Deze week sta ik ondermeer even stil bij een aantal country programma’s uit mijn archief dat ik recentelijk beluisterde. Daar was er ook een bij van helaas ook veel te vroeg overleden Dave Cash. Gedachten gingen daarbij naar lang geleden toen bijvoorbeeld vaak de Jim Reeves Show op Radio 390 werd beluisterd. Zelfs twee jaar na zijn overlijden was er nog volop aandacht voor ‘the late great’, zoals hij wel werd genoemd in die dagen. Na zijn tragisch vliegtuigongeluk in 1964 kwamen er nog tal van nooit eerder uitgebrachte songs via de platenmaatschappij RCA op de markt.

Volgens de platenmaatschappij waren er in Nederland in 1965 zelfs meer dan 1 miljoen platen van hem verkocht. Ze brachten dan ook de één na de andere verzamelaar uit. In 1966 stond op vele hitlijsten in diverse landen het nummer ‘Distant drums’ op de eerste plaats en vroeg menig een zich, aangaande Jim Reeves af: ‘Is it really over?’.

De populariteit van de Country and Western Muziek steeg enorm in ons land, vergeleken met omliggende landen. Had Radio Veronica een drietal jaren eerder bijvoorbeeld nog maar 45 minuten per week een speciaal programma, in 1966 was dat al drie uren per week. Ook bleken er speciale fanclubs voor country muziek en individuele artiesten als paddenstoelen de luchten in te schieten. Wie herinnert zich niet Nashville Tennessee, een programma van Cowboy Gerard, ofwel Gerard de Vries. Iedere dinsdagavond was het via de 192 meter middengolf te beluisteren tussen 20 en 21 uur op Radio Veronica.

Maar ook op een aantal andere tijdstippen kwam de countrymuziek, meestal in blokjes van een half uur voorbij. Twee keer in de maand was er ruimte voor de muziek van de eerder gememoreerde Jim Reeves waarbij presentator Pim Jacobs in mijn geheugen terugkeert. Ook was er een programma waarin een gast werd geïnterviewd met in gedachten het gegeven dat er binnen de countrymuziek ook vele stromingen zijn waarover gesproken kon worden.

Uiteraard werd er binnen de wat we nu de publieke omroepen noemen, geluisterd naar het succesvolle Veronica. De VARA nam het besluit dat eens in de veertien dagen er ook een country programma op de radio diende te komen. Het gebeurde op Hilversum 3 en werd samengesteld door de uit Eindhoven afkomstige Will Smulders. In eerste instantie was het een half uur met alleen oude country muziek maar om de luisteraars meer ten gunste te zijn werd er op een bepaald moment ook de nieuwere muziek gedraaid.

Op de dinsdagen was er verder via Hilversum 1 destijds op de KRO al vele jaren een programma gepresenteerd door Lex Tondeur. Tussen 18.00 en 18.20 uur werd het Country and Western Express genoemd. Voornamelijk werd er nieuwe muziek aan de luisteraars voorgesteld. Wim Harsma, destijds ook verantwoordelijk voor het samenstellen van de Arbeidsvitaminen bij de AVRO op de radio, had ook zijn eigen country programma onder de noemer ‘AVRO’s Hillbilly Time’.

Op de zaterdag was er in 1966 via de NCRV op Hilversum 3 het programma ‘Matinee van de lichte muze’ te horen. Een segment van dit programma heette: ‘Stricktly Country Style’ en was voor velen het beste programma in haar muzieksoort op de Nederlandse radio destijds. Van 11.02 tot 11.25 uur werd het geprogrammeerd. Presentator was Nico Barendz producer was Jo Eummelen.

Ook mogen we niet vergeten dat in 1967 op het toen nieuwe station Radio 227 liefst drie programma’s waren waarin aan deze muzieksoort aandacht werd besteed: ‘Country Rise’, ‘Country Style’ en ‘Country Live’ en bij Radio Caroline North het immens populaire ‘Country and Western Jamboree’ dat wekelijks werd gepresenteerd door Daffy Don Allen.

