Het hebben van een goede radio en televisie was natuurlijk in het midden van de jaren zestig gewild bij een groot deel van de Nederlandse bevolking, hoewel het andere deel geen geld genoeg had een goed functionerend toestel aan te schaffen of behoorde tot die bevolkingsgroepen waar bijvoorbeeld het in bezit hebben van een televisietoestel streng verboden was. Andermaal neem ik je in mijn nostalgische column mee terug naar de maand juni 1966.

Sommige lieden dachten op een wel heel goedkope manier in het bezit te komen van een of meerdere toestellen, hetgeen gebeurde door in te breken. In Groningen was dit het geval in het begin van de maand juni tijdens de nachtelijke uren van zondag op maandag. Er werden uit een pand van een groothandel in de Gelkingestraat diverse toestellen gestolen.

Enkele dagen later was er in de avondkrant te lezen dat de inbraak bij de groothandel was opgelost door de recherche van de Groninger gemeente politie en dat liefst vijf personen waren gearresteerd. Ook meldde men dat men nog op zoek was naar een zesde verdachte. De inbraak werd gepleegd door drie 19-jarige knapen uit de stad Groningen. Van een van de personen werd het beroep -zeeman- genoemd en er aan toegevoegd dat het geen onbekende was binnen het politiekorps. Anno nu zal er gesproken worden over een veelpleger.

Officieel kwam in het proces-verbaal te staan dat de drie jeugdige Groningers verdacht werden van de diefstal van 2 televisietoestellen en 11 transistorradio’s. De heren hadden snel gehandeld en ook een heler ingeschakeld, die trouwens ook snel werd opgepakt. Het bleek een 39-jarige Stadjer te zijn zonder beroep, immers was heler niet als beroep erkend. Ook een 26-jarige portier werd wegens heling in de kraag gevat. In de nacht van de diefstal waren de drie dieven eerst gezamenlijk in het pand actief, daarna werd door één van hen nogmaals twee keer naar het gebouw in de Gelkingestraat gegaan.

Op 6 juni verrichtte de politie nog een arrestatie en wel van de 52-jarige monteur uit Den Haag, die werd verdacht van opzettelijke heling. Het uithangbord op het gebouw was trouwens ook opmerkelijk: Groothandel D’Ancona, juist de vader van de welbekende Jacques D’Ancona.

Het was begin juni 1966 ook een onplezierige boel in het televisiewereldje in Hilversum. Zo werden er twee omroepsters van de VARA ontslagen en wel Jetta van Leeuwen en Elles Berger. Ze hadden nog een paar maanden te gaan want het ontslag ging in op 1 oktober 1966, de start van wat toen het wintertelevisieseizoen werd genoemd. Als reden van de ontslagen werd aangegeven omdat hun werk in de toekomst kwam te vervallen.

De VARA leiding had namelijk besloten het voorbeeld van de Britse ITV, het commerciële net, te volgen waarbij de diverse programma’s zich gingen opvolgen zonder dat er aankondigingen tussen zouden zitten. De van origine Groninger Joop Smits, die ook incidenteel programma’s aankondigde naast ander werk voor de arbeidersomroep, bleef wel in dienst en kondigde, buiten beeld, af en toe een programma aan. De andere, toen actieve omroepen, meldden niet van plan te zijn het idee van de VARA te volgen.

Wel was er een verandering bij de KRO want Hannie Lips, bij de toen jeugdigen beter bekend als tante Hannie, besloot na een loopbaan van 12 jaar, haar ontslag te nemen. Op zaterdag 2 juli 1966 nam ze inderdaad afscheid van de kijkers in het programma ‘Het gulden schot’. Hannie heette inmiddels Scholten-Lips en stelde dat haar besluit niets te maken had met de veranderingen bij de VARA maar dat haar beslissing te stoppen bij de omroep al lange tijd bekend was. Na 12 jaar voor de camera werd het voor haar meer tijd om zich terug te trekken.

Er was nog een reden om te stoppen met het omroepwerk namelijk dat ze haar echtgenoot, die een groothandel in kunstnijverheidsartikelen had, ging helpen met het vele werk. Wel stelde ze dat het niet een definitief einde bij de KRO hoefde te betekenen daar de leiding van de omroep had aangegeven dat er voor haar een mogelijkheid bleef bestaan om ander werk voor radio en televisie te doen.

In huize Knot staat heel vaak muziek aan. Een grote variatie aan muziek is er in de loop van de afgelopen 57 jaar verzameld en gekoppeld aan de muziek komt er dan soms weer wat bovendrijven. We hadden de cd ‘Come swing with me’ van Frank Sinatra aan toen de herinnering terug kwam dat in de jaren zestig van de vorige eeuw hij nogal eens negatief in het nieuws kwam.

Zo was in de kranten op 10 juni 1966 terug te vinden dat er een vuistgevecht zou zijn geweest, waarbij Sinatra ook betrokken was. Dit zou zijn gebeurd in een luxueus restaurant in Beverly Hills. De zanger had zelf een blauw oog opgelopen maar de persoon, waarmee hij op de vuist zou zijn gegaan, kwam er slechter van af. Niet alleen werd deze buiten bewustzijn maar ook met een schedelbreuk naar een ziekenhuis gebracht.

De politie maakte bekend dat nog niets duidelijk was en dat er uitgezocht diende te worden wie met het vechten was begonnen. De tegenstander was naar de tafel, waar onder meer Sinatra en Dean  Martin aanzaten, gegaan omdat hij vond dat er veel te veel lawaai werd gemaakt. Aangezien Sinatra vaker betrokken was bij vechtpartijen kwam het al weer snel in de dagbladpers.

Zijn tegenstander was de toen 54-jarige Fred Weisman en volgens andere aanwezigen had hij Sinatra in het gezicht geslagen, waarna de vlam in de pan sloeg en anderen mee begonnen te vechten. Pas bij binnenkomst van de politie werd het gevecht gestaakt. Uiteraard werd in de daarop volgende dagen volop gesuggereerd over het voorval waarbij een woordvoerder van Sinatra beweerde dat de zanger niet de aanvallende partij was geweest. Opmerkelijk feit was wel dat Frankie Boy spoorloos was en dat dagen lang zou blijven.

Hans Knot, 27 februari 2021