Deze inhoud is verborgen

• Aanmelden
• of
• Registreren

Bedankt voor dit interessante verhaal, Juul. Het maakt nieuwsgierig naar de geschiedenis van carts in Nederland en België. 

 

Laat me raden: Veronica begon ermee... bij de NTS/NRU vonden ze het eerst maar niks... Maar later (enz.). Zo is het tenslotte bij heel wat innovaties verlopen. 

 

Bij de Wereldomroep heb ik nooit carts gezien, ook niet in het archief. Promo's, jingles en intro's kwamen medio jaren '90 nog van tape, later van CD, ook nog even van minidisk, en toen zijn we naadloos overgestapt op Dalet, zoals iedereen. 

 

 

Mooi Juul, dank je.

 

De magnetofoon werd op een aparte manier ontdekt door BBC technici.

Ze luisterden s nachts naar een Duitse zender met een concert dat zo goed klonk dat het live leek. Maar op dat tijdstip??  Opnemen kon toen alleen nog maar op platen met matige kwaliteit. En dat hoorde je meteen.

Toen ze op onderzoek gingen kwamen ze erachter dat dit dus een bandopname was, daarom klonk het zo goed.

 

Rob,

 

De Wereldomroep had wel degelijk cartmachines.

Dat waren redelijk compacte apparaten met 3 slots boven elkaar, grijs van kleur. Ook de carts waren grijs.

In het Uitzendcentrum werd daarmee de bellen = carillon vlak voor start uitzending, openingen en Wilhelmus ed weergegeven. De machines stonden onder de tape spelers, misschien daarom gemist.

Ook in de studio's stonden ze  ook, voor (de beperkte) vormgeving.

Met de komst van Dalet begin jaren 00 waren ze snel verdwenen, jammer dat ik niet heb geprobeerd een paar over te nemen.

 

Ook bij de Regionalen waar ik voor heb gewerkt stonden ze.

 

Bij de KRO heb ik een keer regie gedaan voor Echo, en moest je zelf de carts starten!!

 

National Geographic ging onlangs flink de mist in met een vertaling.

Het ging om afluisterparktijken van de Nazi's, waarbij in de vertaling telkens over banden en bandopname's werd gesproken. In het origineel alleen van Recordings.

Domme vertaler die niet goed luistert en zelf wat invult, niet wetende dat de bandrecorder dus pas NA de oorlog is uitgevonden.

  Op 14-4-2019 om 20:56 zei RobKi:

Bedankt voor dit interessante verhaal, Juul. Het maakt nieuwsgierig naar de geschiedenis van carts in Nederland en België. 

 

Laat me raden: Veronica begon ermee... bij de NTS/NRU vonden ze het eerst maar niks... Maar later (enz.). Zo is het tenslotte bij heel wat innovaties verlopen. 

 

Bij de Wereldomroep heb ik nooit carts gezien, ook niet in het archief. Promo's, jingles en intro's kwamen medio jaren '90 nog van tape, later van CD, ook nog even van minidisk, en toen zijn we naadloos overgestapt op Dalet, zoals iedereen. 

 

 

 

 

Ja, bij de NOS vonden ze het eigenlijk maar niks. Daar hadden de ingenieurs in de Ampere straat niet voor gestudeerd en dat kon nooit wat zijn, zo'n bandje op een wiebelend plastic schijfje in een doosje op 19 cm/sec.

Ik weet nog toen ik echt in H'sum begon op 1 sept. 1974 ontdekte ik dat er in het muziekpaviljoen maar 1 opnemende cart machine was boven in de gang. Eerst twee trappen op en boven de fonotheek.  En die stond boven in een kamer. De beroemde technicus Jan Tittel zei dan;"Zet het zelf maar even op zo'n doosje, ik weet niet hoe het werkt."................

Maar ook ik kende die cart machine niet, maar Felix natuurlijk wel en die "gaf les".

 

 

  Op 15-4-2019 om 15:51 zei ruudam:

...

De Wereldomroep had wel degelijk cartmachines.

Dat waren redelijk compacte apparaten met 3 slots boven elkaar, grijs van kleur. Ook de carts waren grijs.

In het Uitzendcentrum werd daarmee de bellen = carillon vlak voor start uitzending, openingen en Wilhelmus ed weergegeven. De machines stonden onder de tape spelers, misschien daarom gemist.

Ook in de studio's stonden ze  ook, voor (de beperkte) vormgeving.

Met de komst van Dalet begin jaren 00 waren ze snel verdwenen, jammer dat ik niet heb geprobeerd een paar over te nemen....

Aha, dankjewel Ruud. Toen ik in 1996 begon in Cel 4 van het uitzendcentrum, waren de carts daar waarschijnlijk net verdwenen. Voor de - inderdaad beperkte - vormgeving stonden er toen twee CD-spelers (blauwe cirkel). In de rode cirkel twee 30-seconden-intro's op tape. Lang geleden...

Achter de desk van het uitzendcentrum durfde ik toen nog niet te komen, al kon ik wel zien dat daar al redelijk bedaagde tapespelers stonden. 

 

Ja Rob, nu je het zegt, de Denon cart CD spelers, waarbij je de CD eerst in een soort lade moest doen en dan pas in de CD speler duwen. Onhandig vond ik het. Maar daar stond dan de vormgeving op toen je het zelf moest doen. Baas Jonathan Marks vond dat de presentatoren het zelf moesten doen - self-op- dat gaf meer betrokkenheid en creativiteit. Terecht overigens.  Daarvoor hoefde je alleen een knop in te drukken voor het volgende event dat of op cart of op band stond. Werd klaargezet door continuity medewerker en dus van achter de balie afgespeeld. De mic zette je aan door een knop in te drukken.

Ik kwam er al in 89. Zoals bekend eindigde het met Dalet, wat handig was want dan kon je ook plaatjes draaien die in het systeem zaten. Was niet veel. 

Ik heb nog ruzie met Marks gehad omdat ik met Dalet zelf proefprogramma's opnam voor mijn snode plannen. Dus zette ik de muziek daarvoor in de bak muziek. Leuk was dat ik die plaatjes in de Engelse uitzendingen terughoorde !!.