Tom Mulder  was bij Veronica op "dienstreis" naar de USA.

Hij maakte op 3 april 1973 deze prachtige opname van WABC - Harry Harrison.

Ik heb er kwalitatief helemaal niks aan hoeven doen. Klinkt erg mooi.

WABC op z'n best. Ik kwam de opname tegen op een verdwaald DATje.

 

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

Dit is een opname van WABC uit november 1973 met een wel heel erg ongeïnteresseerde Bruce Morrow.
Als programma niet geweldig, maar ja, WABC hé.
Met nieuws  op 12'

 

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

Wat maakte WABC tot dat magische station in de 60s en 70s, althans dat imago had het. Wat bepaalde de "sound" van het station.

Bijna verplicht leesvoer voor de WABC adepten   http://musicradio77.com/bill.html

 

Paul de Haan.

Ik hoor al meer dan veertig jaar dat WABC een groot en lichtend voorbeeld was voor een aantal medewerkers van Veronica. Maar voor zover ik weet, werkte WABC met een vrij beperkte playlist, zoals gebruikelijk was en is voor Amerikaanse top 40-stations. De deejays van zeezender Veronica hadden een veel grotere keuzevrijheid in de plaatjes die ze draaiden.

 

Vandaar mijn vraag: Heeft zeezender Veronica ooit overwogen een veel strikter top 40-format in te voeren?

 

 

Het korte antwoord daarop is nee , Paul. 

Maar het voorbeeld betrof meer hoe de uitstraling, de jingles en haar gebruik en ook het feit dat ze met een technicus werkten. 

Een soort voorloper van de hedendaagse "side kick". ( die volledig door geschoten is, trouwens vind ik ).

Maat je moet ook zien dat er in die tijd niet zo heel erg veel over kwam waaien, ja, WMCA, van Kooten was daar geweest,

Maar anders dan nu, er was geen internet.

De bandopname-cassette was het communicatieve medium.

Dank voor je antwoord! Ik snap het. Zo'n format valt waarschijnlijk ook pas op als je een paar dagen achtereen naar zo'n zender kan luisteren.

 

  Op 18-11-2016 om 09:00 zei Paul:

 Zo'n format valt waarschijnlijk ook pas op als je een paar dagen achtereen naar zo'n zender kan luisteren.

 

WABC was natuurlijk heel populair vanwege de goede muziek, dj's en vormgeving.

Maar wat ook heel erg hielp was de goede vrij lage frequentie (770 kHz) en dat het een clear channel was, dus heel veel luisteraars erbij na zonsondergang.

 

Het zeer strikte top 40 format van het radiostation zorgde er wel voor dat de (jeugdige) luisteraars, weliswaar elke dag afstemde op Musicradio 77 WABC voor o.a  de laatste hits, maar na korte tijd al weer naar een ander radiostation overschakelde.

In de New Yorkse  radiomarkt, was dat overschakelen ook niet zo heel gek, vanwege de vele radiostations.

 

In Nederland zou zo'n strikt format toen (jaren 60/70) met luisteraars, die maar een kwartiertje naar een radiostation luisteren, niet gewerkt hebben, vanwege het zeer beperkte aanbod van het aantal radiostations.

 

 

Robin

 

 

 

 

 

 

  Op 18-11-2016 om 14:28 zei Robin Westhof:

Het zeer strikte top 40 format van het radiostation zorgde er wel voor dat de (jeugdige) luisteraars, weliswaar elke dag afstemde op Musicradio 77 WABC voor o.a  de laatste hits, maar na korte tijd al weer naar een ander radiostation overschakelde.

 

Grappig, Robin. Mijn redenering is altijd precies andersom geweest. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat het strakke top 40-format juist bedoeld was (en is) om luisteraars zo lang mogelijk vast te houden. Daar heeft zo'n zender immers een commercieel belang bij. Het grote publiek houdt niet van verrassingen en zolang mensen horen waar ze vertrouwd mee zijn, zullen ze niet zo snel naar een ander station overschakelen.

