MV Martina (Scheveningen 159, De Aegir II)

Via een journalist van Het Vrije Volk kwamen we in contact met de Rotterdammer Hans Keers. Zoop hij niet dan zat hij wel aan de stuff. Hij zat door schulden helemaal aan de grond. Om zijn schip op te knappen wilde hij in ruil daarvoor zijn boot inbruikleen afstaan aan de Delmare-organisatie. De Martina was van de rederij Vrolijk geweest en was een zusterschip van de Morgenster en Condor. Hij moest een rekening van fl. 3.000,- betalen. Dat geld had hij niet en daarom lag de boot in Rotterdam aan de ketting. We drukten hem fl. 10.000,- in de hand zodat hij nog wat geld overhad om snoepgoed te kopen en hij bleef aan boord als kapitein. Het beslag werd opgeheven en de boot werd naar Zijpe in Zeeland gevaren. In die vluchthaven hadden we, een jaar eerder, met de Aegir ook gelegen en dat was ons goed bevallen. Je kon via een stukje Oosterschelde en Zeelandbrug vrij snel de Noordzee bereiken.

Ombouw MV Martina

Via Dordrecht en Hendrik-Ido-Ambacht kwamen we in Zijpe terecht. Hier werden in het nog naar vis stinkende ruim een viertal hokken getimmerd waar de belangrijkste onderdelen van zo'n zendschip werden ondergebracht. Studio, zendkamer, generatorhok en een open keuken grenzend aan de living met geriefelijk banken en fauteuils en een open kastjes waar de voedselvoorraad in kon worden gestald. Aan de bestaande 12 slaapplaatsen voorin het schip, werd alleen een blikje verf gespendeerd. Na een dag hard werken viel je toch snel in slaap. Leo Vreugdenhill kreeg de hoofdmotor weer aan de praat en toen we de steven voor een proefvaart richting Noordzee wendden stapten pardoes de scheepvaart-inspectie aan boord, die ons een verbod gaf om uit te varen. Die ouwe schuit was niet zeewaardig. Onder de indruk waren we er niet echt van. Hetzelfde koppeltje mensen had dat een jaar eerder ook al eens tegen ons gezegd.

Foto juli 1979, Hans Keers, kapitein/eigenaar van de MV Martina

5 Jaar gemiste hitgevoeligheid

In al zijn wijsheid had Gerard van Dam besloten dat de eerste dag van testuitzending maandag 7 mei 1979 zou zijn. De rode draad in de programma's van de testweek was een ‘hitoverzicht van de 1000 grootste hits’ van 31 augustus 1974 tot februari 1979. Het eerste uur starte in het maandagochtend, daarna een programma van Astrid de Jager (10:00-11:00) en het eindigde in het 40e uur op vrijdagmiddag in het programma van René de Leeuw, wat toen gepland stond tussen 17:00 en 18:00 uur. Door het ons steeds voor de voeten lopen van de opsporingsdiensten is die datum nooit gehaald en kwam alles met een maand vertraging in de lucht.

Heet onder de voeten

Gerard van Dam probeert zijn achtervolgers voor te blijven Bij Politie en RCD was er sprake van voortschrijdend inzicht en kreeg men al een aardige kijk hoe een en ander bij Delmare werkte. Onze gehele operatie in Zijpe werd nauwlettend in de gaten gehouden door de heren Roth en van Empelen. Op vrijdag 4 mei 1979 vond een politieactie plaats waarbij twee auto’s, een aanhangwagen met ‘Congo’ zender en een speedboot in beslag werden genomen. Het schip lag toen nog in de vluchthaven bij Zijpe. Bij een inspectie aan boord moest men onverrichter zake terug keren. Er werden geen zenders aangetroffen. Het werd Gerard van Dam veel te heet onder de voeten. Om en nabij 10 of 11 mei 1979 is de Martina vertokken uit Zijpe en kwam via de Oosterschelde, de Zeelandbrug op de Noordzee terecht en is voor de kust van Ouddorp op Goeree neergelegd. Waarom hier en niet voor Scheveningen, waar in eerdere jaren Veronica, Noordzee en Caroline ook hadden gelegen? De reden was simpel, de bevoorrading, 10 km kustlijn is gemakkelijker te controleren door de instanties, dan de 140 km die tot onze beschikking stond in Zeeland. Alleen de zendapparatuur moest nog aan boord worden gebracht. Ook bij de verspreiding van ons krantje, de Delmare Media, ondervonden we tegenwerking. Om allerlei vage en duistere redenen is de tweede editie van het Delmare Clan krant nooit door de PTT geaccepteerd en verzonden.

