Doorzoek de gemeenschap

Radiovrienden, Even een serieuze kwestie waar ik graag serieuze reacties op krijg. Zoals jullie waarschijnlijk weten, is op Oudejaarsdag 2023 Hubert van Hoof overleden, muziekjournalist (OOR) en exact 50 jaar (1973-2023) radiomaker (Limburg, KRO, terug naar Limburg, 40UpRadio). Landelijk bekend van Op Slag van Maandag en eerder Paraplu en Weg met de Generatiekloof, Hubert On The Air/The Originals. Een naaste van Hubert benaderde mij dat hij het volledige audio-archief van Hubert (programma’s, opnamesessies van artiesten) gedigitaliseerd wil hebben. Het gaat om cassettes, banden en cd’s (mogelijk ook DAT’s) waarop al die materiaal staat. Een bestelbusje vol wel. Oorspronkelijk zouden een van onze moderators (Vincent) en ik dat in Sittard ophalen en in delen digitaliseren en – via mij – aan hem en aan het Radiotrefpunt digitaal terugbezorgen. Uiteindelijk moet ook de ‘hardware’ terug naar Limburg, maar dat is van later zorg. Helaas is Vincent momenteel niet beschikbaar voor deze omvangrijke klus. Mijn vraag is wie dit op zich zou kunnen nemen en in de komende maanden dit zou kunnen klaren. Ophalen zouden we bij voorkeur samen doen, voor het digitaliseringswerk heb ikzelf helaas geen middelen, dus dat komt op jou aan. Voor de duidelijkheid, het betreft hier bijzonder materiaal dat voor de eigenaar, een naaste nabestaande van Hubert, ook grote emotionele betekenis heeft. Ik wil het dan ook niet lukraak afgeven aan de eerste de beste die zijn vinger opsteekt. Ik neem aan dat jezelf wel kunt inschatten of je binnen ons forum als betrouwbare partij kan worden beschouwd. En als je dat zelf niet kunt, weet je misschien wie wel beschikbaar is. Reacties graag via pm. Edwin

KRO - Radio Walhalla - 03 12 1980 - Urbanus in zijn kelder https://pixeldrain.com/u/WxocrWdY

Een aantal mensen vroeg om een oude uitzending van Hubert van Hoof nog eens online te zetten. Ik heb, zoals ik kort na het overlijden van Hubert, op 31 december 2023, al aankondigde, even alles wat ik heb op een rij gezet. Behalve Op Slag Van Maandag en de Noenshow ook een uur voor de VARA als invaller en twee programma's kort voor zijn overlijden voor L1 in Limburg. En het in memoriam dat ikzelf maakte voor 40 Up Radio, de internetzender van Leo van der Goot (ooit opgezet door Harry de Winter), waar Hubert programma's voor maakte en ikzelf ook programma's maak. Veel plezier, amigos! https://pixeldrain.com/l/ZwVWT2bG Edwin

Hierbij het In Memoriam dat ik maakte voor 40 Up Radio ter gelegenheid van het overlijden van Hubert van Hoof. Je hoort fragmenten uit onder meer De Noen Show, Op Slag van Maandag, Paraplu en Weg Met de Generatiekloof, een bezoek aan Wolfman Jack, gedeelten uit een gesprrek met L1 en toepasselijke Hubert-muziek. Samenstelling door mijzelf, Edwin Wendt. https://dev.40upradio.nl/index.php/podcast/hubert-on-the-air-in-memoriam-07-01-2024/ Vanaf deze pagina naar 'programmering'- zondag - Hubert On the Air - uitzending 7 januari.

