Zeezender icoon Gerard van Dam(69) is op vrijdagavond 16 september 2016 aan de gevolgen van een hartstilstand overleden. Hij lag in het ziekenhuis bij zijn woonplaats in Hongarije om geholpen te worden aan een ontsteking van zijn elleboog. Daar kreeg hij twee keer een hartstilstand. Een derde is hem fataal geworden. 

 

Gerard wordt gecremeerd en de as zal volgens zijn wens worden uitgestrooid op de Noordzee, op de plek waar de radio zendschepen vroeger lagen. Hij laat een vrouw en twee kinderen na.

 

Hij woonde de laatste tien jaar in Hongarije. Gerard had het niet meer naar zijn zin in Nederland. Op het platteland in de buurt van Balatonmeer kon hij wel zijn ‘ei’ kwijt en genoot van de eenvoud en de rust die de streek hem bood. 

 

Zijn gezondheid werd door suikerziekte aangetast en daardoor holde zijn lichamelijke conditie achteruit. Het lopen werd ook steeds pijnlijker en meer dan honderd meter lukte niet. Desondanks bleef hij optimistisch en hoopte toch minimaal 85 jaar te worden. 

 

Gerard maakte zijn opmaking in 1971 in de zeezenderwereld als koerier voor radio Noordzee. Na een meningsverschil met directeur John de Mol sr. vertrok hij met de mededeling dat hij binnen zes maanden een eigen schip naast het zendschip de MEBO 2 zou leggen.

 

De daad werd bij het woord gevoegd door de Mi Amigo te kopen en daarmee voor anker te gaan. Door onenigheid met de Engelse discjockey’s verliet Gerard de organisatie. 

 

Niet veel later werd hij gevraagd door de Belg Adriaan van Landschoot om een zendschip in orde te maken. Dat werd radio Atlantis.

 

Er volgde een onderbreking van een paar jaar, nadat de wet op 1 september 1974 het meewerken aan uitzendingen vanaf schepen buiten de territoriale wateren strafbaar stelde.  Gerard zette een netwerk van FM landpiraten op en om een landelijke dekking te krijgen bood een zendschip de oplossing. Zo werd radio Delmare geboren en zond in 1978 vanaf de Aegir  uit.

 

Delmare versleet vier schepen en haalde geregeld het nieuws door ontsnappingen, ankerbreuk, politie invallen of inbeslagnames. In die periode fungeerde Gerard als het boegbeeld en stond geregeld de pers te woord. In 1981 was het definitief afgelopen met de bemoeienis van Gerard met een zeezender. Het laatste schip, de Morgenster werd in Maassluis in beslag genomen.

 

Hij verhuisde vanuit Den Haag naar Zeeland, woonde een tijdje op Malta, daarna weer in Nederland en de laatste jaren dus in Hongarije. 

 

Gerard was een man vol ideeën. Hij kon deze ook goed verwoorden en had een charismatische uitstraling. We zullen je missen Gerard.

 

Triest!

 

Uit dagblad Het Binnenhof (september 1972).

 

" De een gaat tomaten plukken in het Westland, de ander gaat piraatje spelen.

Ik voel dat alles op zijn pootjes terecht komt. Daarbij komt nog: lekker avontuur, goed lachen en zorgeloos platen spelen.

Dat willen we zolang het duurt."

 

 

Robin

Dat is slecht nieuws!

In de jaren '80 kwam ik met Gerard in contact toen we met de Haagse piraat Hofstad Radio een tijdschrift op poten zetten: het Hofblad. Daar waren al langer plannen voor maar toen Gerard er met zijn Delmedia instapte, konden ze eindelijk worden gerealiseerd en lag het Hofblad zelfs bij de Bijenkorf in het tijdschriftenaanbod.

In die dagen had hij een kantoor in de buurt van het NS station Den Haag Centraal, als ik me niet vergis. Daar hadden we de eerste besprekingen en later heb ik er nog aardig wat uurtjes doorgebracht met knip- en plakwerk.