Foto: juli 1979, de MV Martina op zee.

Eerste uitzending vanaf de MV Martina

Ondanks alle tegenwerking is het ons toch gelukt een zender aan boord te krijgen. Johan Rood ging meteen aan de slag om de drijfnatte zender zo goed en zo kwaad aan de praat te krijgen. Het was immers nu ook voor ons een erezaak geworden om zo snel mogelijk een signaal de ether in te krijgen. Op Zaterdagavond 26 mei 1979 werd er een korte modulatietest gehouden, maar moest vanwege generator problemen worden afgebroken. Op vrijdag 1 juni 1979 werden nog enkele cruciale onderdelen voor de 25 kVa generator aan boord gebracht en kort daarna op zaterdag 2 juni 1979 werd er getest op 186 m (1612 kHz). Radio Delmare startte op dinsdag 5 juni 1979 de testuitzendingen met non-stop muziek op 192 meter (1562 kHz). Om 18:00 uur klonk de stationtune: The Eve of the War van Jeff Wayne.

De officiële uitzendingen zouden aanvankelijk starten op zaterdag 9 juni 1979. Die dag waren er echter weer problemen met de generator waardoor het dus zondag 10 juni 1979 werd. De nacht voorafgaande aan de start van de officiele uitzendingen van Radio Delmare werd de studio-apparatuur getest. Brommende microfoons en mengpaneel en veel herhaalde platen en spots. Dat alles was vanaf ongeveer tussen 23:45 en middernacht te volgen op de 192 meter middengolf.

Het was dan uiteindelijk zover. De officiële uitzendingen konden nu echt van start gaan met onder andere van 10:00 tot 12:00 uur de eerste ‘Delmare Top 30’, gepresenteerd door Ronald van der Vlught. De eerste nummer 1 in de ‘Delmare Top 30’ was Bright Eyes van Art Garfunkel. De eerste ‘Enterschijf’ was Go West van de Village People.

Programma overzicht van de eerste officiële uitzenddag:

• 09:00 Kees ‘Kaas’ Mulder
• 10:00 Ronald v.d. Vlught – Delmare Top 30
• 12:00 Peter van der Holst – Openingsprogramma
• 13:00 Peter van der Holst, Ronald van de Vlught, Ronald Bakker – Sundayspecial
• 18:00 Peter van der Holst
• 19:00 Sluiting zender

Foto: Ronald Bakker- en Kees 'Kaas' Mulder aan boord van de MV Martina

Het openingsuur

Om 12:00 uur volgde het openingsprogramma. Dit werd niet gepresenteerd door René de Leeuw, Delmare’s jock van het eerste uur, maar door Peter van der Holst alias ‘de Spijker’. René was namelijk met vakantie. In dat uurtje werd ongezouten kritiek geleverd op krantenberichten en gedonder met collega’s. Peter van der Holst deelde fikse panvegen uit aan het adres van journalist Jacques Geluk en Ronan O’Rahilly, wat niet door iedereen op prijs werd gesteld. De Delmare toon was gezet voor nu en in de toekomst! De start van de officiële programmering betekende niet dat alles nu verder van een leien dakje zou gaan. Want enkele dagen later viel de zender alweer uit. Toch zijn de uitzendingen een lange periode ongestoord te beluisteren geweest met hier en daar een uitvallertje. Daarmee had Delmare zijn eigen record zeezenden gebroken.

MS De Hadda

Op zaterdag 2 juni werd er getest op 186 meter (1612 kHz). Dit was ook meteen aanleiding voor Justitie om met het visserij-inspectievaartuig de MS De Hadda (P805) niet ver van de MV Martina voor anker te gaan. Voor de mensen aan boord, ging hier toch wel een dreigende werking vanuit. In het programma van Rob van der Meer op woensdag 6 juni 1979 van 12:00 tot 13:00 uur maakt Rob melding dat een Marineschip vlakbij de MV Martina ligplaats had gekozen en hij aan dek ging om polshoogte te nemen. Al die oorlogshandelingen zinde Kapitein Hans Keers niet. Hij haalde het anker op, om het enkele mijlen verder weer te laten zakken.

