Terug kijken naar de eind jaren zeventig en begin jaren tachtig van de vorige eeuw en de Amerikaanse radio is het item van de nostalgische columns in de maand mei met vandaag de laatste aflevering.

Ik meldde het al eerder dat de enorm succesvolle periode van de discomuziek, dat enkele jaren de muzieksoort voor de jeugd in de VS was geweest, tanende was. Sommige programmaleiders wilden er nog niet aan om van format te veranderen en in november 1979 besloot met bij KITT een dansgroep in te zetten die op allerlei bijeenkomsten de discosound nogmaals onder de aandacht kon  brengen van de toehoorders. De ideevorming kwam van station manager van dat moment, Wally Reid.

Tijdens een presentatie stelde hij dat de groep niet alleen vanwege de discomuziek promotie was samengesteld, maar ook om de hele geschiedenis van de dansmuziek onder de aandacht van het publiek te brengen. Uiteraard gebeurde dit tegelijk met een groots opgezette campagne voor het station zelf.

David Hurlbut, in 1979 directeur van WYER-AM (50 kW) en WYER-FM (500 watt) schreef destijds in een brief aan de Tamla Motown directie dat men het langer vertikte nog enig product van deze platenmaatschappij via beide radiostations te laten horen. Gevolg hiervan was dat direct bij de instelling van deze boycot 10 singles van dit platenlabel uit de playlist van de stations verdwenen. David besloot tot de boycot daar hij sinds de switch in mei 1978 van automatic station tot live contemporary diverse malen bij Tamla Motown had aangeklopt voor promotieplaten, helaas telkens zonder succes.

WMAL-AM in Washington vierde in november 1979 het feit dat deejay Felix Grant zijn jazzgeoriënteerde album show 25 jaar onafgebroken presenteerde. Dit werd gevierd met een groots opgezet concert in het John F Kennedy Centrum waar onder meer Dizzy Gillespie en de New Port Jazz All Stars optraden. Uiteraard was het concert live via de middengolf te beluisteren in groot Washington.

KWHO-FM in Salt Lake City, welk station sinds lange tijd gebruik maakte van het automatische rock- en discoformat, stapte in 1979 over naar het Big Band Format. Dit format werd trouwens  grotendeels toegeleverd aan KWHO-FM door de syndicator Drake and Chenault. Maar ook in de VS waren veranderingen van elke dag. De call letters KWHO worden nu gebruikt door een FM station in Lovell, een plaats in de staat Wyoming. Het oude KWHO heet sinds 1995 KUBL FM, dat via de 93.3 een countryformat uitzendt.

Tom Clay, de zanger deejay van onder meer het nummer ‘What the World needs now, Abraham, Martin and John’, een versie waarin hij de moorden op dr. Luther King en de gebroeders Kennedy belichtte, keerde in 1979 na een langdurige afwezigheid terug op de Amerikaanse radio en wel op KZLA-FM in Los Angeles, waar hij een programma ging presenteren tussen 10 a.m. tot 2 uur p.m. Clay, die in 1995 kwam te overlijden, had een lange loopbaan binnen de Amerikaanse radio-industrie, waarbij zowel ups als downs voorbij kwamen. Hij werd onder meer verdacht van payola en had een verhouding met Marilyn Monroe, waar verder zwijgzaam over werd gedaan. Lees meer op: https://en.wikipedia.org/wiki/Tom_Clay

Shamrock Broadcasting, een groep van radio en televisiestations, welke in mei van 1979 door Rob Disney van Star Productions werd opgericht, had eind 1979 tien radiostations, waaronder WUTU-FM in New York aangekocht. Totale aanschaf kosten lagen destijds tegen de $70.000.000. Men had al acht stations en aangezien de FCC in Amerika het niet aan welke organisatie ook toestond om meer dan 14 stations in het bezit te hebben diende men 4 stations te verkopen. Van de FM stations KMGC in Dallas en KYOK in Houston was het eind 1979 al zeker dat ze werden afgeschoven. Lees meer over de onderneming op https://en.wikipedia.org/wiki/Shamrock_Holdings

In november 1979 werd ook bekend dat de grote platenmaatschappijen in Amerika zeer spoedig rond de tafel wensten te gaan zitten met de programmaleiders van een 150 tal radiostations, waarvan de programmamakers het iedere week weer presteerden om lp's, die net of nog net niet op de markt waren verschenen, integraal in de shows te laten horen. Hierdoor namen vele luisteraars de lp’s  op en behoefden zij ze deze niet meer te kopen.

De gevolgen waren natuurlijk duidelijk, namelijk grote verliezen voor de platenmaatschappijen. Zou men niet tot een duidelijke overeenkomst met de radiostations komen dan overwoog de platenindustrie de FCC in te schakelen om tot een wettelijke regeling te komen. Uiteraard was het de tijd dat er nog lang geen sprake was van internet, Spotify en andere mogelijkheden muziek op een goedkopere manier, dan in de winkel, binnen te halen.

Niet alleen Radio Caroline besteedde in 1979 bij herhaling aandacht aan de Greenpeace organisatie. Een station als KEZY-AM en FM in Anaheim (California) droeg ook een steentje bij voor Greenpeace. Ruim 550.000 gulden werd er opgehaald gedurende een negen uur durend programma waarin artiesten als Bonnie Rait, Melissa Manchester en vele anderen optraden.

Samen met zakenman David Joseph, heeft Ron Jacobs medio december 1979 een eigen maatschappij ‘West Broadcasting Corporation.’ opgericht. Men kreeg van de FCC toestemming een radiostation te starten op 940 kHz met een vermogen van 10 KW. Als call-letters kreeg men KWAl-AM toegewezen. Het radiostation bevond zich op Hawaii.

Ron Jacobs, die zijn radio carrière op dit eiland begon en later deze voortzette in voornamelijk Californië, was de grootste aandeelhouder van het nieuwe station. Hijzelf ging als deejay fungeren in de ochtenduren en werd tevens program-director. Ik hoor je denken ‘waar heb ik de naam van Ron Jacobs eerder gehoord?’ Ron was in de jaren zestig onder meer een aantal jaren programmaleider van KHJ in Los Angeles en bovendien een van de creatieve mensen achter de prachtige serie ‘The History of Rock and Roll’. Jacobs overleed in 2016 op 79-jarige leeftijd.

Men hoopte destijds het station zeer populair te maken op geheel Hawaï en wanneer het financieel aantrekkelijk genoeg was hoopte men in het midden van de tachtiger jaren het vermogen op te voeren tot 50 KW. Wat betreft de muziek richtte men zich specifiek op de leeftijdsgroep van 18 tot 49 jaar en draaide men vooral datgene wat de luisteraar graag wenste horen. Zomaar een aantal herinneringen aan de Amerikaanse radio uit eind 1979 en begin 1980. En al schrijvende zijn er nog veel meer onderwerpen naar boven gekomen die ik in de toekomst zal belichten.

Hans Knot, 25 mei 2019