voor Johan en zijn collega (waar ik de naam van vergeten ben), die aan boord onder erbarmelijke omstandigheden die zenders aan de praat moesten krijgen. Voor zover ik me kan herinneren is er nooit meer dan zo'n 300 à 400 watt uitgekomen en moest je wel in de buurt wonen of liever varen om het signaal te kunnen horen.

Terug naar de eerste ontmoeting in Maassluis. Het schip was ingericht met een soort van studio (leeg) en voor de akoestiek waren overal - op de vuilnisbelt en door honden volgezeken - tapijten gehangen. Stinken... niet te kort... Uiteindelijk is de inrichting dan toch nog voltooid. Half in Scheveningen en half buitengaats, want Gerard van Dam had de MV Aegir inmiddels buiten gekregen. Ik veronderstel dat de vlaggenregistratie - als die er tenminste al was - wel door Fred Bolland geregeld zal zijn, want wij hadden daar absoluut geen kaas van gegeten. De inrichting van het zendschip werd voltooid met twee antennemasten, die voordien dienst deden als lantaarnpalen, welke opgepikt werden in de omgeving van het Haagse politiebureau op het Alexanderplein. Leo Vreugdenhill - voordat ie Gerard zijn hersens in sloeg omdat deze met zijn vrouw rommelde - woonde daar vlakbij en zou een grote rol aangaande tendering gaan spelen met zijn houten ijsbreker. De naam is me ontschoten. Nog even voor de grap de paal van de HTM-bushalte lijn 5, inclusief prullenbak, meegenomen naar de MV Aegir om daar pontificaal op het dek gezet te worden. Wat ons betrof konden de uitzendingen beginnen.

Foto: de Aegir voor de kust van Scheveningen

En ja hoor, Gerard van Dam en zijn crew kregen het nog voor elkaar ook. Danny Vuylsteke en ik in Scheveningen op de autoradio luisteren naar Delmare. Je moest wel in Scheveningen zijn, anders kon je ‘m niet ontvangen, hahaha. Oh ja, de naam Delmare heeft Gerard nog zitten bedenken in mijn toenmalige woning in Den Haag. Vermoedelijk zal hij zijn Van der Zee dj-naam gelinkt hebben en een Latijns woordenboek gevonden hebben. In ieder geval vonden we dat allemaal een goede naam. Al luisterend naar Delmare (spannend), kwam Gerard ineens aanzeilen, die met veel gezwier en gezwaai aan ons kenbaar maakte dat we benen moesten maken. De politie en ander gezagdragend volk zou ons namelijk op de hielen zitten. En een oude Renault 17 met Belgische kentekenplaat was in die tijd (het ijzeren gordijn bestond nog) zeer verdacht. Zeker als je met Gerard werd gezien. Gerard maakte kenbaar om naar de Frederik Hendriklaan (daar had Fred Bolland één van zijn platenzaken) te gaan en daar verder te spreken. Wij met zijn allen op een terrasje en maar rondspieden waar die politie nu bleef. Nooit gezien trouwens. Zullen wel hersenspinsels geweest zijn, want volgens mij schaduw je iemand onopvallend.

Ondertussen was Delmare wel in de lucht en moest er nieuw materiaal komen zoals betere zenders, een aanstuur versterker en een compressor/limiter. De zenders zouden geregeld worden door Danny Vuylsteke en Johan van Rood en zouden later aan boord gebracht worden. De aanstuur versterker (moest een NEC zijn weet ik nog) is geloof ik 'geregeld' door Jan de Kat die bij de NS werkte, welk bedrijf trouwens ook de antennedraad leverde (koperen bovenleiding). De studioapparatuur - of wat er voor doorging - heb ik dan maar uit mijn opname studio gesloopt en samen met Danny op een mooie dag aan boord gebracht. In die studio hebben we nog snel een setje jingles laten inzingen door de Internationals (een drietal bevallige Haagse zussen die beroemd waren door onder andere de hit Windsurfin’. Kas van Iersel en Haagse Buf deden de productie. Gerard vond het allemaal maar kut... maar dat was de hele organisatie, hahahaha.

Het was inschepen geblazen in Scheveningen. De houten ijsbreker van Leo Vreugdehill die ons naar de MV Aegir zou brengen, lag naast één of twee oude vissersschepen waar we door heen moesten springen om aan boord te komen. Ik sprong natuurlijk een beetje te hoog en stootte dermate mijn hoofd, met als gevolg dat ik de laatste 25 jaar nooit meer hoofdpijn heb gehad. Mijn bril moet overigens nog altijd in de Scheveningse haven liggen. Is nu jachthaven geloof ik. Wij op weg… naar de MV Aegir. Allemaal onderdeks, want... dat was illegaal he? Later begrepen we pas dat iedereen alles wist daar in Scheveningen. Is ons nog goed van pas gekomen later bij Radio Caroline en Radio Paradijs. Enfin, we zijn net de 'pijp' uit en gaan buitengaats of we vernemen dat we terug gaan. Leo Vreugdehill (de kapitein) was namelijk zijn koffertje vergeten. Leo is dan ergens aan land gesprongen, heeft zijn kleinood opgepikt en we konden de pleziertocht voortzetten.