Wat bij het luisterpubliek in zeer goede aarde viel was dat de brieven met verzoekjes vrij vlot in Gerard van der Dam’s programma Verzoeking werden behandeld. Het aantal fans van het programma kreeg later nog een extra boost toen men ook direkt met de deejay kon bellen. Eenmaal aan de telefoon vroeg Gerard ook naar de mening over de overige Delmare programma´s. En wat tot soms leuke en ook onverwachte reacties leidde. Dit alles kon allemaal onder de dekmantel van het door ons gehanteerde systeem van Teleradio Delmare in Monte Marcello.

Sunday Special

Een tweede Delmare programma wat ook een groeiend aantal vaste luisteraars aan zich wist te binden was de Sunday Special. Dit vijf uur durend programma werd iedere zondagmiddag live van boord uitgezonden en gepresenteerd door de aanwezige discjockeys. Veel ‘lol en jolijt’ waren onder andere de ingrediënten van dit programma. Om de fans aan zich te binden werd er een letterspel gespeeld dat uiteindelijk tot een woord moest leiden. De luisteraar was verplicht de hele middag te luisteren, omdat op willekeurige momenten een letter werd doorgegeven.

Foto: juli 1979, Rob van der Meer start om 06:00 uur met nonstop muziek vanaf de MV Martina

Enthousiasme

In de maanden juni en juli 1979 was Delmare toch een hele tijd ongestoord in de lucht en kreeg de luisteraar te maken met een stel jonge goed gemotiveerde discjockey´s. Leen Vingerling hierover: “Door de gebrekkige studio apparatuur aan boord klonk het bovendien ook niet allemaal 'super'. Desondanks zijn er frisse en soms tegendraadse programma's gemaakt. Ik denk bijvoorbeeld aan het verzoekplaten programma dat Gerard van Dam presenteerde. Dat was nog eens andere koek met een leuke kwinkslag hier en daar en naar mijn oordeel beter dan de juxebox van Stan Haag. Of Kees Kaas Mulder, die net zo goed sfeer kon neerzetten als Marc Jacobs. Of Peter van der Holst, een zeer begaafde deejay die door de medewerkers werd beschouwd als de beste. Dit is maar een kleine greep, maar er zaten ook programma's tussen waar de honden geen brood van lustten. Waarin deejays hun Engels en Nederlands niet eens beheersten of met een zwaar accent presenteerden. Maar... uit alle programma's sprak wel een enthousiasme en een wil om de luisteraar te plezieren. Dus kort samengevat: naar omstandigheden is er binnen de grenzen van het haalbare is het maximale gepresteerd. Maar dat stond niet altijd garant voor de 'beste' radio. Het enthousiasme van Delmare leek vele malen groter dan bij de andere schepen die op dat moment uitzonden. Het was eigenlijk een landpiraat op zee. Duidelijk in de opbouwfase. De charme van Delmare was het natuurlijke. Een beetje de kwajongen van de klas.”

Het leven aan boord

In die zomer hebben we een enkele maal windkracht 7 gehad en dat was ook de reden waarom de zender er de volgende dag niet was. Dat lag aan het niet waterdicht zijn van het dek. Diverse keren liep het water door de naden naar de zendkamer om daar sluiting in de zender te veroorzaken. Dan vlogen de zekeringen je om de oren. Johan Rood hierover: “Om het maximale vermogen uit de zender te halen waren alle beveiligingen overbrugt en stond alles maximaal afgeregeld, zo'n zender stond gewoon op scherp. We hadden die zomer ook last van veel vliegen aan boord, sommige van die beestjes gingen, ongelukkigerwijs, op een van de hoogspannings-condensatoren zitten en dat was dan weer reden voor overslag. Een keer ging dat gepaard met zo´n klap, terwijl ik vlakbij aan het sleutelen was, dat ik daar zeker een dag doof van ben geweest. Om overal bij te kunnen en de eindbuizen goed in de gaten te kunnen houden hadden we de zender niet geinstalleerd in het bijbehorende frame.”

