In de maand januari 1975 werd een bericht naar buiten  gebracht inzake het aantal auto’s in Nederland, waarvan de eigenaren  ook in het bezit waren van een autoradio. Het ging daarbij om meer dan 2 miljoen exemplaren en dat kwam weer neer op het gegeven dat 62% van het Nederlandse wagenpark als zodanig was uitgerust. Nederland was op dat moment voorloper want bij de Oosterburen lag het percentage op 58% terwijl in Frankrijk slechts 40% van de auto’s een radio had. Bij onze zuiderburen was het veel slechter gesteld want slechts 31% van de auto’s waren met een dergelijk toestel uitgerust.

Deze cijfers waren afkomstig uit het hoofdkantoor van Philips in Eindhoven. Volgens de onderneming was er een duidelijke toenemende belangstelling voor autoradio’s uitgerust met FM-ontvangst in combinatie met cassette apparatuur. Daarmee was het alleen mogelijk opnamen af te spelen. De toename was vooral, aldus de woordvoerder van Philips, sedert het verdwijnen van de zeezenders. Meer dan de helft van de automobilisten bouwde zelf de installatie in de auto. Ook meldde hij dat de levensduur van een autoradio niet kon worden bepaald, hoewel het zeker was dat deze levensduur langer zou zijn dan die van de auto.

Wel komt er direct een herinnering op naar een autorit vanuit Groningen naar Scheveningen. Het zal rond mei 1973 zijn geweest dat we naar een door Rob Olthof (nee SMC was er nog niet) en Pirate Radio News georganiseerde trip naar de zendschepen was, die toen nog voor de Nederlandse kust actief waren. Dit inclusief een bezoekje naar de locatie van het voormalige uitzendplatform van RTV Noordzee, het REM-platform.

Met een bepaalde regelmaat ging ik per trein naar Amsterdam en bezocht niet alleen de Willemsparkweg in Amsterdam Zuid voor vriend Rob Olthof maar ook de Haringparkerssteeg in het centrum van onze hoofdstad, waar de grandioze platenzaak Boudisque was gevestigd. In etappes werd door deze onderneming een toen nieuwe prachtige serie gericht op de Amerikaanse radio uitgebracht, de zogenaamde Cruisin Serie. De Lp’s werden veelvuldig beluisterd en brachten, per jaar, niet alleen de hits maar ook de presentatie van de toenmalige top deejays.

Absolute topper was voor mij destijds Arnie ‘Woo Woo’ Ginsburg. De lange rit van Groningen naar Scheveningen kon deels worden bereden middels het luisteren naar de zeezenders maar opwarmen was ook mogelijk door een aantal op cassette opgenomen lp’s uit de Cruisin Serie af te spelen. Mijn broer Jelle was in het bezit van een Audi auto met ingebouwde radio cassetterecorder en onderweg, het zal even buiten Groningen zijn geweest, draaide hij wat aan de radio en drukte ongemerkt voor de andere personen in de auto op de play knop van de cassetterecorder. Ikzelf, die de cassettes had opgenomen, kon mijn lachen nog net inhouden.

Een van de meerijders was ingestapt in de Verlengde Vissersstraat in de binnenstad van Groningen en toen eenmaal de cassetterecorder een tijdje liep en de display van de radio ook nog verlicht was bleek hij echt van mening dat het gehoorde signaal via de autoradio was te ontvangen. Hij was totaal enthousiast en dit gegeven was reden genoeg het totaal beeld nog wat op te dikken. Broer Jelle vertelde namelijk dat het ging om de nieuwste Duitse technologie waardoor verre signalen in de auto konden worden ontvangen. Na een goed half uur hebben we Johan Munting maar uit zijn dromen gehaald en verteld waarom het in werkelijkheid ging. Met weemoed kan ik terugdenken bij het horen van die vertrouwde Amerikaanse radio uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw en dan komt vaak deze herinnering en Johan Munstra weer bovendrijven.  

Hans Knot, 26 oktober 2024

Afbeelding: autoradio (foto Pragyan Bezbaruah/pexels)