 

Dat is ook het verhaal van de radioman die het format in de jaren vijftig heeft bedacht, Todd Storz uit Nebraska. Hij merkte dat tieners die plaatjes draaiden op een jukebox keer op keer dezelfde hits kozen. Ze kregen er geen genoeg van, en dus bedacht hij dat zijn radiostation dat luistergedrag moest weerspiegelen.

 

Veronica en Noordzee hadden het probleem niet dat luisteraars afhaakten bij iets minder bekends of iets uit een ander genre, omdat er nauwelijks alternatieven waren. Dat gold in elk geval voor mij. Als ik Ben Cramer of Vader Abraham hoorde, wachtte ik geduldig af tot er weer eens iets van The Stones of John Lennon werd gedraaid. Tegenwoordig heb ik dat geduld niet meer. Als ik iets hoor wat me niet bevalt, zoek ik meteen een ander station op. Keuze zat, in elk geval op mijn internetradio.

  Op 18-11-2016 om 14:28 zei Robin Westhof:

 

WABC was natuurlijk heel populair vanwege de goede muziek, dj's en vormgeving.

Maar wat ook heel erg hielp was de goede vrij lage frequentie (770 kHz) en dat het een clear channel was, dus heel veel luisteraars erbij na zonsondergang.

 

Het zeer strikte top 40 format van het radiostation zorgde er wel voor dat de (jeugdige) luisteraars, weliswaar elke dag afstemde op Musicradio 77 WABC voor o.a  de laatste hits, maar na korte tijd al weer naar een ander radiostation overschakelde.

In de New Yorkse  radiomarkt, was dat overschakelen ook niet zo heel gek, vanwege de vele radiostations.

 

In Nederland zou zo'n strikt format toen (jaren 60/70) met luisteraars, die maar een kwartiertje naar een radiostation luisteren, niet gewerkt hebben, vanwege het zeer beperkte aanbod van het aantal radiostations.

 

 

Robin

 

 

 

 

 

 

Zou kunnen Robin, maar hoe verklaar je dan het succes van Radio London, die wel een korte playlist had. Het aanbod van de Engelse zeezenders was niet veel groter dan hier in NL indertijd. Ook was BigL hier populair, ondanks dat het niet op NL was gericht.

 

Overigens zag ik pas geleden hier op TV een NY correspondent gefilmd in zijn auto, op de achtergrond een nieuwszender en op de display van de autoradio 770.

Het nieuws aanbod in NY, grotendeels op AM, is veel groter, dat mis ik hier (naast gewoon goede muziekzenders voor de 50+ groep)

De rest van het succesverhaal, Rick Sklar de man die het format en de vormgeving bedacht en gestalte gaf. Now you know all there is to know. http://www.musicradio77.com/Sklar.html

Ik heb hier inmiddels vele vele uren WABC 60s en 70s  en luisteren leert alle WABC specifieke aspecten herkennen.

 

Paul de Haan.

Wel een leuke discussie hier vind ik.

WABC had voor mij iets magisch, bijna ongrijpbaar. Ook al omdat het zo ver weg was. 

Eigenlijk het zelfde als Radio London-Big L.

en Paul de Haan wees ons er al op en dit stukje was erg belangrijk. 

"WABC combined the concepts by having the disc jockeys and engineers work in the same room. This added to the on air spontaneity for which WABC was so famous. Ingram could do a 180-degree change of direction in a split second and the engineer would stay right with him. By using the best features of both approaches, the disc jockey could be much more versatile."

 

Lex, Tom en Karel bij WABC april 1973. En Chuck Leonard en techn.

 

foto:©Stichting Norderney

 

 

  Op 18-11-2016 om 15:33 zei Paul:

 

Grappig, Robin. Mijn redenering is altijd precies andersom geweest. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat het strakke top 40-format juist bedoeld was (en is) om luisteraars zo lang mogelijk vast te houden. Daar heeft zo'n zender immers een commercieel belang bij. Het grote publiek houdt niet van verrassingen en zolang mensen horen waar ze vertrouwd mee zijn, zullen ze niet zo snel naar een ander station overschakelen.

 

 

Dat WABC vooral commercieel zo'n succes was, kwam door het hoge aantal luisteraars in een heel groot gebied, mede dus door die fijne frequentie, waar ze op uit zonden.