Daarnaast was het inderdaad een knutselboot waar alles met ijzerdraadjes en touwtjes op zijn plaats werd gehouden. Na een flinke storm was de hele boot een vuilnisbelt en duurde het weer even om orde op zaken te stellen. Vanwege het ontbreken van ballast stak de boot niet diep genoeg in het water. Bij een beetje golfslag maakte de boot al klappen op de golven. Hierdoor kreeg de zender het geregeld te kwaad en gaf er de brui aan. Maar, het grootste probleem destijds, was het ontbreken van gezag aan boord. Johan Rood, de zender-technicus, lag overdag in zijn bed. Kapitein Hans Keers lag of met zijn vriendin te wippen of hij was stoned. De rest van de bemanning waren dj's, die alleen maar in 45 toeren plaatjes dachten en geen enkele affiniteit met de boot hadden en zich niet geroepen voelden om in geval van nood bij te springen. Een enkeling daargelaten.

Foto: De boordstudio met Ronald Bakker

Wachtlopen

Belangrijkste reden dat er aan boord van schepen wacht werd gehouden was voornamelijk om te controleren of het schip op zijn positie bleef en of er geen andere schepen op aanvaringskoers lagen. Op de Delmare boten hield men ook verplicht de wacht. Voornamelijk omdat de boten in een redelijk druk bevaren gedeelte van de Noordzee lagen en de ankers niet al te betrouwbaar waren. Ronald van der Vlught hierover: “Tijdens mijn periode aan boord van de MV Martina werden we helaas niet van alles op de hoogte gehouden. We moesten het vaak doen met de weinige informatie die we kregen als de kleine tenderbootjes spullen kwamen brengen. Vaak kwam men op zulke vroege tijdstippen dat enkele personen aan boord pas wisten dat men was geweest als men ontwaakte. Aan boord van de MV Martina hadden we altijd een nachtwacht die er speciaal op moest letten dat we 's nachts geen ongewenst bezoek kregen, van de regering bijvoorbeeld. Dat was in het begin een opgave op zo'n dobberend schip in je uppie 's nachts. Meestal liep dat niet goed af, want na een paar uur lag ook de wacht te slapen. Later is dat uitgebreid door met twee personen te gaan lopen. We hadden dus een soort van wisseldiensten aan boord en het kon dan zijn dat je de tender miste. Dus ook de weinige informatie en dat moest de rest dan maar aan je overbrengen.”

Bevoorrading van de MV Martina voor Goeree.

Woensdag 11 juli 1979: We hadden ons eigen record uitzenden aan een stuk al verbroken en om uit handen van de opsporingsdiensten te blijven werd er vaak 's nachts bevoorraad. Om 03:00 uur 's nachts vertrokken we uit Naaldwijk. Leendert Vingerling trad op als onze reisleider. Op een geschikte plaats werd de aanhanger met polyesterbootje het water ingereden en varen maar.

Foto: Strekdam bij Ouddorp, bootje te water laten voor tocht naar de MV Martina

Kapitein Hans Keers

Hans Keers was niet vies van een joint of borrel. Als hij zich in zijn hut had teruggetrokken met een geestveruimend middel, dan had je de komende uren geen last van hem. Als hij weer bevoorraad had, dan was hij voor dagen van de wereld. Maar ach wee, wanneer hij zo stoned als een garnaal aan dek kwam en iets verdachts voorbij zag drijven, dan moest hij er achteraan. We kregen dan vaak de mededeling dat het best wel eens kon gaan om overboord gezette balen wiet... Dan werd de hoofdmotor gestart en terwijl de uitzending gewoon doorging zette Hans de achtervolging in. Dit is toch wel verschillende malen gebeurt. Het voorval mocht onder geen beding aan de luisteraars verteld worden. Enige nadeel was dat we dan niet meer op dezelfde plek lagen waardoor de mensen van de tendering ons moeilijk konden terug vinden. Hij heeft het eens gepresteerd om met een rubberbootje naar Rotterdam te varen om zo aan zijn genotsmiddelen te komen.