Tussendoor kwamen Gerard's zeezender avonturen aan bod en we hebben heel wat afgelachen. En gemopperd, want 'radio' was in Nederland maar een moeilijk onderwerp.

De laatste keer dat ik Gerard sprak was op één van de Radiodagen in Amsterdam. Ik moest hem haarfijn uitleggen hoe ik die miniatuurtjes van verschillende zendschepen maakte.

Dat hij zijn as laat uitstrooien op de Noordzee verbaast me niet. Het is alleen wel jammer dat dat nù al gebeurt. Negenenzestig is domweg te jong.

Ik heb hem wel niet gekend, hij is van de "zeezender generatie" na mij.

Ik ken ook z'n "wapenfeiten" op het zeezender gebied niet.

 

Maar het is wel tragisch nieuws.

 

 

PS. Dank Leendert voor dit bericht.

 

De vindingrijkheid van van Dam mbt het in de ether krijgen van zijn Delmare zendschepen is fenominaal, zeker gezien het feit dat dit na augustus 74 plaatsvond. Voor die Delmare periode was hij 1 van de mensen die zorgde  dat de Mi Amigo weer op zee kwam.

Die avonturen zijn prachtig weergegeven in de Delmare Dagboeken die wijlen Jan Kat ooit in zijn website publiceerde. Helaas nergens meer terug te vinden, ik denk echter dat velen de avonturen nog wel eens na zouden willen lezen. Wie heeft het bewaard en zou het weer online kunnen/willen zetten?

 

Paul de Haan.

Niet alleen zijn vindingrijkheid maar ook zijn doorzettingsvermogen is memorabel. En ja Juul het was misschien na jouw tijd, maar de aankoop van de Mi-Amigo gaf vanaf de Norderney gezien toch wat meer sky-line aan de Noordzee. De vraag komt daarbij onmiddelijk op ........ als hij de Mi-Amigo niet gekocht had was er dan in de zeventiger jaren een Caroline revival geweest?? Had Caroline dan nu nog bestaan??? Een antwoord op die vraag is niet te geven, maar toch minimaal dat hij daaraan zeker debet is in positieve zin. Respect!

 

Rob V.

Bah, daar krijg ik het ondanks het aardige weer van vandaag toch even koud van.

Een zeer kleurrijke man die van grote betekenis is geweest voor de zeezenders.

Was een soort verbindingsman tussen boord en Bussum bij RNI, zorgde ervoor dat de MV Mi Amigo niet werd gesloopt en nog een jaar of 7 kon uitzenden. Hij bracht de Jeanine van Atlantis op zee en ging natuurlijk het avontuur tegemoet met Radio Delmare, een verhaal waar ik flink ingedoken ben bij het schrijven van het Delmare boek.

Later bleef hij de PTT bezig houden met het wekelijks toesturen van de Delmare 33 en het bijbehorende maandblad.

Zonder Gerard waren er heel wat zeezenderanekdotes minder geweest.....

Jammer dat zijn avontuur zo vroeg moest eindigen.....

 

Voor wie Gerard nog eens wil beluisteren:

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

innige deelneming voor familie en vrienden ...

Mijn innige deelneming aan familie en vrienden.

 

Dit zijn Gerard en Leendert tijdens de radiodag op 12 November 2011.

 

niet te geloven dat de radiodag met Gerard ook al weer 5 jaar geleden is. De tijd gaat zo snel. Gerard verantwoordelijk voor het op zee brengen van de MV Mi Amigo, de MS Jeanine, de Aegir, de Epivan, de Martina... Innige deelneming aan de nabestaanden.

 

Ik sluit me hierbij aan, Bij het bericht van Leendert durf ik niet op de knop te drukken  Vind ik leuk

Bedankt Leendert om het mee te delen!

