Monique 963 Doc over los slaan 09 02 1986

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

Dit een documentaire noemen vind ik overdreven. Het zijn een paar getuigenissen van de dienstdoende discjockey's aan boord over het breken van de ankerketting. Het wordt aangedikt gebracht, maar stelt niet zo veel voor. Op zendschepen breken nu eenmaal om de haverklap ankerkettingen en zendmasten.

 

Het was het idee van Ad Roberts om over deze ingrijpende gebeurtenis meer te vertellen. Het gekozen tijdstip van de interviews, zo vlak nadat het schip weer terug op haar positie was, vond ik niet het juiste moment. Traag en vermoeid pratende Monique discjockey's.

Ad zag dat anders, want dan kunnen de luisteraars de 'emotie' voelen...

 

De oorzaak van het breken van de ketting, was dat er een paar weken eerder al  een storm was geweest en er toen een draai van twee schakels in de ketting was gekomen. Door de trekspanning die bij de laatste storm op de ketting stond is deze  precies op dat punt gebroken. Het is het bekende verhaal van de ketting die zo sterk is als de zwakste schakel.

 

Een dag later vertrok ik met Fred Bolland vanuit Vlissingen op de sleepboot' Onrust' van bergingsbedrijf Van den Akker naar de Ross Revenge. Fred wilde het verloren gegane anker met ketting opsporen om hoge kosten voor de aanschaf van nieuw ankerspul te voorkomen. Na vijf dagen 'heen en weer' varen werd er helaas niets gevonden en voeren we teleurgesteld weer terug naar Nederland. 

 

Gegokt en verloren. Er moest alsnog een anker met ketting aangeschaft worden. Kosten 25.000 gulden.

 

 

 

Salut

Leendert

 

 

 

 

 

 

 

Het dreggen naar ankers door gebroken kettingen of verloren ankers door verkeerd ankeren (doorslaan van de rem op de lier) gebeurd vaak. Maar waarom niet een blok beton gebruiken als anker? Gewoon een vraag.

Volgens mij graaft een anker zich in. Een blok beton blijft op de bodem liggen en gaat 'krabben' of schuiven.
Correct me if i'm wrong.

  Op 28-11-2018 om 23:26 zei Rene Verstraten:

Volgens mij graaft een anker zich in. Een blok beton blijft op de bodem liggen en gaat 'krabben' of schuiven.
Correct me if i'm wrong.

 

Klopt René.

 

Het doel van het ankeren is dat het anker zich in de bodem 'ingraaft'. Er zijn diverse ankers die zich goed lenen om in te graven. De bodemgesteldheid is van belang bij de keuze.  Zand of kleigrond maakt een groot verschil in het soort anker dat gebruikt kan worden.

Voor een goede ingraving  in de bodem zorgt het gewicht van het anker. Hoe zwaarder hoe beter.

 

Maar eigenlijk nog veel belangrijker zijn de lengte en het gewicht van de ankerketting. Die worden bepaald door diverse factoren zoals het  gewicht, lengte en het windoppervlak van het schip , de golfslag, de maximale windsterkte en de diepte van de zee.

 

Vuistregel is dat de lengte van de ketting tussen de 4 à 6 x de diepte is . De dikte van de schalmen van de ketting worden berekend door het gewicht van het schip.

 

Als het anker door een betonblok zou worden vervangen dan gaat het 'krabben' en wordt door het blok de ketting van de bodem weer omhoog getrokken. Een anker moet namelijk plat op de bodem liggen en daar zorgt het gewicht van de ankerketting voor. De laatste 15 meter meter ligt namelijk de ketting plat op de bodem. Op deze manier wordt het anker niet uit de grond getrokken.

 

Ik kan me herinneren dat in de Delmare periode bij de Martina er een ankerbreuk was geweest en de noodoplossing  werd gevonden door een motorblok aan een staaldraad overboord te kieperen(zie foto). Doordat de Martina niet zo zwaar was heeft het een lange tijd redelijk gewerkt ,totdat de stormen kwamen.  Het motorblok ging krabben en het schip veranderde van positie.Gevolg : sommige bevoorradingen mislukten, doordat het schip onvindbaar was.

 

Bijgevoegd zijn twee foto's van de Martina van Radio Delmare en drie foto's van de Ross Revenge om het verschil in dikte van de ankerketting  aan te tonen.  De foto met de gedraaide ketting stamt uit oktober 1985 en leverde  een paar maanden later de  bewuste kettingbreuk(waar deze posting over gaat )op. We konden de draai er niet uitkrijgen .

 

Salut

Leendert

 

 

Leerzaam, bedankt voor de toelichting Leendert!

