The legendary 60’s USA Top 40 format Radiostations recordings.

[Gast]

The legendary 60’s USA Top 40 format  Radiostations recordings.

 

Wie in de begin 60er jaren al naar AFN luisterde en vanaf 1965 naar Radio London kreeg een vaag idee over de sound van deze nu bijna vergeten radiostations uit het genre Musicradio.

 

Van Big Apple City radio tot aan een gehucht in Minneanapolis hadden ze 1 ding gemeen, het klonk als een klok .  Was vrouger alles beter,.....nou.....top 40 radio in ieder geval wel. Anno nu worden we geteisterd door commerciele radiostations hier in NL waar horden koorknaapjes zelfbenoemd bekende Nederlander zijn geworden en met “behulp” van zeker een groep van 5 randjongeren per programma krampachtige pogingen doen om vooral entertaining te zijn en natuurlijk  ‘informatief’.  De lariekoek van wat men de sociale media noemt zijn leidend geworden, wat mij betreft beter als  lijdend te omschrijven. Ik ben razend benieuwd wie overeind weet te blijven als je deze lui hun aaifoons afneemt, de ondersteunende randjongeren in de studio aanwezig de deur uitzet en gebruik van een computer met wiki verhindert.

 

4 uur lang platen scherp zetten? Dan wordt het een gevalletje  “ boys van men scheiden” en blijft een enkeling over. Over die studio gesproken, deze ruimtes hebben tegenwoordig meer weg van een lab van de keuringsdienst der Vleeschwaren dan een ruimte waar creatief ambachtelijk wordt gewerkt. Zaterdag jl was ik op uitnodiging aanboord van het zendschip JB in de haven van Harlingen waar Seagull een live weekend verzorgde. Tot mijn grote verbazing trof ik in the messroom een 4tal Engelse presentatoren aan die onder het genot van koffie en meegebrachte Grunninger Kouke zonder laptops en/of aaifoons met papier en pen gedachten en suggesties met elkaar uitwisselden over de muziekvulling van hun programma’s. Hoe down to earth en realistisch kan zoiets zijn, ontdaan van alle sterallures met elkaar in gesprek zonder eindeloos vingers over telefoonschermen te bewegen. Dialoog, communicatie en creativiteit ipv slaafse onderdanigheid aan een apparaat dat eigen gedachten en stof tot gesprek volkomen heeft ondermijnd. Een omgeving die radio ademt en niet geregeerd wordt door the men in suits maar echte mensen in een omgeving van staal, hout en de geur van diesel. 

Nu is het natuurlijk niet realistich te denken dat elk radiostation dan maar een lichtschip moet aanschaffen en van de werknemers vraagt om na elke shift ook roest en rot te lijf te gaan , maar toch!

 

Dus terug naar de tijd waar de radiostudio vol stond met hardware als loodzware Gates draaitafels, het mengpaneel draaiknoppen had ipv faders, het geklik en geklak van Cartmachines en reel to reel recorders normaal onderdeel van het geheel was.  Overigens lees ik tegenwoordig vaak carD ipv carT. Cart is afkomstig van cartridge, dus niet met die D maar met een T.

 

Please login or register to see this link.

 

In die tijd was de Amerikaanse top 40 deejay ook een verkoper, immers naast geproduceerde commercials was er ook commercial script waar je toch creatief mee aan de gang moest.  Niks 10 minuten commercialbreaks met circa 20 spots nonstop, hoe dom zijn die adverteerders tegenwoordig. Commercials draai je per twee of maximaal drie tussen de platen. Is en wordt niet hinderlijk , zeker niet als je een productie element tussen de spots stopt.

De deejay in die kleine USA top 40 radiostations deden de gehele administratie gedurende hun 4 uur shift, alsmede platen scherp zetten, cartmachines vullen en leeg halen. In de opnames zijn ze ook bezig met korte games via de telefoon, prijzen die te winnen waren? Wat zou je zeggen van een hoofdprijs van 3 US Dollars.

 

De opnames komen van diverse opnemers, oa Oldies 45 hanteerde al de borstel bij deze recordings om ze op te poetsen.

Voorbij komen:

WQAM Miami 1964- WMCA 1960- KHJ Los Angeles1968 en WIL  St Louis< zit een korte pauze in deze opname tussen beide stations> – KILT Houston 1965- KLIF Dallas 1962- KTCR Minnesota 1963-WTIX New Orleans 1966- WQXI Atlanta 1965- WCFL Chicago 1966 en WIL<wederom korte pauze in deze opname tussen beide stations> WDGY St Paul 1961.

 

Big City stations met nationale grote merken in de reclame en Small Town stations met “Mom and Pop” commercials. In de Pay Off geen eindeloze Wotsepps die gedaunlood kunnen  worden of het eindeloos noemen van de triplle dubbeljoes. Dit komt uit de tijd dat de pay off bij wijze van spreken  luidde en ik citeer: 25 stuks voor 1 vijfentwintig, nu ook in menthol!

