Oldies Project- A month in a life (Oct 1966)

[Rob Veld]

Eind 70'r jaren begin 80'r jaren importeerde ik nog wel eens uit de USA via Hans Kellerman om dan tot de eindconclusie te komen dat er verschil was tussen de Nederlandse en Amerikaans persing. Persoonlijk vond ik dat niet echt erg, tenminste als het om minimaale verschillen ging.

 

Rob V.

[Juul]

Hier is gelukkig maar 1 versie van.........................(denk ik )

 

 

PS. Ik heb niks tegen Ad en Peter †.

 

15 september 2020 bewerkt door Juul

[Rob Veld]

5 minuten geleden zei Juul:

 

 

Aha, Rob, dat ben ik vergeten.  ( zal de leeftijd wel zijn)   Heb je nog een link ?

 

Oef Juul, nee die heb ik niet meer, dan zou ik moeten zoeken, ging daar o.a. ook over knippen van Child in time, Suite Judy blue eyes, en Sympathy for the devil.

 

Rob V.

[Oldies Project]

1 uur geleden zei Rob Veld:

Eind 70'r jaren begin 80'r jaren importeerde ik nog wel eens uit de USA via Hans Kellerman om dan tot de eindconclusie te komen dat er verschil was tussen de Nederlandse en Amerikaans persing. Persoonlijk vond ik dat niet echt erg, tenminste als het om minimaale verschillen ging.

 

Rob V.

 

In die tijd was het nauwelijks mogelijk om de verschillen per land op te merken. De communicatie middelen die wij nu hebben bestonden gewoonweg niet. 

 

Als je wilde weten wat er in Amerika zoal gedraaid werd, dan had je AFN in Duitsland en dat was het wel zo'n beetje. En voor de Engelse markt was er natuurlijk Radio Luxemburg, maar dat was alleen maar in avond uren. De wereld was destijds wat groter dan hij nu, in veel opzichten, is.

 

In 1980 werkte ik een zomer in Spanje en ik kan me nog herinneren dat we met een kleine transitor radio 's-nachts de heuvels in trokken om iets op te vangen van AM uitzendingen uit Nederland en/of Engeland. Ik heb op die manier menige uitzending van Nachtwacht met Tom Mulder gehoord..... Dat kun je je nu helemaal niet meer voorstellen.

 

15 september 2020 bewerkt door Oldies Project

[Juul]

Zojuist zei Rob Veld:

Oef Juul, nee die heb ik niet meer, dan zou ik moeten zoeken, ging daar o.a. ook over knippen van Child in time, Suite Judy blue eyes, en Sympathy for the devil.

 

Rob V.

 

 

Is het wellicht die link van Harry Knipschild, zie hier boven. ( tegenwoordig Doctor, de enige bij Veronica die door gestudeerd heeft  hi )

[Harm ten Brink]

12 minuten geleden zei Oldies Project:

 

de lokale piraat waar ik werkte

 

Dat kon wel eens dezelfde zijn als waar ik destijds een tijdje heb rond gehangen...

 

Had jij niet iets met TW?

TW staat voor?

[Juul]

2 minuten geleden zei Oldies Project:

 

In die tijd was het nauwelijks mogelijk om de verschillen per land op te merken. De communicatie middelen die wij nu hebben bestonden gewoonweg niet. 

 

Misschien maar goed ook... 

 

 

Wel verwarrend trouwens juliie, hoe heet dat, AVATAR ?  Allebei dezelfde.

[Oldies Project]

22 minuten geleden zei Harm ten Brink:

TW staat voor?

 

Tony Windsor...  Maar als je dat moet vragen, heb ik waarschijnlijk de verkeerde voor ogen. Excuses..

 

22 minuten geleden zei Juul:

 

 

Wel verwarrend trouwens juliie, hoe heet dat, AVATAR ?  Allebei dezelfde.

