Bladerend door allerlei mappen besef ik mij toch dat vooral in 1962, op de leeftijd van 13 jaar, ik mij bewust ging bezig houden met het uitknippen van allerlei onderwerpen die op dat moment speelden. Uiteraard kregen radio en muziek daarbij een heel belangrijke rol en het was in de maand april van dat jaar dat menig knipsel werd toegevoegd betreffende Cliff Richard. Mijn broer Jelle, bijna 10 jaar ouder, was een geduchte fan van de Britse zanger en bracht dit gevoel over aan de rest van het gezin gelijk als een van de zussen de adoratie voor Vico Torriani overbracht.

Begin april 1962 kwam Cliff Richard, uiteraard begeleid door de leden van The Shadows, naar Nederland toe en werden op Schiphol ontvangen door een voornamelijk uit mannen bestaand ontvangstcomité, tenminste als we de beelden van het toenmalige Polygoon Journaal willen doen geloven.

Het was op de 6de april dat jaar dat hij rond kwart over twaalf in de middag per vliegtuig uit Londen aankwam en via de trappen Schiphol vanuit het vliegtuig betrad om vervolgens de destijds gebruikelijke minuten voor de fotografen en de pers zich ter beschikking stelde. De kranten meldden de volgende dag dat de Britse Cliff Richard vooral als 21-jarige zich enorm zelfverzekerd en geroutineerd opstelde.

Het doel van zijn bezoek aan Nederland waren optredens in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag als ook het zingen van een aantal liedjes in de Rudi Carellshow op de televisie. Zoals een van de kranten schreef: ‘En overal zal het tienervolk hem toejuichen en bespringen en indien mogelijk de kledij van zijn lichaam scheuren’. Cliff tijdens een persconferentie, in de ruimte die gereserveerd was voor alleen belangrijke mensen die destijds op Schiphol aankwamen, zei: “Tieners zijn overal bijna hetzelfde behalve in Engeland want daar zijn ze rumoeriger.”

Naast de vele mannen die je kon terugzien in de oude opname van het Polygoon Journaal was er een veertig tal vrouwelijke fans naar Schiphol gekomen om zo dicht mogelijk in de buurt van de geadoreerde zanger te kunnen komen, waarbij enkelen zelfs waren doorgedrongen tot het ontvangstplatform waar een jeugdige vrouwelijke fan het uitschreeuwde van de zenuwen omdat Cliff tegen haar ‘oh how silly’ tegen haar had gezegd.

Het zal de toenmalige jonge fans goed hebben gedaan dat de Britse zanger tijdens de persconferentie vertelde dat hij geen trouwplannen had, er zelfs geen verloofde was en dat hij alle meisjes leuk vond. De woorden sprak hij uit te midden van een groot aantal bloemstukken dat hij van diverse mensen kreeg aangeboden en achteraf gewoon achterbleef in de desbetreffende persruimte.

Over de hobby’s die hij, waar mogelijk, nog kon beoefenen, noemde hij autorijden, badminton en het verzamelen van grammofoonplaatjes met Elvis Presley, Ricky Nelson, Connie Francis als grote favorieten. Vol trots verhaalde hij dat Prinses Margaret naar een optreden van hem in Londen was geweest. De kunstredactie van de Telegraaf wist destijds te melden dat 21-jarige Cliff niet alleen grote bewondering had onder de Britse tieners maar onder de jeugd van het volledige westelijke halfrond.

Het was 14 oktober 1940 dat Harry Rodger Webb werd geboren. Wat velen niet weten is dat het op de wereld komen gebeurde in de Indiase plaats Lucknow, toen nog onderdeel van het grote Britse Rijk. In de vijftiger jaren nam hij twee songs op met zijn begeleidingsgroep The Drifters, die later de naam Shadows ging voeren. De reden was natuurlijk de populariteit die de Amerikaanse formatie met dezelfde naam had. Het waren de nummers ‘Lawdy Miss Clawdy’ en ‘Breathless’. De plaat werd echter niet uitgebracht en bestaat dus alleen als een proefpersing.

Successen volgden er echter snel en tevens talrijk. Zo maar een handvol titels dat voor april 1962 hits werd: ‘Movin’, ‘Dynamite’, ‘The Young Ones’, ‘Living Doll’ en ‘Where is my heart’. Beschrijvingen in de kranten maakten destijds gewag van details die je heden ten dagen gewoon kunt vergeten: ‘De Engelse rock and roll koning met zijn zwarte haar en bruine ogen heeft ook reeds in drie films gespeeld. Het waren rollen in ‘Serious Charge’, ‘Expresso Bongo’ en ‘The Young Ones’. De platen en filmrollen hebben hem geen windeieren opgeleverd. Cliff Richard bezit twee auto’s van grote allure. Een Cadillac en een Thunderbird. Hij loopt in London vrijwel nooit over straat, hoogstens met een donkere bril op, omdat er anders vrijwel zeker verkeersopstoppingen ontstaan als de Britse tieners hem in de gaten krijgen.’

Ook ongebruikelijk voor deze tijd was dat er toen al bekend werd gemaakt wat Cliff Richard die avond op de televisie voor liedjes ging zingen in ‘De Rudi Carrell Show’, namelijk ‘The Young Ones’, ‘The girl in your arms’ en ‘Do you want do dance’. Bovendien waren the Shadows te horen en te zien met het nummer ‘Wonderful land’. Het optreden zou plaats vinden in zaal Concordia in Bussum en, zo werd ook vermeld, gingen er 200 teenagers uit alle delen van ons land de show bijwonen. Met bussen werden ze voor die keer feestelijk naar Bussum gereden. Het programma dat een soort van warenhuisshow was, werd geregisseerd door Piet ten Nuyl.

Na de uitzending verlieten Cliff Richard en The Shadows Bussum om te overnachten op een onbekende plek om de dagen daarop volgend een aantal concerten te geven in Nederland. Dat het daarbij uit de hand zou lopen had niemand bij voorbaat verwacht. Daarover een andere keer meer.

https://nl.pinterest.com/pin/538954280377475881/

Afbeelding: De Rudi Carrell Show met Cliff Richard (Foto Nationaal Archief 913-7390 Harry Pot/Anefo)