 

Gerard van dam doet me ook weer denken aan Weekend Muziek Radio voor het Delmare avontuur

Later bij het Belgische vrije radioavontuur heb ik de naam gebruikt en ook afgekort Radio WMR te Oostduinkerke en later in Koksijde Belgie. Ooit pakket jingles gekregen van een medewerker rond 1980.

Toen ging alles nog per brief, de post en een postbus adres voor WMR

Het was wel even wachten want WMR Radio had weer eens een inval gehad en de studioband jingles was ook in beslag genomen.

De jongen waar ik mee in contact stond moest dan rondvragen wie het nog had en ik denk dat hij bij John Anderson terechtkwam.

 

Ben ook fan geweest van Radio Delmare. Het logboek en andere uitgaven die ik kocht blijven me bij.                    Ik denk dat ik ook fan was omdat Gerard en zijn crew het steeds her probeerden met Delmare

Wat een tijden toen.

Ooit op de Noordzee Johan Rood veel keren gehoord snachts of savonds  die oa bezig was tegen landpiraten

Ik kon het helaas niet opnemen op de Noordzee toen aan boord van ons vissersvaartuig.

Gerard van Dam, Weekend Muziek Radio NL, Delmare vergeet ik nooit! Ook ome John Anderson niet

 

Jean-Pierrre

Bedankt voor het delen Leendert. Ik heb van veel van zijn initiatieven genoten!

 

Groet,

Douwe

Hij was ook een goede dj, draaide goede muziek op MA, bovengemiddeld.

 

Heb m 1 keer ontmoet in Zaventem, waar hij met Jeroen Soer aan allerlei plannen werkte. Hij sprak zn ongenoegen uit dat België de ongebruikte AM frequenties niet beschikbaar stelde.

Ik was daar met Bob Noakes, die m natuurlijk kende van de MA.

 

Ik kan me voorstellen dat ie naar Hongarije "vluchtte" , jammer van zn ziekte en uiteindelijk te vroeg overlijden.

 

 

 

Herinneringen. Lees artikel in het toenmalige weekblad "RITS" over Gerard van Dam / Delmare

 

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

Via deze weg wil ik ook mijn innige deelneming toewensen aan de familie van deze man die zoveel heeft betekend voor de radiowereld.

 

Ook dank aan Leendert.

 

Ricky

Bedankt voor jullie reacties. Zeer interessant te lezen hoe Gerard wordt herinnerd.  Ik wil bij deze nog iets persoonlijks toevoegen.

 

De laatste veertien jaar had ik weer intensief contact met Gerard. Hij was na de Delmare periode een tijdje van de 'radar' verdwenen. Heeft na Delmare in Zeeland een drukkerij en boekwinkeltjes gerund, is daarna naar Malta vertrokken,weer teruggekomen, diverse reisbureaus gehad, een eigen vliegtuig  geëxploiteerd,  als buschauffeur voor Connexxion gereden , taxi en bus bedrijven opgezet en uiteindelijk moe en teleurgesteld in Hongarije neergestreken.

 

Hij wilde graag in Den Haag oud worden, maar zijn stad was niet meer de stad van vroeger. Na gevechten met Somaliërs  in zijn flatgebouw nam hij de beslissing om Nederland voorgoed te verlaten. Hij was ondertussen getrouwd met een 30 jaar jongere vrouw die hij had leren kennen op zijn reisburo in Terneuzen.

 

Iets nieuws opbouwen in een vreemd land is niet gemakkelijk. De cultuur is anders en vooral de Hongaarse taal is moeilijk om te leren, maar het was een goedkoop land om te wonen. Het werd desondanks toch een strijd om te overleven. Vergelijkbaar met de Delmare tijd, toen technicus  Johan Rood bij wijze van spreken de mosselen van de Martina schraapte om zich te kunnen voeden, zo moest Gerard sappelen om te kunnen eten. 