Die (vele) luisteraars luisterden vaak nog minder dan een kwartiertje per dag!

 

"WABC's ratings strength came from its cumulative audience, what the radio industry calls "cume". Most listeners didn't stay with WABC for long periods of time, as the station had some of the shortest "time spent listening" (or TSL) spans in the history of music radio—an average listener spent about 10 minutes listening to WABC. It was the price paid for a short playlist, and numerous commercials between songs (the large number of commercials being due to WABC's large audience), but what WABC lacked in TSL it more than made up for with its sheer number of listeners."

 

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

 

 

  Op 18-11-2016 om 15:43 zei ruudam:

Zou kunnen Robin, maar hoe verklaar je dan het succes van Radio London, die wel een korte playlist had. Het aanbod van de Engelse zeezenders was niet veel groter dan hier in NL indertijd. Ook was BigL hier populair, ondanks dat het niet op NL was gericht.

 

 

De playlist van Big l was groter dan die van WABC en Radio Caroline South was eigenlijk helemaal geen perfecte popzender, het radiostation liep eigenlijk helemaal niet zo goed, daar kwam pas in 1966 verandering in, met de komst van Tom Lodge.

Radio London klonk in 1965 gewoon beter dan de rest met zijn hele mooie jingle pakket en had ook een sterkere zender, dus een groter bereik.

  Op 18-11-2016 om 18:58 zei Juul:

WABC had voor mij iets magisch, bijna ongrijpbaar.

 

Precies Juul !

  Op 18-11-2016 om 18:58 zei Juul:

Wel een leuke discussie hier vind ik.

WABC had voor mij iets magisch, bijna ongrijpbaar. Ook al omdat het zo ver weg was. 

Eigenlijk het zelfde als Radio London-Big L.

en Paul de Haan wees ons er al op en dit stukje was erg belangrijk. 

"WABC combined the concepts by having the disc jockeys and engineers work in the same room. This added to the on air spontaneity for which WABC was so famous. Ingram could do a 180-degree change of direction in a split second and the engineer would stay right with him. By using the best features of both approaches, the disc jockey could be much more versatile."

 

Lex, Tom en Karel bij WABC april 1973. En Chuck Leonard en techn.

 

foto:©Stichting Norderney

 

 

Prachtige foto, zo simpel was het, thats all there is. Eén van de artikelen die ik duidde geeft ook uitleg over het bewust gekozen simpele mengpaneel waardoor alles als een trein/tgv doordenderde. Veel aandacht werd ook besteed aan productie elementen waar Dan Ingram een hele grote rol in speelde. Nog een leuk detail is het verbod om commercials non stop achter elkaar te draaien, deze moesten altijd door een WABC element gescheiden worden. De sellingpower van WABC was zo groot dat adverteerders deejays verzochten om te spelen met the commercial scripts die ze live lazen, zo veel vertrouwen hadden adverteerders in de WABC onair personalities.

Hou op !  Ik krijg weer ernstige heimwee naar 1976 toen ik in NY was en de hele dag naar WABC luisterde, zelfs toen ik de Circle Line rondvaart   om Manhattan deed.Met draagbare radio en oortelefoon. Die Amerikanen zullen wel gedacht hebben…………..

Gelukkig heb ik het mee gemaakt ! Een prachtige herinnering. Ik  krijg weer rillingen. Morgen maar weer naar een opname luisteren………."joepie"..

  Op 18-11-2016 om 20:59 zei Juul:

Hou op !  Ik krijg weer ernstige heimwee naar 1976 toen ik in NY was en de hele dag naar WABC luisterde, zelfs toen ik de Circle Line rondvaart   om Manhattan deed.Met draagbare radio en oortelefoon. Die Amerikanen zullen wel gedacht hebben…………..

Gelukkig heb ik het mee gemaakt ! Een prachtige herinnering. Ik  krijg weer rillingen. Morgen maar weer naar een opname luisteren………."joepie"..

 

Veel plezier. Overigens had WABC 77<0khzAM> een zusje op FM met een album format,bijzonder down to earth en clean gepresenteerd, oa het Loveradio program van Brother John dat ook via AFN te beluisteren was.