Leendert Vingerling hierover: “Zo herinner ik me dat ik Jos van Heerden (van radio 10FM) moest afleveren op de MV Martina. Maar doordat de boot die nacht ging varen, de kapitein kreeg weer eens een geflipte ingeving, kon ik het schip niet vinden en na acht uur varen Jos weer aan het land heb moeten afzetten. Daarmee onderstrepend dat de boot zeewaardig was, maar of je in dit geval daar nu zo blij mee moest zijn.”

Leendert vervolgt: “Ook zijn Rotterdamse vriendje Dickie was geen brave. Die kwam een paar weken aan boord om hem gezelschap te houden. In zijn weekendtas zat een doorgeladen pistool. Niet prettig, want hij bleek een driftkikker uit de onderwereld te zijn, die heel gemakkelijk 'pang, pang' deed.”

Veronica Info

Op zaterdag 14 juli 1979 kregen we bezoek van de MS Maartje met aan boord een tv-ploeg van Veronica Info die een reportage aan het maken was over de zendschepen. Afspraak was dat de TV-ploeg geen opnamen benedendeks zou maken. Dit was gedaan om de anoniemiteit van de bemanning te waarborgen. Echter, de tv-ploeg werd begeleid door René de Leeuw die volledige volmacht van Gerard van Dam had gekregen en om publicitaire reden toestond dat er overal gefilmd mocht worden. Later zouden wij een voorvertoning krijgen en indien nodig zouden gezichten worden afgeplakt. Aan die afspraak heeft Veronica zich niet gehouden! Dit was ook de dag dat de compressor-limiter, die de zender beschermd tegen oversturing, defect was.

Ten aanschouwe van Veronica Info presenteerde Kees ‘Kaas’ Mulder zijn middagprogramma met een flinke kreet en werd om 12:30 uur de dj-hittip aangekondigd. Dat was ook meteen de laatste etherkreet, want de eindtrap vloog eruit. Na de MV Martina zou de Magdalena worden aangedaan. Dat was voor Jerry Hoogland, die nota bene net donderdag was gestart bij Radio Delmare, het teken zijn koffers te pakken en van boord te stappen en mee tevaren naar het zendschip van Radio Mi Amigo 272. Daar zaten al zijn vrienden Wim de Groot en Ferry Eden die hem dan ook meteen onderdak aanboden. Uit de aantekeningen van Jan Paparazzi blijkt nu dat ook Marcel Stevens, Peter van der Holst, Kees ‘Kaas’ Mulder en Rob van der Meer op de MS Maartje overstapten en zo Radio Delmare de rug toekeerden.

Foto: 1979 VOO TV Producent Leo van der Goot springt aan boord van de MV Martina (foto Jerry Hoogland )

Jatwerk

In de begin periode kregen we een hoop response van enthousiaste luisteraars, zo´n 300 brieven per dag. Veel minder blije blikken waren er bij de NOS van Radio Tour de France toen wij rechtstreekse tourflitsen van Hilversum 1 tapten en direct daarna uitzonden. Dat was pure diefstal, en dat mocht niet. Alleen hoe pak je een zender aan die buiten de Nederlandse wetgeving valt? Begin augustus ontstonden er problemen met Astrid de Jager, de vrouw van Gerard van Dam. Gerard had zijn oog laten vallen op de vrouw van Leo Vreugdehill en deze ‘good looking lady’ was niet ongevoelig voor zijn avances. Het tweetal werd op heterdaad betrapt en Leo trad handelend op! Gerard werd met een strijkijzer het ziekenhuis ingeslagen. Astrid trok zich terug uit de Delmare-organisatie.

De firma Prodihaag in Den Haag stond op haar naam ook was zij eigenaar van Delmare Italie. Dit alles had als consequentie dat de programmabanden niet meer konden worden gedraaid. Peter van der Holst, Ronald Bakker en Rob van der Meer besloten uit onvrede hiermee Delmare te verlaten. Andere medewerkers waren het met hen eens en vertrokken eveneens. Alleen Johan Rood en Hans Keers bleven aan boord over.