Rauhfaser, inclusief de voorloper en de opvolger: Hans Wijnants 1977-1983 Op verzoek van Gerrit heb ik de opnames opgezocht van het met anarchistische inslag gemaakte programma Rauhfaser, dat de KRO uitzond op Hilversum III van april 1979 en oktober 1981. Ik zat er als klein jochie met rode oortjes naar te luisteren, vandaar mijn 'nickname' op dit forum. Het was de periode dat het kraken van leegstaande panden in Amsterdam begon. Aanvankelijk heel idealistisch, daarna steeds gewelddadiger. De makers volgden de ontwikkelingen van zeer nabij op de voet. Verslaggever Cees Grimbergen kreeg de koosnaam 'Ceessie Kraakpand'. Ook Peter van Bruggen en Jeroen van Merwijk werkten mee. Hans Wijnants presenteerde. Historisch is de uitzending van 30 april 1980. De kroning van Beatrix. Rauhfaser heeft verslaggevers midden tussen de ME en de krakers. Bijzonder waren de bijdragen van Brom en Ruis (Jan Leeferink en Willem Davids) in de Brom & Ruis Show, een vaste rubriek. Die namen hadden ze opgepikt toen ze tussen 1977 en 1979 de voorloper van Rauhfaser maakten, dat was 'Gort en Watergruwel' op zondagavond. Bij de koffieautomaat kwamen ze de presentatoren van Langs de Lijn tegen, Tom Blom en Willem Ruis, vandaar. Ook van Gort en Watergruwel hier een paar afleveringen en een paar van het programma dat Hans Wijnants na Rauhfaser ging presenteren, Nieuwsbox. Daaraan werkte Van Merwijk weer mee als correspondent Douwe Jansen. 28 bestanden, inclusief een radiodocumentaire die de RVU in 1998 maakte over dit bijzondere programma. https://pixeldrain.com/l/amzBuzA6

KRO Hitjes en datjes Peter Koelewijn 19 05 1985 https://pixeldrain.com/u/oSwVBKyn

Andermaal herinneringen aan januari 1974 maar dan wel radio gerelateerd. Zo meldde men in een artikel in ‘TROS Kompas’ dat Chiel Montagne gek zou worden als hij een dag geen muziek kon beluisteren. Chiel was op dat moment 10 jaar in dienst bij Radio Veronica, voor hem destijds een belangrijk deel van zijn werkend leven. In een interview stelde Montagne: “Ik streef er altijd naar eerlijk te zijn. Eerlijk en echt staan achter wat je doet, is ook de kracht en de reden van het succes, van een Dimitri van Toren, van een Zangeres zonder Naam, van Vader Abraham, van Johnny Hoes en van Jack de Nijs". Zelf maakte Chiel een aantal jaren daarvoor ook een elpee en een single. Hij stelde dat te hebben gedaan omdat hij gewoon wenste te weten wat voor gevoel het gaf een plaat op te nemen. Op die manier kon hij er beter achter komen wat er in mensen omging, die een plaat uitbrachten. En er was in januari nogal wat de doen rond het besluit van de leiding van de VARA de carnavalsplaat van Vader Abraham en boer Koekoek te boycotten. De tekst van het lied ‘Den Uyl is in den olie’ werd door de leiding gezien als een aanval op het beleid van de toenmalige premier Den Uyl, volksvertegenwoordiger namens de PvdA in welke hoek ook het merendeel van de VARA leden zat en wiens beleid in het lied voor hen ondragelijk werd aangevallen. Robert Aardse, destijds directeur van Dureco, de platenmaatschappij die de carnavalskraker op de markt had gebracht, werd om commentaar omtrent de ophef gevraagd. Het weigeren te laten horen van de plaat door de VARA was voor hem een onbegrijpelijke zaak en vooral daar een omroeporganisatie als de VARA een dergelijk verbod had opgelegd. Dit mede door het gegeven dat men bij deze omroep vooral ‘vrijheid’ predikte. In vergelijk kon Aardse zich wel voorstellen dat bijvoorbeeld de NCRV een bepaalde tekst wenste te weren als daarin onzedelijke passages voorkwamen. Hij wilde ook duidelijk stellen dat het lied als een grote grap diende te worden gezien en het toch prachtig was dat Boer Koekoek, tevens Tweede