US Top 40 format musicstations in de 60’s , a lost art, maar niet vergeten.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Please login or register to see this link.

 

Paul de Haan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

22 augustus 2016 bewerkt door Gast

[Robin Westhof]

34 minuten geleden zei Paul de Haan:

 Niks 10 minuten commercialbreaks met circa 20 spots nonstop, hoe dom zijn die adverteerders tegenwoordig.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Niet zo dom als de meeste (hedendaagse) luisteraars blijkbaar.

[Peter Vrakking]

Dank voor de opnames.

Wel grappig dat je juist tegen de aaifoon een hetze begint, en wat heeft de DJ aan zijn oor?

Juist de voorloper :-)

[Paul]

Ik ben net terug van een vierweekse autotocht door het zuidwesten van de VS. We gingen vooral voor het natuurschoon, maar de afstanden zijn enorm en onderweg heb ik natuurlijk de nodige Amerikaanse radio geluisterd. Steeds wisselend van station, want vanwege de afstanden die je aflegt, kun je nooit lang naar een en dezelfde FM-zender luisteren.

 

Hier een paar conclusies:

- deejays in de VS zijn in de meeste gevallen niet van die entertainers als bij ons; ze komen vaak niet verder dan het weerbericht en wat lokale nieuwtjes. Weinig geklets dus, maar je kunt ook niet zeggen dat het zulke boeiende deejays zijn. Vooral omdat de muziek van een playlist komt en zij daar verder niets over te zeggen hebben.

- Tegenover dat gebrek aan geklets staat dat de reclameblokken nog veel langer duren dan bij ons. Ik werd er soms gek van en zocht dan maar weer een andere zender op. De formule van een paar plaatjes achter elkaar en dan een ellenlange reclameblok wordt overal toegepast. Je kunt daar je verbazing over uitspreken, maar kennelijk is dat een formule die werkt, in elk geval bij het grote publiek.

- De genres wisselen per staat, afhankelijk van de samenstelling van de bevolking. In een staat als Arizona word je overstelpt met country, country, country. Verder veel soft rock, adult rock, classic rock, top 40, popliedjes uit de jaren 80, 90 en 00, Mexicaanse muziek, af en toe een zender met gospel. Ik hoorde weinig R&B, maar dat komt waarschijnlijk omdat we door landelijke gebieden trokken waar weinig zwarten wonen. Ook in de national parks die we bezochten kwamen vooral blanken.

- Gedurende de vier weken van onze trektocht hoorden we helemaal nergens een station dat oldies uit de jaren vijftig en zestig draaide. Niks, nooit, nada. Ik weet het, als je gaat zoeken op het internet, vind je wel wat van die zenders, maar in het grote geheel (duizenden radiostations, verspreid over het hele land) spelen ze nog nauwelijks een rol van betekenis. De oudste muziek die ik hoorde was wat jaren zeventig-werk van Led Zeppelin en Elton John op een alleraardigst classic rock-station in Colorado. Maar dat was het enige.

- Als je al dat commerciele geweld zat bent, kun je op de linkerkant van de schaal (tussen de 88,5 en de 92,5) altijd minimaal een of twee publieke radiostations vinden, al dan niet aangesloten bij de overkoepelende organisatie NPR, met nieuws, klassieke muziek, jazz, alternatieve popmuziek. Een verademing.

 

De middengolf heb ik weinig naar geluisterd, maar daar zitten vooral (veelal rechtse) talk radio stations en religieuze zenders.

 

Paul

23 augustus 2016 bewerkt door Paul
aangevuld

[Gast]

23 uur geleden zei Peter Vrakking:

Dank voor de opnames.

Wel grappig dat je juist tegen de aaifoon een hetze begint, en wat heeft de DJ aan zijn oor?

Juist de voorloper :-)

Hetze , nee. Wel een constatering dat in openbare ruimten waar vroeger mensen een gesprek met elkaar aangingen nu door de meute continue op een telefoonschermpje wordt gevingerd, het verkeer wordt zeer gevaarlijk door de roekelozen die ipv blik op de weg recht<s>  naar onderen kijken, ep ep ep ep! Jeugd zal in de toekomst niet meer kunnen functioneren op het moment dat de aaifoon niet meer werkt om welke reden dan ook, ze zullen in een zwart depressief gat vallen. Misdaad en vooral terror functioneert alleen door de aandacht op media en met name de vervolgen op zogeheten sociale media.

We glijden, met enkele uitzonderingen dan, af van "proactiva en activa" naar "passiva".

Hetze, welnee.

 

Paul de Haan.

< voor een goed gesprek heb ik altijd tijd>

 

[wim1958]

Paul ..... je raakt me zo met wat je hier zegt. Het is zo waar. Je bent een gevoelsgenoot. Dank je voor deze woorden!!

 

Wim 

[Robin Westhof]

12 uur geleden zei Paul de Haan:

Misdaad en vooral terror functioneert alleen door de aandacht op media en met name de vervolgen op zogeheten sociale media.

 

 

Misdaad en terreur is van alle tijden.

 

 

Robin