Gelijk aan de vorige column valt nu ook de naam van Felix Meurders, die behoorlijk veel aandacht kreeg in de krantenkolommen in april 1971 aangezien hij de stoel van Joost de Draaier, die naar Radio Noordzee was vertrokken, had ingenomen. Was het de vorige keer de aandacht omdat hij het VPRO programma van Joost had overgenomen, deze keer gaat het om de wekelijkse presentatie van de ‘Daverende Dertig’ op Hilversum 3. Meurders vertelde destijds dat hij wel een paar nachtjes had geslapen alvorens een besluit te nemen om de presentatie van de wekelijkse show op vrijdagmiddag voor zijn rekening te nemen. Ondanks dat de toen 24-jarige Limburger De hitlijst al een paar keer had gepresenteerd tijdens een vakantie van Joost, was het nemen van een beslissing best moeilijk te noemen.

Meurders destijds: “In feite zijn het praktisch iedere week dezelfde dertig platen die je dient aan te kondigen en dan dien je ook nog eens op te passen dat je grapjes niet onleuk over gaan komen. Natuurlijk verschijnt er wel eens een nieuw plaatje en verschuift er het nodige in de lijst per week, maar toch blijft het een iedere week ongeveer dezelfde hoeveelheid muziek.”

Bovendien vond hij dat de grote hoeveelheid luisteraars, die de Daverende Dertig wekelijks trok, een psychische belasting was. Het was de 2de april 1971 dat het programma onder voornoemde naam de eerste keer de ether inging. Meurders had al de nodige ervaring met de presentatie van onder meer het programma ‘Muziek voor Eva’ op de Nederlandstalige afdeling van Radio Luxembourg en enkele programma’s die via de BRT in Vlaanderen waren uitgezonden. Maar na al een paar weken te hebben geluisterd naar de nieuwe presentator bleek Joost door mij niet gemist te worden op Hilversum 3 en werd Felix destijds alras een nieuwe favoriete presentator aldaar.

In Azië o­ntstond in 1971 een nieuwe staat, dat vanaf 1947 tot de onafhankelijkheidsverklaring o­nderdeel was van Pakistan. Bangla Desh was daarmee een feit. Voordat het in handen van Pakistan kwam was het o­nderdeel van de grote Britse Indische Rijk. De regionale leider van de toenmalige deelstaat van Pakistan, Mujib ur Rahman, had al jaren lang gepleit voor een o­nafhankelijk Oost Pakistan. Het was een deel van het land, dat economisch ver achterbleef met andere delen van het land. Bovendien had men te maken met een grote overbevolking. Hij riep de 27ste maart uit voor een dag van algemene stakingen om alsnog de Pakistaanse regering te overtuigen van het nut van een o­nafhankelijkheid.

De Pakistaanse regering besloot meteen in te grijpen wat leidde tot een grote aanval, in de nacht van 25 op 26 maart, op Dacca, de hoofdstad van oost Pakistan. Dit leidde tot een korte, maar heftige, burgeroorlog waarbij vele slachtoffers vielen. Honderdduizenden inwoners vluchtten naar het buurland India. Rahman riep in een radio-uitzending op tot de vorming van een vrijstaat, maar hij werd gearresteerd. Er werd een voorlopige regering in ballingschap gevormd, die vanuit India zou gaan functioneren. Pas op 6 december 1971 zou, nadat er een enorm grote oorlog was o­ntstaan tussen India en Pakistan, de staat Bangla Desh een feit, toen India het als officiële staat erkende. Een groot aantal landen volgde direct het voorbeeld van India. En George Harrison zorgde dat er veel geld in het laatje kwam door met tal van artiesten ‘The Concert for Bangla Desh’ te organiseren.

Het voorbereiden van een artikel in deze wekelijkse serie vergt tijd, maar het is tevens een leuke periode waarin tal van archiefstukken en artikelen worden doorgenomen. Zo kwam ik een ingezonden brief tegen die ik gedateerd heb op 15 november 1971. Het gaat over de toenmalige nieuwe LP van John Lennon, waarop Paul Broers uit Rotterdam reageerde op een eerder verschenen recensie. Let wel de genoemde titels waren toen net nieuw! Hij schreef: ‘Zo werd onder meer geschreven dat niet duidelijk was waarover ‘Jealous Guy’ was geschreven. Luister maar eens naar het nummer ‘Mother’ dan wordt het een stuk duidelijker. Verder werd gemeld dat ‘Oh my love’ het enige positieve nummer op de nieuwe LP is. In Imagine is John trouwens ook erg positief over zijn politieke opvattingen. Volgens mij is hij een echte P.S.P.’er’. aldus de schrijver.

Op de achtergrond, tijdens het schrijven, draait ‘The Best of Them’ met natuurlijk de zang van Van Morrison. Even kijken in mijn collectie wat er nog meer van ‘Van the Man’ is. Veel, maar is er ook iets bij uit 1971? Jazeker een LP geproduceerd door Ted Templeman en Van zelf op Warner Bros. Tempelman had ik in de jaren zestig al hoog zitten met het werk dat hij o­nder meer met The Association (‘Windy’, ‘Along comes Mary’ en ander prachtige nummers) opnam.

Op deze LP stond de kassarinkelaar ‘Wild Night’, die het als single direct goed aansloeg in Amerika. De VS was eigenlijk toen al het nieuwe thuisland geworden en had daar een eigen ranch gekocht. Zelf vind ik ‘Old old Woodstock’ het mooiste nummer op de lp, die trouwens op cd versie nu de collectie siert. Maar Van was toen ook al in staat zijn muziekvolgers te laten genieten van Van’s eigen soul middels het nummer ‘You’re my soul’. De titelsong kwam en komt nog erg jazzy over. Meest tegenvallende nummer, zo mag na 49 jaar na verschijnen van de lp wel worden gezegd, is in mijn oren het nummer ‘Moonshine Whiskey’. Trek hem nog maar eens uit de kast, of koop ‘Tupelo Honey’ gewoon zelf voor je collectie.

Maar de muziek uit o­ns eigen Holland vierde ook o­nder de noemer ‘Hollands Glorie’ feest. ‘Een karavaan’ (Herman Lippinkhof) ging voorbij vol met smartlappen. ‘Manuela’ (Jacques Herb) natuurlijk voorop, terwijl de Kermisklanten nog een staartje meenamen met hun ‘Ode aan Manuela’. Uit toen nog de stal van Johnny Hoes vertelde de Zangeres Zonder Naam welke 4 raadsels ze had opgedaan in de kazerne met het liedje ‘Het Soldaatje’. Vader Abraham wist het toen al voor o­ns allen (‘Jij en ik blijven bestaan’), terwijl Ellie en Rikkert Zuiderveld o­ns al in de Kauwgomballenboom wilden hebben. ‘Mira’ werd bezongen door Cock van der Palm en als we niet in de karavaan wilden dan konden we altijd nog ‘In de metro’ met Johnny en Rijk.
 

In de volgende lange column neem ik je mee naar een van de betere Nederlandse presentatoren van weleer, Tom Collins.

Hans Knot, 7 maart 2020