Kamer lid, bereid was gevonden het duet, geschreven door Pierre Kartner, met Vader Abraham op te nemen. Wat velen bijna een halve eeuw geleden niet meekregen is dat Boer Koekoek niet de eerste persoon was die werd benaderd om het duet mede in te zingen. Allereerst werd Nobert Schmelzer, voorzitter van de KVP, benaderd. Hij kon niet in verband met een verblijf in het buitenland. Ook VVD voorzitter Hans Wiegel werd gevraagd maar deze wenste eerst overleg te plegen met de kaderleden van zijn partij. Daartegenover stond dat Boer Koekoek direct akkoord ging. Maar het verbod tot het draaien van het lied met Hendrik Koekoek als medezanger haalde veelvuldig de diverse kranten wat weer tot gevolg had dat stations als Radio Veronica, Mi Amigo en Radio Noordzee hun doelgroep er wel van lieten genieten. Tenminste voor hen die in waren voor een carnaval hit. In het lied zong Boer Koekoek onder meer dat de minister-president op zijn broek moest hebben dan wel in een hoek diende te gaan staan en vooral dergelijke zinnen vol kritiek vielen slecht bij de VARA directie, waarna een verbod werd opgelegd. Wel verscheen in een van de publicaties dat er bij de VARA-leiding destijds de vrees bestond dat enige radiomedewerkers het verbod zouden boycotten en dus het lied wel ten gehore zouden brengen. Of dit het geval is kan ik niet bevestigen omdat ik, gelijk aan vele leeftijdsgenoten, destijds alleen naar de zeezenders luisterde. Op 23 januari 1974 werd door de leiding van de VARA een persbericht uitgestuurd waarin werd verklaard dat de berichtgeving in de media zeker onjuist was en er totaal geen sprake was van een opgelegd verbod. Een woordvoerder van de platenmaatschappij Dureco reageerde hierop door te stellen dat uit luisteronderzoek vanuit de onderneming was gebleken dat ‘Den Uyl is in den olie’ nog geen enkele keer door de VARA op de radio – Hilversum 1,2 of 3 – ten gehore was gebracht. Trouwens de officiële presentatie van de single vond plaats in het perscentrum Nieuwspoort in Den Haag en daarbij was ook Joop Daalmeyer namens de nieuwsrubriek van de VARA, ‘Dingen van de Dag’, aanwezig en nam een deel van de presentatie op met een professionele recorder, een opname die echter nooit door de redactie van de actualiteitenrubriek werd uitgezonden. Eindverantwoordelijke destijds voor dit programma was Hans Emans, die stelde het item niet te hebben uitgezonden omdat het onderwerp van de reportage niet paste in het kader van de nieuwsvoorziening via Hilversum 3. De veelvuldige publiciteit rond de plaat had tot resultaat dat het zowel in de Daverende Dertig van de NOS als ook de Top 40 van Veronica de eerste plaats behaalde. En dan was er nog een groep Katholieken die in een open brief aan de bisschoppen van Nederland verzochten zwaar druk te leggen bij de KRO, zodat deze omroep ook echt het Katholieke geloof zou blijven uitstralen. Het ging daarbij om een groep van 70 personen, afkomstig uit Venlo. De brief was, namens deze groep, ondertekend door pater Capucijn H. Bekkers, met in gedachten ‘voor het behoud van het Katholieke geloof’. De groep was in de loop van het jaar 1973 vrij spontaan gegroeid uit ongerustheid over de wijze, waarop de KRO in haar uitingen op radio en televisie meehielp het geloof van Katholiek Nederland in zijn wortels aan te tasten. Als voorbeelden hiervan noemde men in de brief onder andere de tv-uitzending van een protestantse avondmaalsviering, waaraan een rooms katholiek priester deelnam, en de uitzending over bijbel en echtscheiding. In de brief stelde de groep dat mocht de KRO zijn eigen weg blijven gaan, men dan wenste stappen te ondernemen te komen tot een nieuwe rooms-katholieke omroep. Hans Knot, 27 november 2021