 

Dat lukte helaas niet altijd. Hij heeft van alles geprobeerd om te kunnen overleven. Verkoop van hout voor kachels, bollen verkoop, Hollandse producten, makelaardij, renovatiebedrijf. Niets, maar dan ook niets leverde voldoende op om een goede zorgeloze toekomst te hebben. Gerard raakte daardoor gedeprimeerd en vond zichzelf een mislukkeling, omdat niets een succes was geworden. Nu niet en vroeger niet.

 

Ik vond het schrijnend om Gerard  zo te zien 'lijden'. De man, die mij in 1978 naar de zeezenderwereld heeft gehaald en waar ik de mooiste tijd van mijn leven aan heb te danken. De man waar ik vroeger zo veel van geleerd heb.

 

Met Gerard is de cirkel afgemaakt. Ten tijde van Delmare  in 1978 doneerde ik al, maar ik kon het niet aanzien hoe hij moest worstelen met het eeuwige geldgebrek om zijn gezin te onderhouden. De laatste tien jaar heb ik dan ook regelmatig gedoneerd. Hij wilde afbetalen en dat lukte soms aardig, maar de laatste jaren lukte het helaas niet meer. Ook dat geeft geen prettig gevoel. Een schuld hebben.

 

Gerard had niemand meer. Zijn goede vriend Jan Kat was jaren geleden overleden en ik was zijn laatste 'overblijvende' vriend.

De laatste jaren kwam geregeld naar voren dat hij 'rust' wilde en teleurgesteld was in zijn leven. Het idee dat hij mislukt was, kon ik niet meer uit zijn hoofd praten. Zijn geniale vondsten om de Mi Amigo buitengaats te krijgen, en de Delmare constructie ten spijt.

 

Zijn  gezondheid was aangetast door een ernstige  suikerziekte , die zorgde voor een slechte gezondheid. Gerard werd te zwaar, kon bijna niet meer lopen  en had geen zin meer in het leven.

 

Ik het het graag anders gezien.

 

Het is wennen aan het idee, dat het leven nu eenmaal zo in elkaar zit. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Ik hoop dat mijn tijd om te gaan nog niet is gekomen...

 

Salut

Leendert Vingerling

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Leendert,

 

Afgezien van het feit dat ik Gerard niet kende, ja kwa naam maar meer ook niet, is het een erg triest verhaal.

Het feit dat ie zich een mislukkeling voelde snap ik wel.

Jou verhaal lezende en dat alles net niet lukte snap ik wel dat dat soms in hem opkwam.

Ik heb het vermoedde dat z'n diabetes ook wel een rol speelt.

Als je niet goed "geregeld" bent dan beginnen dat soort gedachten inderdaad op te spelen. En dan ook nog in zo'n "ver" land met diabetes wat soms een erg ingewikkelde ziekte is.

Ik ben ervaringen deskundige, maar leef gelukkig in Nederland.

 

Steeds als ik je verhaal lees komt ook in mij naar boven de soms trieste verhalen van mensen die we maar al te vaak zien in het TV programma "Ik vertrek".

 

Enfin, ik stel het hoe dan ook dat je ons verslag hebt gedaan van de "whereabouts" van Gerard.

 

En jij groet daar in het het Franse.

 

Juul

 

  Op 29-9-2016 om 17:19 zei Leendert Vingerling:

Bedankt voor jullie reacties. Zeer interessant te lezen hoe Gerard wordt herinnerd.  Ik wil bij deze nog iets persoonlijks toevoegen.

 

 

Jij bedankt voor deze trieste en tegelijkertijd mooie bijdrage!

Heel frustrerend moet het voor Gerard zijn geweest om al die tegenslagen te moeten meemaken en dan ook nog als diabetespatiënt, wat niet alleen lichamelijk zwaar kan zijn, maar ook vaak geestelijk een beproeving.

