MV Mi Amigo 40 jaar geleden

[Gast]

 

 

Toen e<i>ne Ernst Simon aus Deutschland in 1921 opdracht gaf een vriendelijk ijzeren vrachtscheepje van circa 29 meter,  bestemd voor vervoer tussen Duitsland en Scandinavie, te laten bouwen bij de Werf Deutsche Werke in Kiel kon hij niet bevroeden dat zijn Fröhliches Mädchen Margarethe op 19 maart 1980 , inmiddels 45 meter lang en onder de platen van de hulpmotorkamer/generatorkamer voorzien van een heus inhouse zwembad in de bilge <  ruimte onder de platen gevuld met zoutwater en weggelopen diesel, je wordt er goed schoon van> ten onder zou gaan in de golven  van de Noordzee,zo’n slordige 15 zeemijlen uit de kust van Frinton Essex UK. Intussen heette de Lady Mi Amigo en bestond haar lading niet langer uit “plankjes hout” maar uit tienduizenden platen, middengolfzenders , studio’s en een zeer degelijke circa 50 meter hoge zendmast. In kringen, en dat is dit alles hier, is men bekend met de tussenliggende decennia, namen van schip en radio station. Radio Caroline werd die dag in maart 1980  wereldnieuws, de naam van  het legendarische radio station verscheen in vette letters in de kranten en op radio en tv nieuws. Gelukkig werden de vier bemannningsleden en kanarie gered. We kijken nog een keer terug dmv twee schitterende filmpjes, foto’s , geluidsfragmenten en een uitgebreid antwoord dat ik in 2018 van zender technicus Peter Chicago kreeg op een scheepstechnische vraag mbt de MV Mi Amigo. Geen vraag over zenders, spotmasters of deejays maar een vraag over de constructie van het schip.

Even terug naar 1996 toen ik tijdens een verblijf in Ramsgate enkele keren te gast was bij Peter en zijn vrouw Carolyn in hun prachtige huis in Margate. Een aantal gezellige avonden, een fijne maaltijd buitenshuis en voor het eerst de legendarische Ross Revenge scheepshond Raffles gezien. Raffles bracht zijn pensioen bij Peter en Carolyn door. Triest is het overlijden van Carolyn in 2016. In dat jaar ,1996 ,  bracht ik samen met Peter een bezoek aan de Ross Revenge waar we een groot deel vd dag doorbrachten en Peter mij in alle hoeken en gaten van het schip uitleg gaf, veel geleerd.

In 2018 nam ik contact op met Peter en kwam met de vraag waar een zeer  gedetailleerd antwoord op kwam.

Hier onder de vraag en het antwoord:

 

Paul de Haan’s question for Peter Chicago in 2018.

The question :

have a question that concerns the ship Mi Amigo, not about transmitters, aerials or deejays but purely the ship. I know my way on the Mi Amigo since I visited the ship several times between 68 and 72 and are aware of the lay out onboard. The problem area the space under the plates in the engine room, near the stern of the ship, just forward of the wheelhouse. Lately I did read the Albert Hood book and he reported on the January 1979 problems with the ship shipping water. He wrote that near the cabins there was knee deep water and in the downstairs studio up to the record turntables. If that’s correct that’s an awful lot of water. However  no reports on the same level of water in the generator room, so it looks as if the water level was higher towards the bow of the vessel. If you look at pictures of the Mi Amigo since 1974 and the new mast it looks as if the bow was deeper in the water than the stern. Could it be the weight of the tower that caused her to be deeper in the water at the front end of the ship and does that perhaps explain the fact the water level got as high as reported and also to be seen in pictures Marc Jacobs made after water problems . I know it’s a long time ago but this always intrigued me. I hope you have the answer.

 

Kind Regards

 

Paul de Haan

Holland.

 

Hallo Paul,

 

 

The answer to your question is a little bit complicated.

 

When the Mi Amigo was taken back out to sea, none of us on board knew much about the construction of the ship.

We learned the hard way, by discovering things when dealing with problems.

The Accommodation Area below deck became flooded on several occasions.

During very bad weather, with waves crashing over the poorly fitting cabin hatches, water would enter the cabins, and if enough water came in, the cabin floor would become flooded.

That water soon flowed into the corridor down the centre of the ship, and into the Record Library at the Forward end of the accommodation.