Verschillende keren dook de KRO-radio in de geschiedenis van The Beatles. Deze keer aandacht voor een bijzondere radionacht in het voorjaar van 1982. Aan de hand van het boek ‘The Man Who Gave The Beatles Away’ van de eerste manager van The Beatles, Allan Williams, treden programmakers van de KRO in juni 1982 letterlijk in de voetsporen van John, Paul, George, Pete en Stu. Niet, zoals nu gebruikelijk is voor een leuk item van zes of zeven minuten, maar zeven volle uren rechtstreeks vanuit Hamburg! Lees verder: https://beatlesfanclub.nl/de-kro-radio-in-de-voetsporen-van-the-beatles-1-edwin-wendt/

Van de Golden Radio NL server, met dank aan Jean-Pierre Legein In deze uitzending ben ik weer es een keer te beluisteren KRO Radio 2 - 25012011 - 2200-2300 - TheatherVanHetSentiment Martin JA-Golden Radio https://pixeldrain.com/u/hne9Kuxh

Ondanks het gegeven dat ikzelf pas een jaar of 6 was zit er in het archief toch het nodige uit het jaar 1955. Dat komt natuurlijk door het jarenlang verzamelen van historische gegevens, het publiceren van artikelen en meer. Aangezien ik veel en breed publiceer komen er soms verrassende vondsten – of dien ik te zeggen giften – tevoorschijn. Uit 1955 heb ik bijvoorbeeld informatie binnen gekregen inzake de zogenaamde ‘flutter fading veroorzaakt door auto’s’. In de ‘Technische Mededelingen van de Technische Dienst van de NRU’, uit december 1955, vond ik het volgende bericht hierover. ‘Het is natuurlijk wel bekend dat snelle schommelingen van het beeld of het geluid van televisietransmissie dikwijls veroorzaakt wordt door een vliegtuig, dat in de nabijheid van de voortplantingsbaan vliegt van een televisie- of FM uitzending. In een dergelijk geval regeert de ontvanger op twee signalen, namelijk het directe en het door het vliegtuig teruggekaatste signaal. Onlangs werd een dergelijk geval gesignaleerd, dat door auto’s werd veroorzaakt. Onder bepaalde omstandigheden kan een stoorsignaal, dat meestal teruggekaatst wordt door het dak van een auto, de ontvangstantenne bereiken en fluter fading veroorzaken en is helemaal analoog aan het geval van het vliegtuig. Een dergelijke fading werd in Brussel geconstateerd, waarbij de oorzaak werd genoemd: een passerende tram’. Vele decennia later zijn dergelijke storingen onbegrijpelijk te noemen met dank aan de steeds maar meer voortschrijdende technische ontwikkelingen. Aan de andere kant is het een heel goede zaak dat documenten, als voornoemd, zijn bewaard gebleven zodat uit historisch oogpunt we kunnen beleven dat er destijds, vele decennia geleden, technische problemen waren die in deze tijd niet zich meer voordoen. (Archief Freewave Nostalgie, collectie Mans). Het volgende bericht vond ik ook nogal overweldigend overkomen als je bedenkt dat het om 1955 ging. De persafdeling van de NDWR uit Hamburg maakte cijfers bekend inzake de archiefbestanden van de omroep. Men had toen al meer dan 50.000 bandopnamen en 10.000 grammofoonplaten in het archief, ondergebracht in drie kelderverdiepingen met een totale oppervlakte van ongeveer 1000m2. 5000 documentaires, die sinds 1923 door de BBC werden geproduceerd, werden vervolgens voor uitzending op de Duitse radio geschikt gemaakt, gekopieerd en in de archieven van de NDWR opgeslagen. Ook beschikte men toen al over 7000 bandopnamen die onder de koepel ‘schoolradio’ de ether in waren geslingerd. Verder was terug te lezen dat meer dan 4500 geluiden waren opgenomen die te waren gebruiken bij het opnemen van hoorspelen. De niet te vervangen opnamen uit het toenmalige verleden, in het bijzonder van stemmen en toespraken van belangrijke personages, werden in grote kluizen opgeslagen. En men was in Hamburg in 1955 de tijd ver vooruit want als iemand dacht een sigaret in het archief op te kunnen steken dan ging er direct een alarm af. In hoeverre dit archief, dat natuurlijk enorm is gegroeid, is gedigitaliseerd, is onbekend. Omroepen waren nauw verbonden met doelgroepen en dus zocht de directie van de KRO, destijds alleen bestuurlijke mannen in strakke zwarte pakken, contact met allerlei organisaties in den lande die ook gelieerd waren aan de Katholieke Kerk. In januari 1955 werd aldus bekend gemaakt dat op verzoek van de KRO het hoofdbestuur van ‘de Jonge Boeren’ een actie had gevoerd voor het aanwerven van nieuwe KRO-leden. En het had succes want diverse afdelingen van ‘de Jonge Boeren’ bezorgden de KRO een groot aantal nieuwe leden. In het voornamelijk katholieke Limburg had dit al 3000 leden in de beginperiode van de actie opgeleverd. De directie van de KRO was daar heel blij mee en wenste iets terug te doen. Wetende dat slechts weinigen de beschikking hadden over een kijkkastje besloot men een film ter beschikking te stellen die binnen alle afdelingen van Limburg aan ‘de Jonge Boeren’ kon worden getoond, te beginnen in een zaal in het mooie Reymerstok, gevolgd in tal van andere Zuid Limburgse plaatsen gedurende de maand januari 1955. Op zondag 16 januari 1955 ging er via de KRO radio een nieuw programma van start met als titel ‘KRO-otje half om half’. Het was een idee van Jan de Cler en Alexander Pola. In eerste instantie werd door de programmaleiding het idee als niet bepaald geslaagd te vinden maar toch ging men overstag het in de programmering op te nemen. Men veronderstelde dat slechts de luisteraars in de grote steden de woordspeling ‘KRO-otje half om’ begrepen zou worden. De titel werd blijkbaar toch algemeen begrijpelijk geacht, waardoor het programma alsnog werd gerealiseerd. In het eerste editie traden op: Jan de Cler, Alexander Pola, Anne Marie Dupon van Ees, het piano-duo André de Raaff en Jacques Schutte en het Ballroomorkest onder leiding van Rudolf Karsemeyer. Hans Knot, 8 februari 2020 Afbeelding: Jan de Cles en Alexander Pola (foto Beeld en Geluiswiki / Wikipedia)