Fijn, dat jij als een echte vriend, hem hebt ondersteund de laatste jaren!

 

 

Robin

Robin en Juul, bedankt voor jullie opmerkingen.

 

Ik ben geen ervaringsdeskundige inzake diabetes, maar het zou best kunnen dat je daardoor geestelijk instabieler wordt. Het negativisme  ontwikkelde zich bij Gerard vooral de laatste drie jaar nadrukkelijker. Ik denk overigens niet dat het uitmaakt of je in je geboorteland of nieuwe vaderland woont.  Ik woon inmiddels 21 jaar alweer in in Zuid Frankrijk , heb geen suikerziekte, maar ben wel van het 'glas half leeg'. Waarmee ik wil zeggen, dat  karakter eigenschappen  ook een rol  kunnen spelen.

 

Kijken we allemaal niet rond de  60-65 jaar terug op ons leven en stellen we ons dan allemaal niet dezelfde vraag? Is het geworden, wat  we er van gehoopt hadden?   Bij Gerard zat het om uiteenlopende redenen tegen. Om een indruk te geven dat het inderdaad niet mee zat, hierbij een gedeelte van een mail waarin hij het één en ander schetste:

 

...Nee, ik ben altijd stom geweest en nooit zelf iets naar mijn (onze) zak laten glijden. Nét als bij Delmare alles gegeven om tot het gaatje te gaan. 

Toen ik succesvol was met reizen naar Londen met Air UK had ik een prima programma totdat Air Uk overgenomen werd door de KLM. Toen kreeg ik van de ene dag op de andere geen vliegstoelen meer. KLM heeft toen mijn nek omgedraaid. Schoof mijn succes naar hun partners.

 

Hetzelfde overkwam mij in Weert, maar dan door de concurrentie die natuurlijk in het Limburgse dieper geworteld was door familie relaties. De concurrentie die ik veroorzaakte was met een busmaatschappij en een grote taxi onderneming waarmee ik door goedkoper te werken o.a. groepsvervoer van de scholen binnen had gehaald.

Een van die lui heeft toen met hun Limburgse banden mijn bedrijf het leven zuur gemaakt. Bijvoorbeeld door de verkeersinspectie een bus aan te laten houden met 43 passagiers daarin ,en uitgebreid ’n uur lang controleren en dan constatereren dat er niets was aan te merken. Alles klopte maar de schade aan de onderneming was behoorlijk. Mond op mond reclame. 

 

Achter onze bussen aan rijden is ook zo’n voorbeeld. Terwijl ik veel Belgisch vervoer had net over de grens in Nederland constateren dat ik niet verzekerd was. Bus vol passagiers. Nummerplaten er af halen. Gaan zitten bellen en dan natuurlijk de nummerplaten aan de chauffeur terug geven want we waren natuurlijk verzekerd. Buschauffeur ze er weer opschroeven. 

Hetzelfde met de taxi. Steeds weer aan houden. Lastig vallen bah.

 

In Best hadden we een bedrijfspand voor de luchtvaartmaatschappij. Bij een controle van de boekhouding door de belastingdienst zouden we 1.4 miljoen hebben gefraudeerd. Tjonge als dát toch eens waar was geweest. Ik had contracten voor een Fokker 50 en 100 en met Saab Zweden voor een Saab 2000. 

Hoe kan nu zo’n eenvoudige Hollander met een vrouw van 25 een luchtvaartmaatschappij beginnen? 

 

Net als Air Holland zijn we kapot gemaakt. Ik kon mij niet verweren. Dikke rechtzaak met getuigen tegen en veroordelingen voor fraude. Vier jaar lang procederen. Niet te winnen. Twee hele dagen en nachten doorgebracht in een cel op het politie bureau in Tilburg .Invallen in ons huis in Roermond, de twee winkels in Weert en het kantoor boven het pand van Johnnie Hoes. 