 

Ook vervelend is dat ik kennelijk nog niet goed weet hoe dit forum werkt. Ik plaatste net een reaktie en die dook opeens op in een antwoord en daarna was hij helemaal verdwenen.

 

Ik heb overigens geen flauw idee hoe ik aan die R als avatar kom....

15 september 2020 bewerkt door Oldies Project

[Juul]

Ja, inderdaad effe  wennen. Heb ik ook.

 

Ik zou het op prijs stellen als je je naam ( voornaam is ok )  onder je overigens mooie bijdragen zou zetten. Anders heb ik het idee dat ik zo maar in de ruimte zit te schrijven. En dat vind ik wat minder.

 

Voor vanavond vind ik het wel even genoeg.  Morgen weer een dag.................................................

 

Wel een mooi "draadje trouwens" !

[Oldies Project]

1 minuut geleden zei Juul:

Ja, inderdaad effe  wennen. Heb ik ook.

 

Ik zou het op prijs stellen als je je naam ( voornaam is ok )  onder je overigens mooie bijdragen zou zetten. Anders heb ik het idee dat ik zo maar in de ruimte zit te schrijven. En dat vind ik wat minder.

 

Voor vanavond vind ik het wel even genoeg.  Morgen weer een dag.................................................

 

Wel een mooi "draadje trouwens" !

 

De naam is Ron

[Rob Veld]

Oldies Project: De R van Ron.

En de R van Rob Veld. De mijne is lichter groen als die van Oldies Project.

 

Juul:  Ik heb zitten spitten, diverse zoektermen gebruikt, maar niet meer terug te vinden.

Ik weet nog dat je knip punten in tijd hebt gegeven wat mij geholpen heeft.

 

naschrift: Alsnog gevonden.

 

Rob V.

15 september 2020 bewerkt door Rob Veld

[Juul]

12 uur geleden zei Oldies Project:

 

De naam is Ron

Dank je .

 

Juul

[Rob Veld]

Ik denk dat elke DJ/Techn. zijn eigen tik heeft. Ik persoonlijk kijk wat minder nauw, nogmaals mits de verschillen niet te groot zijn. Maar voor sommige nummers is dat moeilijk te bepalen als je ze nog nooit gehoord hebt. Dan heb je dus iemand nodig die zich dat nummer nog heel goed kan herinneren.

Voornaamste, althans voor mij, is het luisterend publiek met die muziek te confronteren. En daar zitten soms dingen tussen .........

Zo draaide ik gisteren Carl Wayne & Vikings - What's the matter baby. Prompt een reactie van iemand met een generatie kloof: "Ik dacht atijd dat de versie van Ellen Foley het origineel was ...........

Dat dus bijvoorbeeld.

Waar ik zelf versteld van stond was de hoeveelheid reggae in de sixties. Het aan de weg timmeren van bijv. Desmond Dekker die in Nederland dan uiteindelijk in Nederland in 1969 succes heeft. Maar er waren er veel meer die geen succes kenden. Sommigen hadden pretentie, sommigen niet. En dat is prachtig om te horen en dat zal mijn tik dan wel zijn.

 

Het volgende zijn de zussen van Aretha Franklin, Erma en Caroline. Wie draait nog die nummers? Wie draait nog Cindy Houston?

Ik bedoel maar, ieder zijn tik

 

Rob V.

[Oldies Project]

Het origineel van What's the matter, baby is van Timi Yuro en stamt uit 1962

 

Maar ik snap wat je zegt. De generatie van nu kent bv "Every time we touch" van Cascada en heeft er geen weet van dat Maggie Reilly het origineel zong in de 90's. 

 

Dat is een generatie kwestie die alleen maar erger wordt, als je het mij vraagt. Ik luister niet veel meer naar de radio, maar als ik het een keer doe hoor ik regelmatig nieuwe versies van nummers die ik ken uit mijn jeugd. Ik weet dan wie het origineel zong, maar een kereltje van 16 of zo die kan dat helemaal niet schelen.

[Harm ten Brink]

Precies!