Van de Golden Radio NL server, met dank aan Guido Jaaroverzicht -1949 - 12 31, 2210-2300, KRO, Hilversum 2 https://pixeldrain.com/u/rDTIB6Gl

R2-KRO_020108 2000-2100 StefanStasse-TheatervhSentiment 02 01 1965 https://pixeldra.in/u/xtvng1 R2-KRO_020108_2100-2200(StefanStasse-TheatervhSentiment_020165) https://pixeldra.in/u/xNQD6q R2-KRO_020108_2200-2300(StefanStasse-TheatervhSentiment_020165) https://pixeldra.in/u/ocwT3f

Op zondag 29 december werd de geschiedenis 26 jaar KRO op 3 uitgezonden. Het was tevens de laatste volledige uitzenddag van de KRO. In dit 3 uur durende programma wordt de geschiedenis van de KRO door Niek Montanus verteld aan de hand van fragmenten en interviews met diverse DJ's. Vanaf zaterdag 4 januari 1992 begon de 'horizontale weekend programmering' en gingen de AVRO, KRO en NCRV onder de omroepnaam AKN het programma Station 3 maken, dat iedere zaterdag-, zondag- en maandag te horen was tussen 6.00 en 0:00 uur. 19911229-1500-1600 - KRO - 26 jaar geschiedenis van de KRO op 3 19911229-1600-1700 - KRO - 26 jaar geschiedenis van de KRO op 3 19911229-1700-1800 - KRO - 26 jaar geschiedenis van de KRO op 3 De opnames komen uit het archief van Ton van Draanen en zijn door Vincent Schriel gedigitaliseerd. Grt, Peter