De muiterij

Op zondag 12 augustus 1979 stapten Leendert Vingerling en Kees ‘Kaas’ Mulder aan boord en meldden via de zender dat de organisatie had gefaald en dat zij het schip en de zenders hadden overgenomen. Een vervelende bijkomstigheid van het optreden van beide heren was dat zij melding maakten dat Radio Delmare vanaf de Noordzee uitzendt. De reclamespots van de diverse adverteerders bleef men uitzenden, maar daar kwam al gauw massaal protest tegen, want deze hadden een legaal contract afgesloten met Delmare Italië en niet met de zeezender Delmare.

Eenmaal terug aan land bleek niemand meer geld in Delmare te willen steken en saboteerde Gerard van Dam, die weer uit zijn schuilhol was gekropen, de tendering. Op 4 september 1979 werd er weer bevoorraad met een tender, betaald door J.R. Productions uit Roosendaal. Men kon de Martina niet vinden omdat Hans Keers en Johan Rood een eindje met de boot waren wezen varen! Onverrichter zake keerden men terug. Op vrijdag 14 september 1979 wordt opnieuw de bevoorrading opgepakt, zodat er helemaal niets meer aan boord was. Uitspraken over het opentrekken van een leeg blik en het aanspoelen van lijken schalden door de ether.

De sluiting

Door de steeds groter wordende schaarste aan boord werd de 25 kVa generator, die zo'n 50 à 60 liter diesel per dag verstookte niet meer gebruikt maar een 5 kVa exemplaar, die een stuk zuiniger was.

Op vrijdag 28 september 1979 is vanaf 13:30 uur de zender weer in de lucht. Dit is de laatste dag dat er nog muziek is uitgezonden. Om 18:45 uur klonk op de 192 meter in een kort afscheidsprogramma voor de laatste maal de Delmare´s stationstune The Eve of the War. Johan Rood, de zendertechnicus, ging daarna op de 186 m door met QSO-'en zond zelfs bandprogramma's uit van het laatste uur van Radio London en het Radio 390 verhaal. Maar op woensdag 3 oktober 1979 om 11:00 uur 's ochtends neemt Johan Rood met enkele woorden definitief afscheid van zijn luisteraars. De uitzending duurt maar 10 minuten omdat een transformator in de voedingsunit op punt staat door te branden.

Foto: Johan Rood repareert de zender

Achter de schermen was er nog wel hoop op een doorstart. Herman de Graaff en Peter van der Holst hebben in dezelfde periode ook nog geprobeerd hun Radio Capri vanaf de MV Martina ten gehore te brengen. maar ook zij waren niet in staat de zaken goed te regelen.

Ook was er enige tijd sprake van zenderhuur door Engelsen die graag op de 186 meter wilden zitten vanwege de goede ontvangst. Het mocht allemaal niet baten. Meer bevoorradingen mislukten daarna. Op vrijdag 19 oktober 1979 verlaat ook Johan Rood de MV Martina en weet met een klein vletje van boord, de kust te bereiken. Er was geen houden meer aan en op zaterdag 27 oktober 1979 vond Hans Keers het welletjes en wordt op zijn verzoek de MV Martina door de MS. Mijntje de haven van Stellendam binnengesleept alwaar het schip in beslag wordt genomen. Via Willemstad belandt de boot na een paar maanden, bij de rest van de Delmare vloot in het entrepot dok te Rotterdam. De boot wordt later, door de Dienst Domeinen op een veiling voor fl 5.000,- aan sloperij Van der Marel verkocht.

Het Radio Delmare avontuur was definitief voorbij.

Gegevens MV Martina (Scheveningen 159, Epivan)

• Lengte: 42 meter
• Breedte: 7 meter
• Tonnage: 270
• Bouwjaar: 1923
• Diepgang: 3.20 meter
• Hoofdmotor: 200 pk BRONS
• Gebouwd bij: S.M.S. Scheveningen
• Generatoren: 2 st.50 kVa
• Zenders: Marconi T 1509,
• Zendvermogen: Orgineel 350 watt maar opgevoerd 800 watt
• Draaitafels: 2 stuks merk Technics
• Cassettedecks: 3 st.merk Marantz SD 5010
• Bandrecorders: 2 stuks merk Sony TC 630
• Mengpaneel: 1 stuks Stereo 7 (Imke Roos)
• Microfoon: 1 stuks Shure mikrofoon 565 SD
• Koptelefoons: 2 stuks Type Elega DR6196
• Aanvullend I: 1 Compressor-limitter + grote VU-meter
• Aanvullend II: 1 Toongenerator merk Philips
   

