We zijn al in de maand februari 2022 aangeland en andermaal een nostalgische terugblik naar het jaar 1979, waar we waren aangeland in de maand maart. Het was de maand waarin andermaal werd aangekondigd dat de omroepbijdragen, als het aan de minister van CRM lag, een verhoging zou gaan zien. Er werd gedacht aan een verhoging in het jaar 1980 van vier gulden waarmee de bijdrage werd getild naar honderd dertig gulden voor de kijkbijdrage en daaraan toegevoegd een bedrag van 38,50 gulden voor de radio. Dit laatste betekende een gulden verhoging vergeleken met 1979.

Er werd een voorstel gedaan aan het NOS bestuur om akkoord te gaan met de plannen van de minister. Meer dan veertig jaar geleden en toch kun je ervan uitgaan dat er vanuit Hilversum een brief ging richting CRM, waarin men verklaarde tevreden te zijn met de verhogingen.

Maar de toen bestaande omroepen waren echter niet gelukkig met de voorstellen van de minister van CRM om de ledendrempels voor de verschillende omroeplicenties aanzienlijk te verhogen. We meldden destijds in een editie van Freewave Media Magazine dat vooral de kleinere omroepen als de VPRO. EO en de VOO fel gekant waren tegen de plannen.

Zo stelde een woordvoerder van de VPRO, naar aanleiding van de plannen, dat zijn omroep door deze verhoging, als dit zou worden aangenomen, direct in de gevarenzone zou verkeren en eventueel de uitzendvergunning zou verliezen. Vanuit de hoek van de EO en de toen nog jonge omroeporganisatie VOO (Veronica) werd ook negatief op de ondoordachte plannen gereageerd. Maar de toenmalige minister voor CRM, Gardeniers, stelde desgevraagd dat haar voorstellen te baseren op het feit dat afschaffing van de koppeling van lidmaatschap van een omroepvereniging en de omroepbijdrage zeker tot een bijstelling van de bijdragen noopte.

Het voorstel, dat zij al in juli 1978 indiende, hield in dat het vereiste aantal leden voor de status van A omroep van 400 naar 500 duizend verhoogd diende te worden. Voor de status van B omroep waren destijds in haar voorstel 325 duizend leden nodig en voor een C-omroep 150 duizend leden. Er zouden nog vele verhogingen komen alvorens die vorm van inning werd afgeschaft en de kosten voor de publieke omroepen werden verrekkend via de belasting.

Ondertussen waren er in geheel Nederland tal van radiostations actief dat niet over een vergunning beschikte. Al dan niet commercieel, al dan niet goed georganiseerd, al dan niet het Nederlandse levenslied volgend en al dan niet alleen maar uit te zijn om verbindingen te zoeken met andere stations. Zowel de AM als de FM waren veruit favoriet om te gebruiken voor de toch wel illegale activiteiten.

In maart 1979 constateerde ik, als inwoner van de provincie Groningen, dat er wel iets heel speciaals aan de hand was. Er was een periode van enorme sneeuwval sprake in zowel Groningen als Friesland en er werd in die periode door de politie en de PTT controledienst een niet officiële afspraak gemaakt dat tijdens de kritische periode en de daarop volgende opruimingsperiode alle ‘mobiele stations’, ofwel de illegale 27 Mc- stations hun gang konden gaan en dus ongehinderd aan de hulpverlening mochten deelnemen.

Bedroevend was het te noemen dat enkele dagen, nadat het leven in het noorden weer normaal was te noemen, er vele automobilisten alsnog bezoek hadden gehad van de PTT opsporingsdienst en apparatuur in beslag was genomen. Pen en papier bleek genoeg om automobilisten, die tijdens de barre omstandigheden met hun illegale zender de hulpverlening hadden ondersteund, toch nog met een bezoekje aan te doen en apparatuur in beslag te nemen.

Aangenomen mag worden dat ambtenaren van de opsporingsdienst in de barre omstandigheden destijds diverse autonummers hebben  genoteerd en collega’s bij de Rijksdienst voor het Wegverkeer hebben ingeschakeld om achter de adressen van de automobilisten te komen. Opvallend was het namelijk dat een aantal dagen later veel mobiele stations in beslag werden genomen.

In dezelfde week maakte minister Gardeniers van CRM bekend dat ze radiozendtijd had toegewezen aan de Mormonen en wel met ingang van 1 oktober 1979. Let wel zendtijd van 15 minuten één keer in de vier weken. Ook meldde ze dat een aanvraag door de Mormonen van  televisiezendtijd was afgewezen. Met de toewijzing ging Gardeniers tegen een advies van de Omroepraad in, welke had geadviseerd totaal geen zendtijd toe te wijzen. De omroepraad had de minister geadviseerd beide aanvragen af te wijzen.

En dan kwam er in maart 1979 het nieuws vanuit Amerika dat ‘The weird beard’ weer aan de bak was bij het station WHKA in Cleveland en wel in de functie van programmaleider. Nee, het ging niet om Carl Mitchell, die deze bijnaam op onder meer Caroline en RNI had. Die had deze uiting slechts geleend, want in de VS was het Russ Knight die deze bijnaam had. Deze was eerder actief bij het station WHKA en wel in 1968 en 1969 als deejay gedurende de ochtendspits. Hij was al vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw op de radio te beluisteren onder meer bij WAKR, KBOX, KILT en KLIF. En in Dallas was het dat Russ de bijnaam kreeg.

In Nederland was hij op die manier te beluisteren in de Cruisin’ lp serie en wel de versie van het jaar 1962. Hij ging er trots op dat hij de eerste deejay in Florida was geweest die een song van the Beatles in zijn programma op de radio had gedraaid. Russ heette Russell Lee Moore en kwam in 2012 op 70-jarige leeftijd te overlijden. Luister maar eens terug via de volgende link:

Hans Knot, 5 februari 2022