In deze aflevering van mijn nostalgische column heb ik gekozen een deel van mijn aantekeningen uit januari 1972 uit te werken. Eerlijkheid kwam er uit de hoek van de VPRO toen de directie bekend maakte dat van het ledenbestand er slechts 11% met grote regelmaat naar de eigen programma’s keek. Tevens stelde men dat 65% van de leden instemde met de beginselen van de VPRO en 52% van de leden de gebrachte programma’s op prijs stelden. Op de donderdagavond, als de VPRO het merendeel van haar programma’s uitstraalde, was de TROS ook te volgen op een ander net. Het bleek uit onderzoek dat liefst 20.2% van de VPRO leden de voorkeur aan de programma’s van de TROS gaf terwijl 11,6% van de VPRO leden de eigen programma’s bekeek. Studio West Point BBMS 1972, van links naar rechts Hans en Egbert Knot en Rob Bakker. Foto Brinkman. In januari 1972 werd bekend dat in dat jaar voor de eerste keer een omroep verantwoordelijk zou zijn voor de samenstelling van een ploeg die zou gaan meedoen aan de Europabeker voor zangvoordracht, beter bekend als het Knokkefestival, dat sinds 1959 in het Casino van de Vlaamse badplaats werd gehouden. In 1972 stond het gepland van 7 tot 14 juli. Voordien zorgden meestal de platenmaatschappijen voor de samenstelling van het vaderlandse team. Warry van Kampen, toenmalig chef televisie-amusement van de KRO, hoorde eerder dat jaar de klacht van de toenmalige directeur van het Casino in Knokke, de heer Mellens, dat de Nederlandse televisie klaarblijkelijk alle belangstelling voor het festival verloren had. De KRO-leiding besloot toen een ploeg samen te stellen en één of twee uitzendingen aan het festival te wijden, eventueel uit te breiden met een reportage van de finale, mocht de Nederlandse ploeg zich daarvoor plaatsen. De KRO besloot de zangeres Anneke Konings en de Blue Diamonds in ieder geval af te vaardigen. Voorts stelde men in onderhandeling te zijn met een Nederlands vocalist, wiens naam echter nog niet genoemd mocht worden. Later in het voorjaar bleek het om Frits Lambrechts te gaan. Het team uit Engeland, bestaande uit Penny Lane, Malcolm Roberts en The Union Express won dat jaar het festival. In Knokke zou nog één keer, in 1973, een festival worden georganiseerd wat bedoeld was als een soort afscheid en dus artiesten optraden die in eerdere jaren hun land ook al hadden vertegenwoordigd. De AVRO-televisie begon eind januari 1972 met een nieuw kinderprogramma onder de titel ‘Bibelebons’. Elly Nieman presenteerde dit maandelijkse programma van en voor Bibelebonse kinderen. Bij ‘Bibelebons’ ging men telkens uit van een vast thema. Zo speelde de eerste aflevering zich af in en rond een bakkerij. De kinderen gingen zelf brood bakken en werden daarbij geholpen door een echte bakker. Let wel het was 1972 en kinderprogramma’s waren zeer dun gezaaid in de programmering van destijds. Verder was in ‘Bibelebons’ steeds een pop van Joost Brugman en de acteur Willem Wagter van de partij. De laatste in de rol van een persoon die alles verkeerd deed. Voor de teksten was Piet Geelhoed verantwoordelijk en de muziek was van Tonny Eyk. De samenstelling en regie tenslotte was in handen van Rob Herzet. In totaal vier jaargangen werden er van het programma uitgezonden terwijl het snel populair werd en er zelfs twee uitzendingen per week werden gepland. Wel werd Elly Nieman na enige tijd vervangen door Margreet Heemskerk. Wie herinnert zich dit programma nog? Op Hilversum 1 was in die dagen een 18-delige serie te beluisteren via de KRO Radio op Hilversum 1. Het was elke keer een aflevering van 15 minuten die voor de klok van negen uur in de avond werd uitgezonden. Zo was er een aflevering waarvoor men helemaal was afgereisd naar het Beatrixoord in Haren bij Groningen. Men stond stil bij een stickeractie die was opgestart door de medewerkers van de ziekenomroep West Point, BBMS, dat enkele avonden per week en in het weekend actief was in het sanatorium. De programmamakers van de KRO interviewden de programmamakers van West Point om erachter te komen wat de ziekenomroep zoal deed voor de luisteraars. Een deel van de medewerkers in Haren was trouwens tevens tegelijkertijd ook actief in de ziekenomroep van Halte Lijn 4 in het RKZ in Groningen. Ook werden luisteraars ondervraagd over het nut van een huisomroep mede gelet op het gegeven dat patiënten er in het sanatorium in Beatrixoord langdurig verbleven. Het was in beide omroepen waar mijn lange periode van ‘werken voor, met en over radio’ deels begon. De stickeractie was opgezet om nieuwe apparatuur te kunnen aanschaffen zodat door de medewerkers niet telkens eigen apparatuur van en naar huis diende te worden gesleept. In januari 1972 werden ook de eerste resulaten bekend van de Noordelijke Fonotheek. Platen met pop- en undergroundmuziek vonden bij de meeste leden van de Noordelijke Fonotheekdienst in de tijd aftrek. In het eerste jaar van haar bestaan, 1971, registreerde de discotheek 27.000 uitleningen in de drie noordelijke provincies. In procenten uitgedrukt was de voorkeur als volgt: 40% pop en underground, 20% klassiek, 25% lichte muziek en cabaret 8% jazz en talencursussen, documentaires etc. 7%. Directeur van de Noorderlijke Fonotheekdienst was Jenne Meinema, die bovendien destijds niet ontevreden was over de toeloop van leden: het waren er bijna 1200 in 1971. Veertien kleine discotheken waren over de provincie verspreid, ze hadden elk 300 platen van de moedervestiging in Groningen in voorraad. De overige bibliotheken bestelden aan de hand van de catalogus. De Fonotheekdienst was onderdeel van de Provinciale Bibliotheek Centrale Groningen, en was evenals de Centrale gevestigd aan de Laan Corpus den Hoorn. Zoals gesteld bestreek de discotheek de drie noordelijke provincies via de plattelands bibliotheken, met uitzondering van de stad Groningen, Hoogezand en Stadskanaal die alle drie over een eigen discotheek beschikten. In de stad Groningen was de Fonotheek gevestigd op de tweede verdieping van het pand van de Openbare Bibliotheek aan het Kwinkenplein en was een zelfstandige uitleendiscotheek. In 1974 verhuisde deze mee naar het nieuwe pand van de Gemeentelijke Openbare Bibliotheek aan de Vismarkt in Groningen, waar destijds voorheen Galeries Modernes was gevestigd. Nog steeds is het via Biblionet mogelijk CD’s en DVD’s te reserveren en voor enige tijd te lenen. En aangezien het vandaag 1 april is ook even een herinnering uit 1972 aangaande een 1 April grap. Op vrijdagmiddag 31 maart werd door presentator Felix Meurders in ‘De Daverende Dertig’, dat door de NOS op het toenmalige Hilversum 3 werd uitgezonden, bekend gemaakt dat in de toekomst altijd door de gedraaide platen heen zou worden gepraat vanwege de auteursrechten. Opnemen van radioprogramma’s zou streng verboden worden en er werd gemeld dat de overheid besloten had bandopnameapparatenbezitters een bezoek te brengen en te kijken of ze de muziek van de radio hadden opgenomen. Meurders stelde dat de technische dienst van de NOS wilde helpen: als men de geluidsbanden opstuurde, zou de NOS er een toon op zetten die met een normaal apparaat niet te horen was, doordat de kop 90° gedraaid was. Het resultaat was, dat veel mensen hun banden opstuurden. "En we zullen ze met plezier beluisteren," meldde hij een week later. Maar sommige mensen die het door hadden, lieten dat op een originele manier blijken. Iemand had een papieren band op een spoel gewikkeld, waarop met potlood geschreven was: ‘1 april, 1 april, 1 april...’. Iemand anders had nog meer humor, want deze stuurde een lege fietsband. Wees attent vandaag en laat je niet in een val strikken. Hans Knot, 1 april 2017