 

Ik denk dat de generatie van Juul en Ad hetzelfde hebben met muziek uit begin jaren 50 die dertig jaar later opeens weer opduiken in een modern jasje.

 

Wacht dacht je van:

 

Why do fools fall in Love - Frankie Lymon and the teenagers. 90% hier denkt dat het van Diana Ross is...

The tide is High - Paragons. Dus niet Blondie...

 

Sommige nummers gaan nog veel verder terug.

Comment te dire adieu - Francoise Hardy uit 1968 kennen we allemaal maar werd begin vorige eeuw al vertolkt als een Engels/Amerikaanse ballad getiteld 'It hurts to say goodbeye'. Letterlijk vertaald dus...

 

De lijst is bijna eindeloos.

 

[Will Stevens]

4 uur geleden zei Rob Veld:

 

Waar ik zelf versteld van stond was de hoeveelheid reggae in de sixties. Het aan de weg timmeren van bijv. Desmond Dekker die in Nederland dan uiteindelijk in Nederland in 1969 succes heeft. Maar er waren er veel meer die geen succes kenden. Sommigen hadden pretentie, sommigen niet. En dat is prachtig om te horen en dat zal mijn tik dan wel zijn.

 

 In Engeland had je een hele subcultuur van mensen die gek waren op ska en reggae, waaronder natuurlijk heel veel Jamaicanen die op zo'n manier contact hielden met de cultuur uit 'het moederland'.

 

Trojan Records bracht aan de lopende band singles uit die goed verkochten. Maar een klein deel daarvan drong ook tot Nederland door, waaronder werk van Desmond Dekker, Jimmy Cliff en Johnny Nash. In de loop van de jaren zeventig zakte de markt in, en op zeker moment ging Trojan failliet. Maar eind jaren zeventig werd die sound weer opgepikt door bands als The Specials en Madness.

 

Er is een mooie documentaire gemaakt over Trojan Records die onlangs nog een week lang gratis te zien was op YouTube.

[Rob Veld]

2 uur geleden zei Harm ten Brink:

Precies!

 

Ik denk dat de generatie van Juul en Ad hetzelfde hebben met muziek uit begin jaren 50 die dertig jaar later opeens weer opduiken in een modern jasje.

 

Wacht dacht je van:

 

Why do fools fall in Love - Frankie Lymon and the teenagers. 90% hier denkt dat het van Diana Ross is...

The tide is High - Paragons. Dus niet Blondie...

 

Sommige nummers gaan nog veel verder terug.

Comment te dire adieu - Francoise Hardy uit 1968 kennen we allemaal maar werd begin vorige eeuw al vertolkt als een Engels/Amerikaanse ballad getiteld 'It hurts to say goodbeye'. Letterlijk vertaald dus...

 

De lijst is bijna eindeloos.

 

Dat is zonder meer waar. Het alom bekende "I heard it trough the grapevine" is algemeen bekend van Marvin Gaye  en Creedence Clearwater Revival, maar de versie van Gladys Knight & the Pips deed hier (Nl) tot 2 x niets. Gevolg het nummer raakt in de vergetelheid, terwijl dat toch het origineel is.

 

I can hear music, prachtig nummer van de Beach Boys maar al eerder op plaat gezet door de Ronettes en ook die versie mocht er best zijn.

 

In 1984 kwamen de Trammps op de proppen met het nummer Move, een cover van Jess & James uit 1968.

 

Mink DeVille met You better move on, origineel stond op de EP The Rolling Stones.

 

En zo kunnen we uuuuuuuuuuuuuuuuren door gaan.

 

Rob V.

 

[Oldies Project]

Covers zijn van alle tijden. Ook in de 60's en 70's werden er nummers gecoverd.

De lijst van covers is oneindig....

 

Maar dat is een ander gesprek dan we hier hadden over juiste single versies....