Of de MV Aegir lag ver weg of de houten ijsbreker voer langzaam, maar het duurde en duurde... Danny Vuylsteke wist - al luisterend naar Delmare - de magnifieke term te lanceren: "Er komt godverdomme meer power uit mijnen disco dan uit dien zender, tja". Wij lachen, maar hij had wel gelijk. Leo maakte soep klaar en zette de volle borden op een soort van zitbankje op het achterdek, alwaar wij allen heerlijk van het zonnetje genoten. Danny (in de volksmond 'den dikke') had dat niet gezien en over het dek op en neer lopend en vooral kankerend, nam hij plaats aldaar waar hij voordien ook gezeten had. Met die dikke reet van hem, ging ie midden in dat volle bord met hete soep zitten. Hebben zelden zo gelachen... in al onze misère... Danny: "amai non de ju, das heet zunne", waarop Leo of één van zijn maten een emmer aan een touw overboord gooide en met koud zeewater 'den dikke's ' reet schoon spoelde. Toen zag ie er nog erger uit...

Foto: Danny Vuylsteke (OEM Boudewijn Dom)

Uiteindelijk zijn we aan boord geklommen van de MV Aegir en na het een en ander te hebben afgezet, de terugreis aangevangen... Deze duurde volgens mij nog langer dan de heenreis. Het was donker toen we Scheveningen naderden en er was enige onenigheid tussen het varend personeel of ze nu links of rechts van die en die havenlichten binnen moesten varen. Wisten wij veel? De benodigde apparatuur zou met de volgende tendering aan boord gebracht worden. Tegelijk zou dj Eddy Keur (uit de Lola's Place aan het Blijenburg in Den Haag alwaar een paar keer een Mi Amigo drive-in show annex talentenjacht gehouden werd) mee naar de MV Aegir gaan. Overigens was Ferry Maat één van de vaste (dure) presentatoren ten tijde van die talentenjachten. Waar de ijsbreker precies vertrokken is, weet ik niet meer, maar Eddy Keur ging niet mee. Hij wilde zijn leven niet riskeren op die tender. Dan had ie de MV Aegir nog niet eens gezien. Dan geen bevoorrading.

Opzoek naar nieuw talent stootten we op Rob Ruiter, de oude vriend van Eddy Ferrageau en mede oprichter van Radio Decibel. Deze zag onder de naam René de Leeuw wel brood in een radio carrière en ging er voor. Zijn collega - helaas is de naam me ontschoten - moest onderweg aanzienlijk braken vanwege de deining en verloor daarbij zijn kunstgebit, waardoor hij onverstaanbaar werd, hetgeen toch wel lastig is als dj op een zendschip. Johan van Rood, de beroemd geworden technicus, verbleef veelvuldig op mijn adres in afwachting dat er een tender (inmiddels gereduceerd tot rubberboot) zou vertrekken. Zelfs met redelijk slecht weer durfden ze met die vlotten zee te kiezen en dan nog dikwijls met een stuk ijzer van heb ik jou daar (zenders) aan boord. Soms lagen ze zo laag en maakte ze zoveel water dat er vis spontaan aan boord kwam. Johan kan hier veel over vertellen. Dit was tegelijkertijd het einde van Danny's en mijn betrokkenheid bij Delmare. Het grapje heeft mij denk ik een slordige 20.000 gulden gekost, om over het geïnvesteerde bedrag van Danny maar te zwijgen (maar die betaalde toch nooit). Alleen omdat Johan nog aan boord was, wij voelden ons min of meer verantwoordelijk voor hem, hielden we nog een beetje contact.

Todat Jan de Hoop (Frank van de Mast) belde: Delmare ging 'stuk slaan op de rotsen'... Mayday, mayday etc. iedereen kent het nog. Op het moment dat Johan, Rob en ik meen Kurt... alsmede het schip werden 'opgebracht' door de politie, heb ik de bekende 'piraten-advocaat' Mr. Welfort van de Parklaan in Scheveningen bezocht om hem de jongens juridisch te laten bijstaan. Dat deed die ook en hij had ze diezelfde avond nog vrij, niet alvorens mij foto's te vragen van Veronica en Noordzee (die ik niet had)... de wanker.... We hebben hem nooit moeten betalen, want hij stierf geloof ik voordat ie een declaratie kon indienen. Eind goed al goed.

Tot slot, nam Danny Vuylsteke contact op met Ronan (op mijn kosten) om voor te stellen de exploitatie van Radio Caroline te gaan doen. En wat zegt Ronan: "Guess who is here talking about the same?" Precies: Fred Bolland... En van het het een kwam het ander...

vorige - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - volgende