Op 31 augustus 2016, precies 42 jaar nadat Radio Veronica haar uitzendingen vanaf de Noordzee moest staken, opent in Nijkerk een expositie over de geschiedenis van de zeezenders in het algemeen en van Radio Veronica in het bijzonder. Onder de noemer ‘192 museum’ is de expositie te zien op de eerste verdieping van het gebouw waar ook de studio’s van 192TV, Café 192 en het onlangs geopende ‘Demis Roussos museum’ zijn gevestigd.

De expositie geeft een overzicht van de zeezenders die in de jaren 60 en 70 voornamelijk in de Noordzee geankerd waren zoals Radio Caroline, Radio Londen, Radio Dolfijn, Radio Mi Amigo, Capital Radio, Radio Noordzee en natuurlijk Radio Veronica. De zenders waren net zo beroemd als de roemruchte schepen vanaf waar ze uitzonden: de Ross Revenge, de Mebo II, de Laissez Faire, de Mi Amigo en de Norderney. Maar ook het Rem-eiland komt aan bod. Van de belangrijkste schepen zijn prachtige modellen te zien.

De geschiedenis van Radio Veronica is verdeeld over een aantal kamers, die chronologisch zijn ingericht: ‘De beginjaren’, ‘Summer of Love’, ‘Nederpop’, ‘Veronica blijft, als u dat wilt’ en ‘Het laatste uur’. Van de vele filmbeelden over de zeezenders is een selectie gemaakt die in een apart zaaltje vertoond wordt. Aan de ‘Top 40’ is een aparte kamer gewijd, die zich niet beperkt tot de periode van de zeezender.

In de expositieruimtes zullen delen van oude radioprogramma’s, tunes en jingles te horen zijn. Er worden twee verschillende radiostudio’s ingericht, uitgerust met de originele apparatuur, alsmede een ‘Drive In Show-Bar’. Er zullen technische spullen, radio’s, banden, awards, gouden platen, posters, T shirts, stickers, foto’s, singles, LP’s, knipsels en boeken te zien zijn. Natuurlijk is er ook een portrettengalerij met foto’s van alle presentatoren en disc-jockeys.

Het museum is een initiatief van Bert van Breda (192TV, BR music), Lex Harding, Ad Bouman en Juul Geleick van de Stichting Norderney en René Kroon (192TV). De inrichting van de expositie wordt verzorgd door Jaap Schut van Museum Rock Art in Hoek van Holland, waarmee een nauw samenwerkingsverband is afgesproken.

Lex Harding: “Het is een periode uit mijn werkzame leven die ik eigenlijk lang geleden afgesloten had. Maar gaandeweg is mijn enthousiasme voor dit project gegroeid en besef ik des te meer hoe bijzonder het allemaal was: de pioniersgeest van de gebroeders Verweij, de ongelijke strijd tegen een overheid, die haar grip op de media kostte wat kost niet wilde loslaten, de eerste radioreclames, de introductie van de Top 40, popradio met horizontale programmering. Maar vooral besef ik hoe bevoorrecht ik ben dat ik dat allemaal van nabij heb meegemaakt en hoe ik deel was van een revolutie die in de tweede helft van de jaren 60 van de vorige eeuw vooral werd ingegeven door bevlogen popmuzikanten, die zich afkeerden van de gevestigde orde en de manier van leven van na de Tweede Wereldoorlog. ‘The times they are a changing’, Bob Dylan zong het en zo was het. Ik stond er middenin en deed er enthousiast aan mee. Ik denk dat het vooral die periode was die me gemaakt heeft tot wat ik ben”.