 

 

 

[Juul]

Toch vetrouw ik in veel gevallen  als het om mijn favoriete singles gaat eigenlijk alleen degene die ik zelf uit de discotheek heb meegenomen. hi.   We kregen toch meestal alles 3 dubbel dat gold ook voor de UK en USA ex.

De fysieke singles heb ik inmiddels aan Ad Bouman gegeven maar het-de audio heb ik natuurlijk nog wel.

 

En paar aardige voorbeelden.

 

De originele mono USA uitvoering van The American Breed. ( Er zijn nl veel ex. in omloop die nergens op lijken )

 

 

 

 

Dan The Electric Prunes, ook weer de originele mono uitvoering van 2'55.

 

 

 

 

 

Led Zeppelin, ook weer de USA originele single van 5'33 , hardstikke mono.

 

 

 

 

 

 

Dan de USA single van George Baker, de z.g. "iets versnelde uitvoering".  Ook weer mono.

We kregen 10 ex. want zat bij ons in de muziekuitgeverij.

 

 

 

 

Dan een erg zeldzame single. De speech van Martin Luther King "I have a dream" uit 1963.

Het is de USA single en rechtsboven zie je de aantekening van de toenmalige productmanager van platenmij Bovema dat er maar 1000 ex. in Nederland zouden worden geperst op het StateSide label.

Een Nederlandse uitvoering heb ik nooit gezien.

 

 

 

 

 

 

Enfin,  de USA persingen zijn op platenbeurzen al lang geen zeldzaamheid meer. Hoewel ook hier het opletten geblazen is. Want er zijn daar op vinyl soms hele verkeerde re-issuses verschenen.

 

Ik had te veel kennissen bij platenmij-en die het soms ook niet meer wisten. Laat staan dat ze geen idee hadden waar ze de originele opname vandaan moesten halen.

Het meest bekende voorbeeld is dat van Cees Schrama die een memo van z'n toenmalige baas in Hamburg kreeg waarin hij vroeg of Cees "wat meters wilde opruimen"........

 

Ik weet niet hoe het nu is maar toen lag het Polygram archief deels in Hamburg en in New Jersey-USA.

Dat laats is volgens mij nog steeds het geval.

Maar ook platenmij-en zijn onderhevig aan "de markt". Polygram is destjjds verkocht door Dhr. Timmer (Philips ) en er werd gesaneerd, hup kennis weg enz. enz.

En toen de fabriek van Phonogram in Baarn dicht ging werden honderden platen hoezen in een container geflikkerd. En daar stonden ze dan in Baarn langs de kant van de weg.

 

En ook kwam het voor dat de technicus in de platenperserij (Baarn )  nog wat "toon regelde" voordat de echte single geperst werd. Maar ja, of die band bewaard bleef? Ik weet dat na het persen die bewuste tape gewoon in de prullemand verdween.......Weg originele single persing.

 

Bij Boveme-Negram in Heemsteede  persten ze platen die wij liever niet draaiden.

Er zat geen laag in en ze waren zo plat als een dubbeltje kwa sound.

Dat kwam enerzijds omdat ze bijv. uit de UK of USA de banden veel te laat kregen en maar effe snel een kopie van de single maakten. Maar niet effe luisteren.

Dat kwam ook wel omdat wij de singles uit de UK - USA vrij snel gingen draaien en als het dan een hit werd zou er geen Nederlandse voorrad zijn, dus geen verkoop.......

 

Dus Ad en ik waren er heel erg kien op om de meisjes in de disco te vragen geen Nederlandse Bovema-Negram persingen in te boeken als er een UK of USA aanwezig was.....

 

Dus draaiden we deze single van The DC5 gewoon van deze USA single. ( zie onder )

 

Tjonge ik stop, er nog zoveel niet verteld.........................

 

 

 

 

16 september 2020 bewerkt door Juul

[Rob Veld]

Mooi voorbeeld, aangezien er ook nog een versie is/was van Amen Corner ........ En als men het dan toch niet meer weet hoe het klonk maak je van de Amen Corner versie de American Breed versie en bied die aan.