Top, mooie foto's.

  Op 29-11-2018 om 14:26 zei Geert M.:

Top, mooie foto's.

Dank je. Leuk om dat te horen.

 

Zelf ben ik erg gecharmeerd van deze foto die ik nam van de Martina.(zie onder)

 

Het was ergens in juli 1979 .John Andersen(Jan Kat) had een weekje vrij en hij wilde foto's maken voor het archief. Jan maakte dia's en ik de foto's. Het was windstil weer, een beetje ochtendnevel en ineens kwam daar de zon doorheen en  die reflecteerde prachtig in het water.

 

Een toevalstreffer. Maar dat wist ik toen niet.

 

Pas nadat het filmrolletje was ontwikkeld wist ik of de foto's ook daadwerkelijk gelukt waren. En het kostte behoorlijk veel geld voor het afdrukken. Toen een foto maken was ook een kwestie van goed rekenen. 

 

Salut

Leendert

 

 

 

 

Voor 14 juli draaide de zender nog.... Je moet er eens naar luisteren...

 

  Op 29-11-2018 om 11:22 zei Leendert Vingerling:

 

Klopt René.

 

 

.  De foto met de gedraaide ketting stamt uit oktober 1985 en leverde  een paar maanden later de  bewuste kettingbreuk(waar deze posting over gaat )op. We konden de draai er niet uitkrijgen .

 

Salut

Leendert

 

Lijkt me toch niet zo moeilijk. Ketting (boven) losmaken, draai er uithalen en ketting weer vastmaken...

  Citaat

 

 

Denk dat het gewicht je tegen gaat vallen.

 

Theo

  Op 30-11-2018 om 12:11 zei radio tpot:

Denk dat het gewicht je tegen gaat vallen.

 

Theo

 

Daar hebben we hijskranen voor.

  Op 30-11-2018 om 08:31 zei thijs5326:

Lijkt me toch niet zo moeilijk. Ketting (boven) losmaken, draai er uithalen en ketting weer vastmaken...

 

  Op 30-11-2018 om 12:11 zei radio tpot:

Denk dat het gewicht je tegen gaat vallen.

 

 

De draai haal je er niet zo gemakkelijk uit door het enorme gewicht van een paar ton. Dat kunnen mensenhanden niet voor elkaar krijgen. Normaal gesproken is er een ankerlier die de ketting omhoog trekt. Op de voorplecht van de  Ross Revenge was wel een lier aanwezig, maar niet voor de enorme dikke schakels van de ankerketting, die niet de oorspronkelijke ketting was.

 

Op de foto zie je een lier, maar die werd gebruikt voor het noodanker. De schakels  van die ketting zijn veel kleiner. Bij ieder soort ketting past een lier die geheel is afgestemd op de lengte en dikte van de schakels.

 

Geprobeerd is om met een snijbrander een schakel door te branden en deze te vervangen door een wartel die om zijn as kan draaien en er voor kan zorgen dat de draai verdwijnt. Caroline was armlastig en de  gasflessen waren leeg. Dus werden deze van de Zeemeeuw gebruikt. Op de foto kun je dat zien.

 

De operatie mislukte, omdat het toch te riskant bleek door het gewicht. Een enkele schakel weegt al 30 kilo. De  staaldraad lier bij de mast werkte niet, want deze zou eventueel de ketting een stukje omhoog hebben kunnen trekken en op zijn plaats kunnen houden. 

 

De suggestie van Thijs om het met hijskraan om hoog te halen is natuurlijk mogelijk. Dat doet een bergingsbedrijf en die zijn niet goedkoop. 

 

Salut

Leendert

 

Voor ponton of boei doeleinden is het er al een tijd, hoe groret het schip, hoe zwaarder he het beton blok kan maken en eventueel ook wig vormig zodat het zich ingraven zal voor een schip wat niet snel van positie hoeft te veranderen kan dit werken. 

  Op 2-12-2018 om 03:32 zei Arjan2:

Voor ponton of boei doeleinden is het er al een tijd, hoe groter het schip, hoe zwaarder  het beton blok kan maken en eventueel ook wig vormig zodat het zich ingraven zal voor een schip wat niet snel van positie hoeft te veranderen kan dit werken. 

 

Het klopt dat deze betonblokken al voor andere maritieme doeleinden worden gebruikt. Jouw idee is  daarom nog niet zo vreemd.

 

Er zitten voor een schip toch praktische problemen aan vast.

 

Als een schip zich moet verplaatsen dan moet het betonblok omhoog gehaald worden. Het is dan te zwaar voor de meeste ankerkettinglieren. En stel dat het lukt, waar berg je het op? Een normaal anker verdwijnt gedeeltelijk in het kluisgat aan de voorsteven van een schip, maar een betonblok?