 

Bij ons hoofdkantoor tegenover het station werden twaalf computers weggehaald en toen begon de procesgang. Twintig man naar huis van de ene op de andere dag werkloos. Aan het eind niets te bewijzen.  De complete boekhouding ging naar Den Haag omdat we een second opinion wilden en die kregen we ook. 55 dozen administratie naar de belastingen van Den Haag. 

55 dozen terug naar Roermond.  Den Haag zei dat de complete boekhouding perfect was.  Roermond was het daar natuurlijk niet mee eens. 

 

Ik kreeg keurig van de belastingen alles terug gedraaid en alle beslag werd opgeheven. 

Maar...... inmiddels waren 7 BV’s vertrokken uit Limburg. Mijn vrouw heeft toen alle BVs failliet laten verklaren want ze was er beroerd van geworden. Alle concurrentie blij.  Fijne lui hoor die Limburgers. 

 

Dát is er gebeurd. En dan ik.

 

Ik,  die altijd voor mezelf wilde beginnen in van alles en nog wat. Was ik maar gewoon buschauffeur gebleven, maar er werden toen geen chauffeurs in dienst genomen. Je bleef uitzendkracht. De busmaatschappijen konden ook geen personeel aannemen vanwege de onzekerheid van de overheid.   Ik heb veel aan mij zelf te verwijten maar ook hier weer de uitzonderijke situatie...

 

Dit is slechts een kleine bloemlezing uit het leven van Gerard, waar meer mislukte, dan lukte. Zoiets begint natuurlijk aan je te knagen en daar kunnen die prachtige zeezenderjaren dan blijkbaar niet tegenop.

 

En Juul, dankzij Gerard, kwam de Mi Amigo met een list op zee in 1972 en zond Caroline voor het eerst weer uit sinds  3 maart 1968. En toevallig op dezelfde dag als de zenderwisseling van Veronica van 192 naar 538. En dat is morgen 30 september, alweer 44 jaar gelden.

 

Salut

Leendert

 

 

 

 

  Op 29-9-2016 om 19:01 zei Leendert Vingerling:

 

 

Dit is slechts een kleine bloemlezing uit het leven van Gerard, waar meer mislukte, dan lukte. Zoiets begint natuurlijk aan je te knagen en daar kunnen die prachtige zeezenderjaren dan blijkbaar niet tegenop.

 

En Juul, dankzij Gerard, kwam de Mi Amigo met een list op zee in 1972 en zond Caroline voor het eerst weer uit sinds  3 maart 1968. En toevallig op dezelfde dag als de zenderwisseling van Veronica van 192 naar 538. En dat is morgen 30 september, alweer 44 jaar gelden.

 

 

 

Ja, natuurlijk begint dat dan aan je te knagen en wat ontzettend jammer, dat het dan ook in Hongarije niet wil lukken.

 

Voor  de Nederlandse zeezenderfans  een hoogtepunt Veronica van 192 naar 538 en de stunt van RNI 2 via de 192.

Maar voor, vooral de Engelse anoraks, was het hoogtepunt die dag, natuurlijk de terugkeer in de lucht, van de zender vanaf de Mi Amigo via de 259 en jaren lang luisterplezier met o.a. Radio Caroline en zonder Gerard, zouden voor veel luisteraars, de jaren 70 toch een heel stuk saaier zijn geweest.

 

 

Robin

 

hoi, ik ben op 16 jarige leeftijd met Gerard in contact gekomen. nog een keertje op de zee gezocht naar een geschikte locatie voor de nieuwe zender.  1 keer uit de lucht geplukt met de zender. maar mede dankzij jan weer snel in de lucht.

ik was een puppie  toen en wist nog niks. hield alleen de zender in e lucht, maar heeft wel veel van mijn leven gemaakt.

 

Ik was de drijvende kracht achter radio delmare bergen op zoom.

 

Heb het als een positieve tijd eervaren.

 

Groet,

Martin Biesheuvel