Een van de mooiste ontspanningen is het lezen van een boek en tegelijkertijd muziek op de achtergrond te hebben. Aangezien ik al decennia verzamelaar ben van muziek is het moeilijk een keuze te maken wat weer eens te draaien en dus heb ik me een groot aantal jaren geleden aangeleerd om in 90% van de keuzegevallen te kiezen voor muziek met de ogen dicht. Dit betekent dat ik niet ga zoeken naar speciale muziek of artiesten maar een groot aantal cd’s uit de collectie trek, die in de daarop volgende weken te horen is.

Op die manier kunnen er verrassende dingen tevoorschijn komen waarbij ook weer andere herinneringen de revue passeren. Zo bleek recentelijk toen er een prachtige verzamel-cd tussen de gekozen muziek zat van een Britse zanger die al tegen het eind van de jaren vijftig van de vorige eeuw actief was terwijl hij, meer dan een halve eeuw later, nog in de opnamestudio’s wordt gesignaleerd. Het grote nadeel is dat hij al vele jaren wordt geboycot op de radio omdat hij te oud zou zijn. Gelukkig heeft hij een zo grote schare aan, vooral vrouwelijke, fans dat live optredens zeker nog winstgevend zijn.

Mijn gedachten gingen niet alleen naar de Britse zanger en zijn warme en succesvolle loopbaan maar ook naar de vele fanclubs die er in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw waren. In de muziekbladen als Muziek Parade, Muziek Expres en Teenbeat werden speciale annonces opgenomen waarin fanclubs zich konden bekend maken aan het lezerspubliek als wel de lezers op te roepen lid te worden van de speciale fanclub. Vergelijk het met de vele facebook pagina’s die er nu zijn te vinden over artiesten. Een ieder die daarbij is aangemeld kan zijn of haar mening kwijt, wat eigenlijk vroeger met de fanclubs ook het geval was.

Het waren destijds trouwens niet alleen de muziekbladen die de fanclubs een steuntje in de rug gaven maar ook bepaalde, commerciële, radiostations wisten de artiesten breed te ondersteunen. Zelf haastte ik me, nadat dagelijks de lessen waren afgelopen op de middelbare school, naar huis, zodat ik nog een deel van ‘The Five by Four Show’ kon beluisteren, die op Radio City werd uitgezonden. Zowel de muziek van The Beatles als die van The Rolling Stones kregen aandacht in dit programma. Op zich uniek te noemen daar ze twee totaal verschillende groepen fans naar Radio City trokken. Immers was je in die tijd fan van de Rolling Stones of van The Beatles.

Op Radio Veronica, destijds vanuit internationale wateren haar programma´s uitzendend, was er voor beide groepen ook aandacht maar dan in gescheiden programma´s. Een andere artiest die veel aandacht kreeg via Radio Veronica was de zanger die ik eerder bedoelde, Cliff Richard. In de periode tussen 1963 en 1968 werd de Cliff Richard Show wekelijks op maandagavond om 19:15 uitgezonden, waarbij vooral de toen nog bij het station in dienst zijnde Cees van Zijtveld de ´shows rond Cliff Richard en zijn begeleidingsgroep The Shadows, presenteerde.

Op zoek in mijn archief vond ik een aantal documenten terug die betrekking hebben op de speciale Cliff Richard shows destijds op Radio Veronica. Zo was er een artikeltje te vinden in het blad ´Dynamite´ van de fanclub betreffende het stopzetten van het programma via de ´192´ en de ontevredenheid daarover. Tevens een lijstje met titels van nummers van Cliff Richard, die in de maand november 1965 werden gedraaid in de speciale programma´s op Radio Veronica. Om het allemaal een beetje in het sentimentele te trekken is het vandaag de dag dat ik deze herinnering schrijf, 22 januari 2016, een halve eeuw geleden dat het prachtige ´Wind me up, let me go´ voor het eerst genoteerd stond in de Top 40 van Radio Veronica, een nummer dat trouwens niet hoger zou komen dat de 36ste plaats.

Tot slot kan worden gemeld dat The Cliff Richard Show in het blad Teenbeat in 1966 werd uitgeroepen tot het populairste fanclub programma. Maar dat kan natuurlijk van invloed zijn geweest door het massaal insturen van briefkaarten door leden van dezelfde fanclub.

Hans Knot, 30 januari 2016