 

Het voordeel van een normaal anker is dat het minder zwaar is en dat de vloeien zich in de bodem ingraven. Moet het anker ingehaald worden, dan vaart het schip naar het anker toe en haalt het tegelijkertijd de ketting omhoog met behulp van de lier . Op het moment dat de ketting verticaal boven het anker hangt kun je het anker makkelijk uit de bodem trekken.  De lier is er op berekend, maar niet op een betonblok dat  veel zwaarder weegt.

 

 

 

Ik zie het daarom niet gebeuren dat betonblokken voor scheepvaart gebruikt zullen worden.

 

Salut

Leendert

 

 

 

 

 

 

  Op 2-12-2018 om 10:48 zei Leendert Vingerling:

 

Op het moment dat de ketting verticaal boven het anker hangt kun je het anker makkelijk uit de bodem trekken.  

Salut

Leendert

 

Komt een schip dan tijdens een zware storm met hoge golven ook recht boven het anker te liggen?

Begrijp ik het dan goed, dat een schip niet alleen omhoog of omlaag gaat op de golven, maar ook richting het anker getrokken word, en daardoor het anker los raakt?

 

Gebeurde het dan ook dat het anker zichzelf weer in groef, na de storm een stukje verder op?

Oftewel lagen de schepen wel altijd op exact dezelfde plaats?

 

 

Vooropgesteld dat ik geen enkele nautische ervaring heb, lijkt het me dat een schip tijdens behoorlijke stroming en storm juist van het anker weggeduwd wordt en dat daardoor de ketting strakker komt te staan en dat dien ten gevolge het anker zich steviger ingraaft tot het moment dat de trekkracht zo groot wordt dat het anker gaat krabben.

 

Dan wordt ook het gewicht van de op de bodem liggende ketting meegezeuld. Al met al is er nog een flinke weerstand waardoor het schip niet zo heel snel van zijn vaste ankerplaats zal wegdrijven. Er is dan ook nog steeds de kans dat het anker weer in de bodem hapt en dat het afdrijven wordt gestopt. Het schip ligt dan inmiddels niet meer op zijn vaste positie.

 

Anders wordt het als een deel van de ketting bovenmatig wordt belast, b.v. door een draaiing. Een schakel wordt dan als het ware kapot gewrongen. Om de krachten op de ketting enigszins op te vangen, had de Norderney een zogenaamde rekker. Een heel dikke tros tussen de ketting en een vast punt verder op het schip. De Mebo 2 had een systeem met bufferveren. Ik meen uit een oude buffer van de spoorwegen. Hoe was dat trouwens bij de Ross Revenge?

 

We weten inmiddels dat dit bij deze beide schepen niet afdoende heeft geholpen en dat ze net als veel andere zendschepen van hun anker zijn geslagen.

 

Ook het continu rond het ankerpunt draaien van de schepen  op de stroming maakte het erg lastig om te voorkomen dat ze ooit van hun anker gingen. Het lijkt me dus een hele wetenschap om zo'n schip op zijn plaats te houden.

 

Grtz,

Leen1956

 

 

 

  Op 2-12-2018 om 19:39 zei Leen1956:

Om de krachten op de ketting enigszins op te vangen, had de Norderney een zogenaamde rekker. Een heel dikke tros tussen de ketting en een vast punt verder op het schip. De Mebo 2 had een systeem met bufferveren. Ik meen uit een oude buffer van de spoorwegen. Hoe was dat trouwens bij de Ross Revenge?

 

Leen,  je uitleg is perfect. Ik hoef daar niets aan toe te voegen. Knap, voor iemand zonder nautische ervaring.

 

Op de Ross Revenge waren geen rekkers of trekveren. De ketting was op meerdere plekken geborgd op de voorplecht. Later is nog geprobeerd om met een autoband de spanning wat te verminderen.(zie foto)

 

De speciaal geleverde ketting  ten tijde van de uitrusting in Bilbao in 1983 in Spanje was erg zwaar en lang. Gewicht en lengte hebben voorkomen dat het anker maar zelden uit de bodem werd getrokken.

 

Als het zwaar weer was en het er om spande werd de scheepsmotor aangezet om te voorkomen dat er teveel trekkracht op het anker zou komen te staan. Dit kwam echter zelden voor, omdat dan het hele schip  trilde en uitzendingen bijna onmogelijk waren.

 

Salut

Leendert

 

 

Het gewicht van de ketting wat op de grond ligt, dat is dus de truc om een schip op zijn plek te houden?