 

Rob V. 

[Oldies Project]

20 minuten geleden zei Rob Veld:

Mooi voorbeeld, aangezien er ook nog een versie is/was van Amen Corner ........ En als men het dan toch niet meer weet hoe het klonk maak je van de Amen Corner versie de American Breed versie en bied die aan.

 

Rob V. 

 

Helaas komen dat soort dingen vaker voor dan je zou wensen. Vooral bij mp3's vind je regelmatig compleet verkeerd benoemde titels en/of artiesten.

16 september 2020 bewerkt door Oldies Project

[Robin Westhof]

3 uur geleden zei Rob Veld:

Dat is zonder meer waar. Het alom bekende "I heard it trough the grapevine" is algemeen bekend van Marvin Gaye  en Creedence Clearwater Revival, maar de versie van Gladys Knight & the Pips deed hier (Nl) tot 2 x niets. Gevolg het nummer raakt in de vergetelheid, terwijl dat toch het origineel is.

 

Geweldige uitvoering van Gladys Knight & the Pips, knoeperd van een hit in de USA, maar deed inderdaad helemaal niets in Nederland en (ook) vrijwel niet in Engeland, maar niet vergeten door de luisteraars van Laser 558 in 1984/1985, want toen was het plaatje een heavy rotation oldie op hun playlist, kwam natuurlijk door de invloed van de Amerikaanse dj's, die het (hit) plaatje natuurlijk wel heel goed kende(n) van vroeger.

[Oldies Project]

Er werd niet alleen in Nederland wat aangerommeld (soms)... in Engeland en Amerika gebeurde dat net zo.

 

Zo was de eerste Amerikaanse hitsingle van de Ohio Express, "Beg steal and borrow", gewoon hetzelfde nummer dat één jaar eerder door the Rare Breed, een bandje uit New York, was opgenomen. Ze namen niet eens de moeite om er een eigen versie van te maken en plakten dus gewoon een nieuw label op een oude single. Waarschijnlijk ging dat ook niet anders want Ohio Express bestond helemaal niet. Het was een soort hobby project van Jerry Kasenetz's en Jeffry Katz.

 

En in Engeland maakte Don Arden het ook bont. Hij was de manager van de Small Faces, die net nieuw materiaal aan het opnemen waren. Arden gaf een demo versie van het, nog niet klaar zijnde, nummer "My mind's eye" aan Decca, die daarop prompt die versie als pre-release demo aan alle radio zenders gaf. Terwijl de band onderweg was naar een optreden werd opeens op Radio London "My mind's eye" aangekondigd als de nieuwe single. Het kwam als een volkomen verrassing voor de band omdat het nummer niet eens klaar was. Er was toen geen weg meer terug. "My mind's eye" zou de nieuwe single worden en het enige wat de groep nog moest doen was het nummer voltooien. Echter, omdat ze dat niet vóór de geplande release datum van 11 november voor elkaar kregen, werd voor de officiele release, tijdens de eerste persing, gewoon de onvoltooide demo versie gebruikt. Nadat de groep het nummer had voltooid werd de feitelijke single versie alsnog gebruikt voor latere persingen.

 

Hele boeken zijn over dit soort dingen te schrijven....

 

16 september 2020 bewerkt door Oldies Project

[Oldies Project]

 

En dan geven de heren zichzelf gewoon uit als auteur, terwijl ze het in werkelijkheid gewoon "geleend" hebben.

 

De echte geschiedenis van Whole lotta love begint in 1962, als Willy Dixon het nummer "You need love" schrijft voor Muddy Waters.

 

 

Een paar jaar later zoeken de Small Faces een B kant voor hun nieuwe single en nemen Dixon's nummer op als "You need loving"....

 

 

en die versie is, weer een paar jaar later, de inspiratie voor de Zep's

 

En Jimmy Page maar roepen dat hij het geschreven had......  

 

 

[Harm ten Brink]

Ik zou je bijna zendtijd aanbieden op Extra AM...