Eerder beschreef ik de eerste moeilijke maanden van de in het najaar van 1965 van start gegane derde radionet, onder de naam Hilversum 3. Daaruit bleek dat de meerderheid van de omroepen nauwelijks nieuwe programma-ideeën goed kon doorvoeren omdat er vanuit Den Haag door het ministerie van CRM nauwelijks geld ter beschikking was gesteld om het toekomstige station, dat de concurrent van de zeezender Radio Veronica diende te worden, tot een succes te maken. Uit het in dat verhaal geschetste programmaoverzicht van de diverse omroepen bleek heel duidelijk dat over enige vorm van concurrentie totaal niet gesproken kon worden. Een latere grote tegenstander van Radio Veronica en andere zeezenders was mr. Harry van Doorn, tevens de latere minister van CRM, die in 1974 de zeezenders de nek zou omdraaien door invoering van de zogenaamde anti-zeezenderwet. De zogenaamde wet die geen wet was, maar een aanpassing van de bestaande wetgeving. Maar al veel eerder liet mr. H.W. van Doorn van zich horen en wel in de tijd dat hij voorzitter was van de Katholieke Radio Omroep, kortweg de KRO. In september 1965 maakte hij namelijk bekend, dat zijn omroep, vaak tot de conservatieve omroepen gerekend, open en positief stond tegenover het eventuele toekomstige nieuwe bestel. Dit, omdat deze plannen, mits ze mochten doorgaan, dezen meer waarborgen bood voor geestelijke vrijheid en eenheid in verscheidenheid. Minister Vrolijk, van CRM, had even daarvoor aangegeven, dat een meer Open Bestel de weg voor de omroepen naar meer vrijheid mogelijk maakte. Van Doorn voegde eraan toe dat de omroepen eindelijk wisten waar ze enigszins naar toe gingen: “Er is eindelijk een tijd gekomen, dat men zich kan gaan wijden aan de eigen taak, namelijk het maken van programma’s, zonder dagelijks teveel tijd aan activiteiten kwijt te raken door tegen de stroom in te moeten roeien.” Maar de vraag of KRO-voorzitter Van Doorn blij was met de komst van Hilversum 3 was alleen maar negatief te beantwoorden gezien hij het helemaal niet goed vond dat minister Vrolijk het positieve sein had gegeven voor de opstart van Hilversum 3. Immers een gedegen aangekondigd luisteronderzoek over de toen bestaande radionetten Hilversum 1 en 2 waren dan wel aangekondigd maar resultaten waren, tot op dat moment, totaal niet bekend. Van Doorn: “Had men zo’n haast een licht platenpallet erbij te hebben? Is dit wegens Veronica? Nu een derde net nog slechts een maand op zich laat wachten is het tijd nog eens met nadruk te pleiten voor coördinatie tussen alle drie radiostations in Hilversum”. Daarbij uiteraard doelend op de uitzendingen van Hilversum 1, 2 en de toen toekomstige Hilversum 3. Hij haalde daarbij aan dat de financiering van slecht één uitzending van het Radio Filharmonisch Orkest meer kostte dan de financiering van Hilversum 3 in de periode van de opstart tot en met 31 december 1965. Helaas stelde hij dit zonder het verder te onderbouwen. Hij vroeg zich daarbij tevens af of de regering het werkelijk betreurde dat er voor Hilversum 3 er zo bitter weinig geld beschikbaar was. “Juist door de beperkte financiële toezegging is men op Hilversum 3 slechts in staat alleen iets simpels te brengen, bijvoorbeeld platenprogramma’s. Op die manier heeft de regering voorkomen dat er op dit nieuwe radiostation al te serieuze praat kan komen, zodat dit radiostation geheel niet kan concurreren met Radio Veronica.” Hij kondigde tevens aan dat de KRO het niet over zich heen zou laten komen en zeker geen kleurloze programma’s op Hilversum 3 zou gaan brengen. Van Doorn wilde dus duidelijk wel concurrentie tegen de hem zo gehate indringer binnen de Nederlandse radio industrie, tevens gevestigd in het hart van Hilversum, Radio Veronica. http://www.radiofilharmonischorkest.nl/over-het-radio-filharmonisch-orkest Foto Radio Filharmonisch Orkest in 1965 Foto voornoemde site. Hans Knot, 18 mei 2017