Ik zie de beroemde foto van de norderney voor me, met een omhoog komende boeg en strakke ketting.

Ook filmpjes van de Ross zie je een strakke ketting de zee in gaan.

Ik als leek zou dan denken, dit zit strak aan een anker vast en niet aan een ketting welke op de grond ligt.

Dan zou de hoek toch anders zijn? (Of spreekt hier mijn leek zijn een rol?)

 

Theo

Mooi topic is dit!

Even 'Googlen':

 

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

 

Ik heb in mijn archief een dia zitten van mijn voet op één schakel aan boord van de Ross.

De ketting zelf liep (schijnbaar) recht naar beneden.

Als je bedenkt wat het gewicht is van één schakel en de wetenschap dat je met één vinger een schip van de kade kunt duwen dan is dat inderdaad interessante materie.

Mijn vader zou, als hij nog geleefd had, zonder meer een pasklaar antwoord gegeven hebben op onze vragen want hij was zijn leven lang werkzaam als tekenaar in de scheepsbouw.

  Op 3-12-2018 om 18:48 zei radio tpot:

Het gewicht van de ketting wat op de grond ligt, dat is dus de truc om een schip op zijn plek te houden?

Ik zie de beroemde foto van de norderney voor me, met een omhoog komende boeg en strakke ketting.

Ook filmpjes van de Ross zie je een strakke ketting de zee in gaan.

Ik als leek zou dan denken, dit zit strak aan een anker vast en niet aan een ketting welke op de grond ligt.

Dan zou de hoek toch anders zijn? (Of spreekt hier mijn leek zijn een rol?)

 

Theo

Mooi topic is dit!

Met een rustig zeetje met wat stroming lijkt het me best wel mogelijk dat een deel van de ketting gedurende een korte periode op de grond ligt, maar dat houdt hem niet op zijn plek lijkt mij.

Wat nog niet ter sprake kwam is een te korte ketting, zie ook het plaatje van Leendert. 

Bij een te korte lengte heb je kans op "krabben" van het anker. Dus komen we  op het volgende dat een ankerketting ook een bepaalde minimale lengte moet hebben voor de plek waar ze verankerd wordt.

Eerder was al de discussie over waarom bij schepen geen beton werd gebruikt. Een voorbeeld is dus de Magdalena die uiteindelijk niet voor anker ging maar voor motorblok en daarmee was haar lot spijtig genoeg bezegeld. 

Een boei is uiteindelijk een mindere belasting, draait ook niet vanwege zijn ronde vorm, maar er zijn tijdens stormen ook wel boeien weggeslagen, of dreven ondanks hun verankering af. 

 

Rob V.

  Op 3-12-2018 om 20:28 zei Harm ten Brink:

Even 'Googlen':

 

Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

 

Ik heb in mijn archief een dia zitten van mijn voet op één schakel aan boord van de Ross.

De ketting zelf liep (schijnbaar) recht naar beneden.

Als je bedenkt wat het gewicht is van één schakel en de wetenschap dat je met één vinger een schip van de kade kunt duwen dan is dat inderdaad interessante materie.

Mijn vader zou, als hij nog geleefd had, zonder meer een pasklaar antwoord gegeven hebben op onze vragen want hij was zijn leven lang werkzaam als tekenaar in de scheepsbouw.

Ik ben niet je vader Harm, maar de kade is natuurlijk wat ander dan de open zee. 

 

 

Rob V.

  Op 3-12-2018 om 20:35 zei Rob Veld:

 

Ik ben niet je vader Harm, maar de kade is natuurlijk wat ander dan de open zee. 

 

 

Rob V.

 

De tekenaars aan wal moeten wel degelijk verstand van de materie hebben.

Ze zijn immers een schakel in het ontwerpproces.

En als Harm aangeeft dat zijn vader daar verstand van had, wie zijn wij dan

om daarover te oordelen?

 

Niels

 

  Op 3-12-2018 om 20:35 zei Rob Veld:

Ik ben niet je vader Harm, maar de kade is natuurlijk wat ander dan de open zee. 

 

 

Rob V.

Je mist mijn punt, Freek.

De strekking van mijn opmerking (in alle eenvoud) is dat de open zee een onnoemelijk kracht kan ontwikkelen. Dat is aan de kade niet het geval. Het verschil tussen de vinger en een dikke ankerketting. Dus Niels, het is geen oordeel, maar een constatering, met daarachter uiteraard jouw verhaal dat een ankerketting berekend moet worden en dat ik uiteraard respect heb voor diegene die het berekenen.

 

Rob V.

Dank zij Leendert wordt dit toch nog een mooie documentaire.