Maar weer eens een terugblik in de kelders van de radiogeschiedenis waarbij een artikeltje tevoorschijn kwam uit de krant van 4 oktober 1957. Nee, het ging niet over een programma gericht op ‘Wereld Dierendag’, maar over de opvolger van een populaire radioserie van de VARA, ‘De Familie Doorsnee’. Deze radiostrip had een zo groot succes beleefd dat de directie van de omroepvereniging besloten had ook een televisiestrip te gaan maken onder de naam ‘Pension Hommeles’.

Voor deze serie, zo berichtte de krant, werd Annie M.G. Schmidt andermaal ingehuurd, evenals Cor Lemaire en Wim Ibo, waarbij de laatste - evenals bij 'de Familie Doorsnee’ - als presentator zou gaan fungeren. Men meldde tevens dat in deze muzikale comedie, die telkens op een zaterdagavond werd geprogrammeerd, ruimte werd gemaakt voor een nieuwe quiz: ‘Weet je wel wat je waagt’ van Theo Eerdmans en zijn assistente Maud.

Pension Hommeles was de eerste Nederlandse televisieserie en ging over de dagelijkse belevenissen van de vaste bewoners van een pension, in een tijd waarin niet vluchtig met het leven werd omgesprongen. Dit leidde natuurlijk tot een typisch Hollandse sfeer van personen en gebeurtenissen, waarin het publiek zich herkende. En gekeken werd er zeker naar het nieuwe programma en het kon worden gerekend tot de meest populaire televisieprogramma’s van de jaren vijftig van de vorige eeuw, waarbij het in de categorie ‘amusementsprogramma’s’ de absolute eerste plaats bereikte.

En veel van de voor de serie geschreven songs waren vervolgens bij herhaling te beluisteren in de diverse VARA radioprogramma’s. En natuurlijk – zoals ook de buurtkinderen in die tijd deden – werd er door velen veelvuldig de zaterdagavond doorgebracht bij buren of vrienden, die wel in het bezit waren van een televisietoestel en op die manier gezamenlijk de wekelijkse belevenissen van ‘Pension Hommeles’ konden meemaken. En uiteraard werd, over van alles wat die avond was gebeurd, achteraf goed doorgesproken met anderen, die het ook hadden gezien of aan de niet-kijkers, die ook wel op de hoogte wensten te worden gehouden. Als je de 65 plussers van heden ten dage vraagt naar de populaire televisieprogramma’s van die tijd dan staat voornoemd zaterdagavond comedie-programma vooraan in het geheugen. Toch heeft het programma niet een jarenlange uitzendperiode beleefd. Het nam een aanvang in oktober 1957, terwijl de laatste aflevering plaats vond op 5 april 1959. De producer van het programma, Wim Ibo, had er voor gezorgd dat de grote sterren van het toneel uit die tijd in de serie een rol gingen spelen. Hier een indruk van de namen van toen: met als vaste personen Mieke Verstraete, Kees Brusse, Mimi Kok, Maya Bouma, Donald Jones, Henk van Ulsen. Maar ook de namen van de gastspelers mochten er zijn: Ank van der Moer, Mien Duymaer-van Twist, Sara Heyblom, Dini de Neef, Cruys Voorbergh, Ko van Dijk, Guus Oster, Herbert Joeks, Ko Arnoldi.

De regie van ‘Pension Hommeles’ was in handen van Erik de Vries, ook wel ‘mister televisie’ genoemd, terwijl Cor Lemaire verantwoordelijk was voor de muziek, die werd uitgevoerd door ‘Kamer Kwartet’. En een televisieprogramma kon ook in die tijd niet zonder decor, waarvoor Fokke Duetz was ingehuurd. Op de volgende site is een overzicht te vinden van alle 16 afleveringen, waarbij een klik op de individuele afleveringen een mooi overzicht geeft in foto’s van ‘Pension Hommeles’: http://beeldengeluidwiki.nl/index.php/Pension_Hommeles

Donald Jones speelde een de rol van een van de vaste bewoners van ‘Pension Hommeles’ als Dinky, een zwarte Amerikaanse theologiestudent die hielp in het pension. Dinky, was de speelse, vrolijke, flamboyante aanwezigheid tussen de tobberige en geremde Nederlanders. Dinky zong en danste, lachte veel, was altijd vrolijk en meestal verliefd. Bijvoorbeeld op Klaartje Binnendijk, het meisje voor wie hij het bekendste liedje uit de serie zong: ‘Ik zou je het liefste in een doosje willen doen.’

De scène waarin Jones dit liedje zong, in het tweede seizoen van de serie, was een van de klassieke momenten in de Nederlandse televisiegeschiedenis. Jones, op de vloer van de gang van het pension, met Roekie Arons in zijn armen, zingend, op de jazzy muziek van Cor Lemaire, met een zwaar Amerikaans accent:

“Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
En je bewaren, heel goed bewaren
Dan laat ik jou verzekeren voor anderhalf miljoen
En telkens zou ik eventjes het deksel open doen
En dan strijk ik je zachtjes langs je haren
Dan lig je in de watten en niemand kan erbij
Geen dief die je kan stelen, je bent helemaal van mij
Maar alleen om de eendjes wat eten te geven
Maar als je dan vlucht, raak ik jou toch niet kwijt
Want ik vind jou altijd, ja, ik vind jou altijd

Ik zou je het allerliefste in een doosje willen doen
En dan telkens even kijken,
Heel voorzichtig even kijken, telkens even kijken
en een zoen
Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
En dan telkens even kijken,
Heel voorzichtig even kijken, telkens even kijken
Je mag er wel eventjes uit, elke dag
Een uurtje dat mag, ja een uurtje, dat mag

Je mag dan nog wel naar het Vondelpark even
Maar alleen om de eendjes wat eten te geven
Maar als je dan vlucht, raak ik toch jou niet kwijt
Want ik vind jou altijd, ja, ik vind jou altijd
Ik zou je het allerliefste in een doosje willen doen
En dan telkens even kijken,
Heel voorzichtig kijken, telkens even kijken en een zoen.”

Enkele jaren geleden werd de serie op DVD uitgebracht maar is helaas niet meer leverbaar. Het eerder gememoreerd onderdeel van Theo Eerdmans is nooit opgenomen in het totaal programma maar kwam later vanaf verschillende locaties uit het gehele land op de televisie. De Millers zorgden in eerste instantie voor de muzikale begeleiding, maar werden in de vierde uitzending vervangen door The Ramblers. In totaal werden er 20 uitzendingen verzorgd in 1957 en 1958 waarna het werd vervangen door een ander programma van Theo Eerdmans: ‘Je neemt er wat van mee’, waarover een andere keer meer.

Dank aan: SeniorPlaza.nl, Nederlands Theater Archief en annie-mg.com

Door Hans Knot, 26 april 2014