Later, when the ship developed leaks in the hull plating, and the Generator Room became flooded, this also caused flooding in the Mid-Ships area.

An investigation revealed that most of the Mid-Ship's hull had been filled with concrete, to ballast the ship.

The area of the hull below the floor level of the cabins and Record Library was almost completely filled with concrete, which had been poured into the hold to ballast the ship.

The top of this concrete block was just below the level of the wooden floor in this section of the ship.

A small area, at the foot of the stairs, and adjacent to the bulkhead separating the Accommodation from the Generator Room had been left empty of concrete, and this small section had been left to collect any water from this section.

At some time in the past, the bulkhead separating the two compartments had been deliberately opened, to allow the water to flow freely between the two compartments.

If one area flooded, the other would also flood.

That also meant that the oily water from the Generator Room was also present in the bilge area of the accommodation, and when the water  level rose above the concrete, it would surge back and forth with the movement of the ship, and oily water would flood out over the floors of the cabins.

During several occasions when the ship had taken a lot of water, the water level would rise above the floor level, and as Paul has said, the water would tend to collect at the Forward end of the accommodation, and the Record Library would always be the worst affected.

The replacement mast was much heavier than the original lightweight tubular mast, which was made from an aluminium alloy, and probably the ballasting of the ship should have been adjusted to compensate.

At the time we lacked the expertise to fully understand the problems, and none of the engineers that we had on board made any suggestions, but with the benefit if hindsight, and more experience, I believe we got a lot of things wrong.

There were tanks in the old engine room, and those tanks could have been used for ballast, because the large diesel tanks in the Generator Room made the smaller tanks unnecessary for use with the Main engine.

The simple answer to the question is that because most of the hull was filled with concrete in the mid-ship's section, it did not take a large quantity of water to flood that section above the floor level.

The pitching of the ship then caused this water to surge back and forth along the length of the corridor, and the effect could be quite frightening.

I hope that information answers at least some of your questions.

 

                                                                    Best Regards,

                                                                           Peter.

 

 Prachtige uitleg over dit aspect aan boord van de Mi Amigo.

 

Het geluidsfragment van de avond van 19 maart 1980. Kwaliteit verbeterd voor aging anorak ears  Please login or register to see this link.

Film 1    Radio Atlanta 1964 Please login or register to see this link.

Film 2    Radio Caroline South 1965   Please login or register to see this link.

Foto’s  Peter met Raffles en Peter op de brug vd Ross Revenge Paul de Haan.

Foto’s overige SaZ archives.

15 maart 2020 bewerkt door Gast

[Leendert Vingerling]

Op 15-3-2020 om 20:19 zei Gast:

In 2018 nam ik contact op met Peter en kwam met de vraag waar een zeer  gedetailleerd antwoord op kwam.

Hier onder de vraag en het antwoord:

Uitstekend onderzoek Paul.

 

Interessant om dit te lezen. Met de kennis van nu zou het dus beter zijn geweest om geen beton  te storten als ballast, maar  de ongebruikte tanks met water te vullen. Overigens is beton bijna 2.5 keer zwaarder dan water.

 

De verklaring van Peter Chicago is ook logisch, dat door het opgevulde beton er sneller water zichtbaar was in de vertrekken, platen bibliotheek  en zelfs zenderkamer. Het water kon namelijk nergens heen.

Het leek dus vaak erger dan het in feite was. Terugkijkend werd er wellicht te snel alarm geslagen.

 

Op meerdere zendschepen werd midscheeps beton gestort voor de stabiliteit. Bij de Norderney en Ross Revenge, maar de Mi Amigo was een echte betonbak, evenals De Uilenspiegel  van Radio Antwerpen.

 

Ook bedankt voor de link met filmpje uit 1965.  In de studio van de nieuwslezer slingert de microfoon  nog enigszins door de deining van het schip. Prachtig om een zendertechnicus met een pijp te zien. Leek wel een schriftgeleerde.Ook het opnemen met de microfoon van het luiden van de Caroline bell is grappig. 

 

In deze tijd van verplicht binnen zitten(in Frankrijk hebben we huisarrest door het virus) een welkome aflossing om de beelden te zien.

 

Salut

Leendert

 

 

19 maart 2020 bewerkt door Leendert Vingerling