Vandaag neem ik je mee terug naar 1973 en daar zijn twee gebeurtenissen de reden toe. Een tweetal weken geleden paste ik op twee van de kleinkinderen gedurende een aantal uren op de vrijdagochtend en na een tijdje ander vermaak besloten we oude liedjes te beluisteren. Het werd grote pret want de dubbel cd met liedjes uit de televisieserie ‘Ja zuster, nee zuster’ kwam uit de kast en uiteraard kwamen liedjes als de Fucsia, In een rijtuigje en de Kat van Ome Willem voorbij.

Opmerkelijk voor mij was dat Femke, 7 jaar en die het liedje nooit eerder had gehoord, na drie keer beluisteren mee ging zingen alsof ze zelf morgen naar Parijs zou vertrekken. Wim Sonneveld, 43 jaar na zijn overlijden in de schijnwerper in Huize Knot. Een ruime week later werden we nog een keer aan deze cabaretier herinnerd. Han Peekel bracht, op de late avond, een prachtige special over Herman Stok waarvan ik volop genoot. Een van de vele successen van Wim Sonneveld, Katootje, kwam in een fragment voorbij in een gruwelijke instrumentale uitvoering, afkomstig uit het programma ´Top of Flop’. Jurylid Willem ´O´ Duys meldde daarbij dat wanneer Wim Sonneveld, die op dat moment in Zuid Frankrijk woonde, zich zou omdraaien in de sneeuw als hij deze valse versie zou horen.

Het bracht me in gedachten terug naar de jaren zestig dat thuis, we waren met zijn zevenen, het onderwerp cabaretiers met een bepaalde regelmaat ook wel aan bod kwam. Immers waren er voorstanders en tegenstanders van de grote drie, waarbij door mijzelf Wim Kan als grote afvaller werd geselecteerd. Het kan aan de puberjaren hebben gelegen maar ik kom me ontzettend ergeren aan de in mijn oren gemaakte vorm van humor van de man die vooral links gericht wenste te scoren. En dan ook nog eens de Oude Jaars Conferences die hij kreeg toebedeeld.

Ik denk gemiddeld dat Toon Hermans het in Huize Knot het beste deed, aangegrepen door zijn prachtige one man shows. Voor mijzelf was het echter Wim Sonneveld mede omdat hij prachtige types neerzette in diverse programma´s, waaronder natuurlijk de eerder gememoreerde ´Ja zuster, nee zuster´. Alleen als je op de radio weer eens Sonneveld voorbij hoorde komen dan was dat steevast een nummer van een van zijn bloemrijke LP´s, die in de loop der jaren zijn opgenomen en uitgebracht.

Maar hoe langer ik er kortelings over nadacht kwam bij mij de gedachte op dat ergens in de begin jaren zeventig door mij een kanttekening was gemaakt omtrent een programma op de radio. Jawel hoor het was in de zomer van 1973 dat Wim Sonneveld eindelijk weer eens een keer live was te horen. In die tijd had Wim Sonneveld zich bijna volledig teruggetrokken en trad hij niet meer op maar in het TROS programma ´Vice Versa Veluwe´ maakte hij daar een uitzondering op.

De programmaleiding van de TROS had Wim Sonneveld bereid gevonden af te reizen naar het plaatsje Hulshorst om een zogenaamde ´tour de chant´ met de duur van een half uur te brengen. Het bestond uit conferences en liedjes uit zijn uitgebreide repertoire, waarbij hij werd begeleid door zijn vaste trio.

In mijn archief vond ik een reactie terug van programmasamensteller Piet Daalhuysen, die inging op het gegeven dat Sonneveld eindelijk weer eens live op de radio zou zijn te horen: “Toen ik met de voorbereidingen van dit programma bezig was, stapte ik naar John de Crane en vroeg hem of hij ‘enkele zware jongens’ voor me had. Vrijwel direct reageerde hij met de vraag van wat ik van Wim Sonneveld vond.”

Daalhuysen vroeg zich af, mede het gegeven dat Sonneveld bijna nooit meer optrad, of deze wel bereid zou zijn maar De Crane stelde dat hij Wim Sonneveld gewoon brutaalweg diende te vragen. Uiteindelijk lukte het maar er waren wat haken en ogen. Piet Daalhuysen destijds: “Hij reageerde meteen op mijn verzoek en wilde best optreden mits hij kon worden begeleid door zijn vaste trio. Maar dat gaf natuurlijk de nodige problemen want zijn begeleiders waren als trio ontbonden en traden al enige tijd in andere formaties op.”

Via de basist Wim van der Stelt gelukte het Daalhuysen het trio weer bijelkaar te krijgen voor dit speciale ‘Vice Versa Veluwe’ zomerprogramma. Opmerkelijk want tot 1960 was Wim Sonneveld zeer regelmatig op de radio te horen. Wie herinnert zich niet het programma 'De showboat' waarin hij de rol van ‘Willem Parel’ speelde. Een dag voor de uitzending kwam Wim Sonneveld naar Nederland, vergezeld van Conny Stuart die bij hem logeerde. Zij was trouwens een week later de centrale gast in het gelijknamige programma, dat op zaterdagmiddag destijds in de zomer van 1973 via Hilversum 2 om half 2 de ether inging.

Sonneveld maakte die week ondermeer bekend geen plannen meer te hebben om te gaan optreden maar dat er wel plannen waren voor een film over zijn leven, waarin acteur Willem Nijholt de hoofdrol zou gaan spelen. In een het daarop volgend jaar kwam Wim Sonneveld veel te vroeg te overlijden. Tijdens het schrijven van deze column besefte ik – als practisch niet-televisiekijker – de serie over 100 jaar Wim Sonneveld, die recentelijk door de NPO werd uitgezonden,  niet te hebben gezien. Gelukkig maar dat we in de moderne tijd van terug kunnen kijken leven.

http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/397299/100_Jaar_Sonneveld.html

Hans Knot, 5 augustus 2017