Hoe ging het verder

Na het optrekken van de kruiddampen aan het Alexanderplein is Leo Vreugdenhill met herdershond Cheeta bij Astrid de Jager ingetrokken. Gelijn van Oosten vertrok met hond Boy richting Gerard van Dam. Gerard en Gelijn betrokken een appartement in Zoetermeer en Gerard moest op zoek naar een baan. Met zijn vlotte voorkomende babbel wist hij zich als bedrijfsleider bij de textielsuper Zeeman in Leidsehage binnen te kletsen. Vanuit die functie wist hij zich al snel op te werken tot voorzitter van de winkeliersvereniging. Het duurde dan ook niet lang of hij zat in een commissie die het winkelcentrum moest gaan promoten. Op een door hem georganiseerd promotiefeest was het dan ook niet vreemd dat daar Alex Olffers met zijn Delmare promotiewagen stond en dat de muziek bij deze happening werd verzorgd door de Delmare roadshow. Een leuke anedote: het verbaasde Gerard dat hij bijna nooit schone overhemden in de kast aantrof en hierdoor genoodzaakt was regelmatig er eentje bij zijn werkgever van de plank te plukken. Gelijn van Oosten op haar beurt kieperde, in een kwaaie reactie, de wasmand om en met zijn drieen telden we zo´n 45 stuks nog ongestreken Zeeman exemplaren…

Foto: 15 juni 1980: Alex Olffers met promotie busje werft leden voor de DOO in Leidschenhage 

De Media Delmare

De drukkerij en redactie werden ondergebracht in de kelder van Ma van Dam aan de Roggekamp in Mariahoeve. Een jaar eerder hadden in dezelfde ruimte nog de zenders van Delmare gestaan. Er werd een Gestetner 206 drukpers aangeschaft die via de leverancier gunstig gefincieerd werd. In de krappe ruimte konden net twee bureau's staan met daarop een telefoontoestel en een typemachine. Wanneer de gehele Media-redactie die gevormd werd door Gerard van Dam, Roelof Meijer en Gijs van de Heuvel aanwezig was ,dan zat de kelderbox vol. Hand en spandiensten werden verricht door Leendert Vingerling en Alex Olffers. De aktiviteiten van de Media groeide gestaag. Men gaf een aantal periodieke bladen uit zoals, Transatlantic Radio Rotterdam, Radio Hofstad blad, Radio Freewave Leiden , Stadblad(radio Glazen Stad)en het Utrechtse Victoriablad.

Leendert Vingerling hierover: “Nadat Delmare haar uitzendingen in oktober 1979 had gestaakt, bleef het het tijdje stil. Achter de schermen werd echter druk gewerkt en onderhandeld. Vele ruzies moesten worden bijgelegd en de neuzen moesten weer dezelfde kant opstaan. In augustus 1980 werd in Den Haag een vergadering belegd met als doel de oprichting van een legale omroep. Johan Rood was het niet eens dat Gerard van Dam wilde doorgaan onder de naam Delmare. Hij vond dat hij recht had op de naam, omdat hij als laatste het ‘zinkende' schip had verlaten. Gerard was het daar niet mee eens. En zodoende scheidden elkanders wegen. Daarna viel het stil totdat er in december 1980 ineens twee Delmare blaadjes verschenen.”

Allereerst ‘De Delmare’, het blad van de pas opgerichte Delmare Omroep Organisatie. En daarnaast viel er bijna tegelijkertijd ook een ander boekwerkje in de brievenbus: “Radio Delmare doet een boekje open”. Dit was een uitgave van het’ illegale’ Delmare. Dankzij een medewerker van de PTT in Naaldwijk werden de drukwerkjes gratis verstuurd. De Delmare kon het daardoor erg lang uithouden, want dat kunstje werd week in, week uit geflikt totdat de medewerker bij zijn baas op het matje moest komen.