Belangrijkste platenmaatschappij aangaande country and westernmuziek was zondermeer RCA die sterren onder contract had als Connie Smith, Eddy Arnold, Bobby Bare, Hank Locklin, Don Gibson, Skeeter Davis, Hank Snow, Chat Atkins en de erfgenamen van Jim Reeves. Een mooiere stal kun je bijna niet voorstellen voor die tijd. Het platenlabel werd in Nederland trouwens gedistribueerd door Inelco.

Katholiek Nederland en veel meer mensen waren in 1966 zeer geschokt toen in de maand mei de bisschop van Den Bosch, MGR. Bekers, aan de gevolgen van een hersentumor, kwam te overlijden. Hij was zeer bemind en viel vooral op door zijn optredens in KRO’s Brandpunt en sommige radioprogramma’s van deze omroep. Na zijn overlijden vond er een plechtige uitvaart plaats die ook via de KRO radio was te beluisteren. Duizenden mensen stonden langs de route richting Sint Oedenrode, de plaats waar Wilhelmus Marinus Bekkers geboren was en dus ook zijn laatste rustplaats kreeg.

Na zijn overlijden verscheen er op het platenlabel van Philips een Langspeelplaat met preken, toespraken, interviews en een lied uit de speciale uitvaardienst. Maar ook hadden de samenstellers niet alleen van de KRO toestemming gekregen materiaal te mogen gebruiken ook werd de AVRO benaderd 10 vragen die ooit aan de bisschop waren gesteld door Mies Bouwman op de plaat te mogen zetten, uiteraard inclusief de antwoorden. De baten van deze LP, die ook massaal werd gekocht, kwamen ten goede aan de zielzorg en het sociaal maatschappelijk werk onder de woonwagenbewoners in ons land.

1966 was helemaal geen slecht muziekjaar. Er kwamen vele hits voorbij die 50 jaar later nog steeds op de ons geliefde radio zijn te beluisteren. Alleen voor die ene song waarmee we destijds tot vervelends toe werden geplaagd tot slot een klein beetje meer aandacht. Het was de uit New York afkomstige Jerry Samuels, geboren in mei 1938, die tot in 1966 vooral enige bekendheid had als liedjesschrijver, ondermeer van de titelsong van de Sammy Davis jr. LP ‘The shelter of your arms’.

In 1966 was Jerry echter zelf tot vervelends toe op de radio te beluisteren en haalde hij in de VS een eerste plaats, in Engeland de vierde en in Nederland de dertiende plaats in de Top 40. Dertien het gekkengetal? Hadden we met een schizofreen te maken die op de achterkant van de single hetzelfde nummer liet persen maar dan van achter naar voren gedraaid? Onder het pseudoniem Napoleon XIV zong hij: ‘They’re coming to take me away Ha-Haaa!’ Het komt er op neer dat het een klaagzang was (zo lang we van zingen kunnen spreken) omdat zijn hond was weggelopen. Als gevolg daarvan was hij totaal buiten zinnen geraakt maar een fijne toekomst was toch in het vooruitschiet want spoedig zouden de mannen met schone witte jassen hem halen om hem naar een gelukkig tehuis te kunnen brengen.

Zoals zo vaak in die jaren was het, wanneer er weer eens een afwijkende song voorbij kwam, en dat kan van dit nummer zeker gezegd worden, ook weer tijd voor Nederlandstalige covers. Die kwamen er dan ook door Floris VI met ‘Ze nemen me eindelijk mee, ha haaa.’ Achter Floris VI stond Dick Rienstra terwijl een song met dezelfde titel maar met een andere tekst werd ingezongen door ene Hugo de Groot, die in werkelijkheid Cees de Man heette. De Radio Veronica Top 40 werd ook door deze beide heren gehaald met als hoogste plaats een dertiende. Misschien wel een notering die met opzet op die plek is gezet. Als die song weer eens was te horen deed ik mijn transistorradio een paar minuten uit of schakelde ik naar een van de andere popstations.

Hans Knot, 29 oktober 2016