Big L stopte, was het 2 uur of 3 uur?

[Juul]

We hebben er wel eens vaker over gediscussieerd, toen Big L de lucht uit ging was het toen 3 uur Nederlandse tijd of niet? ( Ik wist het ook niet meer, ik zat nl even ingekwartierd in de Elias Beekman kazerne te Ede )

Welnu, Ik kreeg mooie krantenknipsels van Hans Knot onder ogen en daarin wordt het mysterie opgelost naar mijn mening. Of toch niet?

Het eerste was een knipsel uit de krant De Tijd van 14 augustus 1967.

En daar kunnen we lezen dat het net als in Engeland ook in Nederland "gewoon" drie uur was op die gedenkwaardige dag van de 14e augustus 1967.

Dank Hans, voor het mooie gescande knipsels! Hieronder twee kleine "uitsneden" van de knipsels

Juul

En dit is De Tijd van 15 augustus

[Vincent]

Ik meen 1500 uur UK tijd. Overigens, gisteren deze Poster geplaatst met het verhaal van London en het laatste uur: http://www.iradiocafe.nl/forum/thread-4987.html

[JanDoet]

In Engeland hadden ze in 1967 zomertijd, dus GMT + 1uur, en liep de tijd gelijk met Nederland, want hier hadden we toen geen zomertijd, dus 3 uur, ook in Nederland.

[Harmen]

Ik heb The Guardian van 15 aug 1967 er even bijgepakt.

Caroline now carries alone:

"Radio London, after hours of messages from record makers - a Beatle and a Stone among them - signed off crisply in the afternoon with Big L time is three o'clock. Radio London is closing down."

De rest van het verhaal is hier te downloaden:

Please login or register to see this link.

[Albatrosstudio]

In Engeland hadden ze in 1967 zomertijd, dus GMT + 1uur, en liep de tijd gelijk met Nederland, want hier hadden we toen geen zomertijd, dus 3 uur, ook in Nederland.

Volgens mij het juiste antwoord. Alleen lijkt me de vraag "of het 3 of 4 uur was" beter dan de vraag "of het 2 of 3 uur was".

"Big-L time is three o'clock, and Radio London in now closing down". Daar is zeker geen misverstand over.

Groet,

Douwe

[Juul]

Volgens mij het juiste antwoord. Alleen lijkt me de vraag "of het 3 of 4 uur was" beter dan de vraag "of het 2 of 3 uur was".

"Big-L time is three o'clock, and Radio London in now closing down". Daar is zeker geen misverstand over.

Groet,

Douwe

Hé buurman,

"Heb je bijdehandjes gegeten?" ( hi )

Juul

[ruudam]

Er is ook een tijd gewest dat Engeland tijdelijk dezelfde tijd had, waarschijnlijk omdat ze eerder naar zomertijd gingen dan wij.

Nu is dat alemaal gelijkgetrokken en is er altijd 1 uur tijdverschil.

Ik zag gisteravond dat wij nu delfde tijd hebben als in Egypte....

[Gast]

Die Black Monday de 14e aug 1967 had ik vrij van school genomen en had me in ons huis aan de Hora Siccamasingel al vanaf s ochtends vroeg opgesloten, de dag begon met Chuck Blair die ook kort voor SRE had gewerkt, hij had de ondankbare taak bij Big L gekregen Tony Blackburn op te volgen die al bij de BBc Light op 1500 mtrs longwave het programma Middayspin presenteerde. Was een schok voor Tony, bij de BBC hielden ze voor deze deejaydriven shows generale repetities met zogeheten tops and tails,dwz dat elke plaat het intro werd gedraaid en Tony zijn zegje moest doen, daarna werd de plaat naar het einde getild en moest poor Tony de eindafkondiging doen.In de studio werd dit uiteraard niet door Tony gedaan, zelf het hele programma schuiven bij de BBc kon pas vanaf 30-9-67 met de start van Radio One. Tot die tijd was de studio bemand en bevrouwd door lieden die de draaitafels bedienden,lieden die het mengpaneel deden, lieden die de taperecorder bedienden met de eerste voorzichtige door Kenny E geproduceerde BBC Light jingles. En dat terwijl Tony een perfecte schuiver was aanboord van de Galaxy, opeens werd hij aangestuurd door azijndrinkende spinsters met knoetjes in het haar die de pest aan zeezender jocks hadden. 9-12 Pete Drummond die halverwege John Peel zat en Tony qua muziekvoorkeur en lifestyle. Uiteraard schikte hij zich naar het Big L format.

Om 12 uur des middags Moeders favorite schoonzoon Ed Stewart die inmiddels senior deejay aanboord was als opvolger van Helloooo Tw die in februari 67 de laan uitging omdat hij teveel koffie dronk tijdens zijn dagelijkse shows.

Om 1330 het laatst sponsor programma van een kauwgomfabrikant en om 1400 uur their final hour. Hoogte punt wat mij betreft de huilende Dusty Springfield die snikte dat haar moedertje doodongelukkig was als Big L uit de lucht zou zijn de volgende dag. Ringo Star met zijn dreunende eentonige stem bleef met beide benen op de grond en verklaarde dat het niet anders was. Their Final Hour was een voorgebakken emotieloos uur, geheel overeenkomstig Big L zelf, koel, zakelijk, en vaak plastic met vele time and temp jocks , zeker in die laatste periode. De bejubelde Fab 40 was van 40 tot 20 een vergaarbak van vaak slechte platen die mogelijk hits zouden kunnen worden, vele werden het niet. Wie veel naar het webstation Oldies project heeft geluisterd heeft ze allemaal nog weer een keer voorbij horen komen. Van 20 naar 1 waren het al de verkoophits met die vermelding dat op 1 vaak een plaat stond die in de verkopen fors aan het stijgen was en in de verkoop richting top 5 ging. Tussen de 10 en 20 zaten dan weer de retour platen die in de verkoopcharts juist aan het pieken waren. Kunt u het nog volgen, Big L zat eenvoudiger inelkaar dan de reputatie van het station ons wil laten geloven. Om 1500 uur was de stekker er uit , aan de ene kant was ik blij dat ik de laatste klanken had gehoord, het gepiep in mijn oren was voorbij, in Noord Nederland,met name Groningen zat Big L off channel tegen AFN Bremerhaven aan te drukken, gevolg altijd een fluitje door beide stations. In Leeuwarden< 50 km naar het westen> hadden ze daar geen last van. Mijn eenzame zelf verkozen opsluiting op mijn kamer was nog niet voorbij, de radio stond inmiddels < weer> op 259, Caroline South. Om middernacht sprong ik een gat in de lucht, de lange neus in de richting van pijproker Harold Wilson was getrokken, Caroline ging door. Als "Caroliner" deed me dat zeer goed.

Paul de Haan.

http://www.355.vze.com/

Britain Radio, the easy listening home of Frank Sinatra,Peggy Lee, Ray Conniff

[Robin Westhof]

Hoogte punt wat mij betreft de huilende Dusty Springfield die snikte dat haar moedertje doodongelukkig was als Big L uit de lucht zou zijn de volgende dag.

Het hoogtepunt voor mij, de laatste dag, is het extra lange nachtprogramma Perfumed Garden tussen 00.00-05.30 van John Peel.

Het einde van het laatste uur vind ik ook nog steeds goed, met A Day In The Life van de Beatles de laatste woorden van Paul Kaye en daarna Big Lil.

Robin