Uitbreiding

In 1982 kreeg de redactie een nieuw onderkomen in een appartement aan de Laurens Reaalstraat. Deze woning bevond zich vlak naast het Centraal Station, in Den Haag. Hier werd ook een nieuwe tekstverwerker (CompSet 550) aangeschaft. Eentje met een aparte werkplek voor typepiste, de onze heette Karin. Pas in 1985 brak het Personal Computer tijdperk aan en werd alles veel handzamer en stukken goedkoper. In het zelfde jaar werd de Delmare krant omgedoopt in de Media Delmare, aan dit tweewekelijkse blad werkten oa. Jos Leygraaff, Tom van Dauven, Rob Olthoff en Gijs van der Heuvel mee. Jos Leygraaff kende ik nog uit de tijd dat hij de FM-piraterij in Utrecht en omgeving voor het Free Radio Magazine versloeg. In een van de slaapkamers werd een studio ingericht voor het ‘je kon nooit weten’ geval. Wat mij sterk is bijgebeleven is de hardnekkige manier waarop Gerard van Dam trachtte de eerste Delmare´s uit de drukpers te laten rollen. Voordat het eerste leeswaardige exemplaar het levenslicht had gezien was er al een heel bos aan papier verstookt. Al doende leert men, zal Gerard wel gedacht hebben. Toch wel bewondering voor dat textielbaasje die uiteindelijk een professionele drukker werd.

Foto: Delmare drukmachine in de kelder in Mariahoeve, Den Haag

Delmare Omroep Organisatie

Voorafgaand aan de officiële oprichting werd er op 20 augustus 1980 een vergadering belegd in een zaaltje in Babylon, Den Haag. De plannen werden daar ontvouwd aan nieuwkomers en enkele vaste medewerkers. We konden gelukkig op voldoende steun rekenen. Het doel van de DOO was meerledig. Naar de buitenwacht (overheid) toe moest het illegale imago verdwijnen. Delmare ging het voortaan over een andere boeg gooien en wilde het omroepbestel grondig veranderen. En dat kan alleen maar als je een omroeporganisatie bent. Dus vandaar de DOO met echte statuten. Om het een en ander kracht bij te zetten werd er een blad gedrukt en de Top 33 uitgeven. Bij deze bijeenkomst was Johan Rood ook aanwezig. Ook geheel onverwacht was het binnenvallen van een kwaaie Leo Vreugdehill, die zijn ongenoegen aan de aanwezigen kenbaar maakte.

Leendert Vingerling hierover: “Binnenskamers had de DOO natuurlijk een ander doel. Bliksemafleider en suikeroompje voor een nieuw project. We wisten ook wel dat de DOO nooit voldoende leden zou binnenhalen, maar doordat het 'louche' piratenimago was verdwenen werd het wel makkelijker om adverteerders te winnen en leningen af te sluiten. Zo kon Gerard van Dam bij Gestetner een drukpers versieren en werden er bij een Nissan dealer twee auto's geleased. Wat vroeger onmogelijk lukte, kon nu ineens wel. In de luwte van de DOO werd gewerkt aan het opknappen van de Morgenster. Gerard liet zich bijna nooit bij daglicht zien om de schijn te vermijden. Ik werd daarom de 'katvanger'. Helaas heeft de Morgenster het anker nooit kunnen laten vallen voor de kust van Zeeland.”

Notaris

De Delmare Omroep Organisatie werd opgericht op 27 oktober 1980 door Gerardus Johannus Theodoris van Dam en Leendert Vingerling. De akte werd getekend bij notaris Gmelich Meijling in Kapelle (Zeeland).De Vereniging stelde zich als doel:

• Het uitzenden en/of doen uitzenden zowel nationaal als regionaal, van radio- en televisie programma’s van verstrooiende, informatieve, culturele en educatieve aard.
• Het intensiveren van het contact tussen de uitvoerenden van de programma’s enerzijds en de luisteraars en kijkers anderzijds, ondermeer door het uitgeven of doen uitgeven van een programmablad.
• Het bevorderen van een zelfstandige meningsvorming van luisteraar en kijker middels een zo uitgebreid mogelijk neutrale voorlichting.
• Al hetgeen met het voorgaande verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn, alles in de meest uitgebreide zin van het woord.
•  

DOO Gewestbestuurders

Op 12 september 1981 werd er in Babylon te Den Haag de eerste gewestbestuurders vergadering gehouden.

vorige - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - volgende