Brother John met Album music , .....dat klinkt.

Broer Jan met Langspeelplaat'n dat klinkt niet. Wij  als "Dutchies" hebben iets met de Engelse taal.

Ik zal eens alle WABC uren op een rijtje zetten, kijken wat er uit komt.

Dat laatste lijkt mij een heel goed plan Paul.

WABC had iets magisch, je bleef er voor thuis, zoals mn broertje en ik deden toen we in NY waren in 1968.  Ja, we bleven op de hotelkamer, terwijl mn ouders NY gingen bezichtigen

Zelf had ik een zakradiootje bij me, paar weken voor vertrek uit Aruba gekocht voor 14 NAf (Antilliaanse gulden, was toen 28 HFL) Die is de hele reis met de auto van Denver naar NY, via Detroit, Chicago etc gebruikt, meestal met oortelefoontje.

 

In NY wilde mn broertje ook zo'n ding, dus wij s avonds ca 9 uur uit het hotel gepiept om voor 9 USD een klein vierkant dingetje te kopen in een winkel een paar blokken verderop waar we m tijdens rondwandelen hadden zien liggen. We waren al 12 en 14, Pa en Ma vonden het niks dat we zomaar s avonds door de stad in Manhattan liepen. Toen waren de winkels daar al s avonds en vaak 24 uur open.

 

Goede professionele strakke radio heeft iets magisch, ik had al zo'n ervaring met Radio Mundo, een 50 kW-er uit Maracaibo (Venezuela) die op Aruba luid en duidelijk doorkwam. Strak en professioneel, en dan ook nog op z'n Latijns Amerikaans, voor salsa liefhebbers een el dorado. In Maracaibo zat geld, de oliestad van Venezuela. (Dat nu zo ongeveer failliet is wegens slechte socialistische politiek) 

Mooi verhaal Ruud. Mooie herinneringen.

30 minuten Dan Ingram 19-1-1971 WABC 14.00-14.30 uur. Opname uit het Rewind Archief .

Fenominaal zoals Dan Ingram de regie over zijn programma heeft, als een ware dirigent breit hij alle elementen  aan elkaar, het gaat bij het terugluisteren niet om de muziek maar "whats inbetween the music". Toch komt het beter tot zijn recht als je het volledig beluistert, niet toppen en tailen dus.

 

http://www44.zippyshare.com/v/4tu4Y9Ye/file.html

 

Paul de Haan.

Hardstikke bedankt Paul !

 

Juul

  Op 20-11-2016 om 08:21 zei Juul:

Hardstikke bedankt Paul !

 

Juul

Graag gedaan. De komende week ga ik al wat USA top 40 60s 70s is op een rij zetten en aanbieden.

Ik ben er klaar voor.

Toch nog wat leuks in deze donkere stormachtige dagen.

  Op 19-11-2016 om 22:02 zei Paul de Haan:

30 minuten Dan Ingram 19-1-1971 WABC 14.00-14.30 uur. Opname uit het Rewind Archief .

Fenominaal zoals Dan Ingram de regie over zijn programma heeft, als een ware dirigent breit hij alle elementen  aan elkaar, het gaat bij het terugluisteren niet om de muziek maar "whats inbetween the music". Toch komt het beter tot zijn recht als je het volledig beluistert, niet toppen en tailen dus.

 

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

 

Paul de Haan.

 

 

Prachtige kwaliteit Paul,

Als of ik weer over de 46th straat loop……..hi.

 

Juul

In 1994 zat ik voor mijn werk een week in New York, on Broadway in een stinkend duur hotel. Wat een stad, onvoorstelbaar.

Ik herinner me dat in Nederland dure sportschoenen daar voor een appel en een ei te koop waren, kwam met 4 paar Nikes voor vrouw en kids terug, voor een spotprijsje.

In 1988 op 66<okhz> WNBC een zeer geslaagde poging om het WABC geluid nieuw leven in te blazen.

Een uur Time Machine met Big Jay Sorensen.

http://www55.zippyshare.com/v/ybrhqFsw/file.html

 

Paul de Haan.

Ik ga eens effe luisteren Paul.

Dank je wel !