Ik blik vandaag terug naar de maand januari 1969 toen één van de minst gefotografeerde vrouwen van de Nederlandse omroepen, KRO medewerkster Ellen Bijl, in de spotlights werd gezet middels een verhaal in de kranten van de GPD en zo konden bijvoorbeeld lezers van het Leids Dagblad of die van het Nieuwsblad van het Noorden meer gewaar worden over de vrouw achter de naam die men zo vaak had gehoord via een aantal programma´s die door de KRO werden uitgezonden. Ellen Bijl was in 1969 27 jaar en had blond kort haar. Verder was ze volgens de journalist in kwestie lekker hip gekleed met haar bruine sportkousjes en wat dat betreft echt wel een uitzondering in de KRO-studio's. Maar een bewijs ervan is er niet te vinden in het toch aardig grote archief van Freewave Nostalgie en ook andere geraadpleegde bronnen geven geen resultaat. Alleen is in het Delpherarchief een exemplaar van een krant terug te vinden waarbij de afgedrukte foto totaal ondefinieerbaar is. De samenstellers van het prachtige gedenkboek van 60 jaar KRO noemen niet eens haar naam. Ellen was destijds werkzaam op de afdeling lichte muziek van de KRO radio en werd een van die opvallend harde werksters genoemd. ledere week produceerde zij drie programma's, te weten ´P.M.´, ´Vliegende schijven´ en ´In antwoord op uw schrijven´. Deze drie programma´s werden in 1969 altijd op de zaterdag uitgezonden en hadden een totale tijdsduur van zes uur. Volgens Bijl, die een enorme muziekkennis bleek te hebben, was ´In antwoord op uw schrijven´ het gemakkelijkste om te produceren. Over de muziekkeuze voor bovenstaand programma stelde Ellen Bijl destijds: “Het is of de duvel er mee speelt, maar iedereen vraagt bijna hetzelfde — De Heikrekels, Heintje, Gert en Hermien Timmerman. Merkwaardig is ook dat de aanvragen zelden of nooit uit de randstad Holland komen, maar altijd uit de provincie. En vergeet hierbij ook niet het Hoesrepertoire. Soms vragen de mensen mij platen te draaien die nog niet eens in onze discotheek zijn opgenomen." Ellen Bijl werkte in 1969 al bijna negen jaar bij de KRO. Ze startte, vlak na haar eindexamen MULO, op de typekamer. Daar begon ze aanvankelijk met het uittikken van de teksten voor het programma ‘De Zonnewijzer’, maar dat hing haar al snel de keel uit. Ongeveer drie jaar heeft ze daar desalniettemin gezeten. Toen kwam ze bij de muziekafdeling terecht. Alles wat er uit kwam op het gebied van de lichte muziek luisterde ze braaf af. Andermaal destijds Bijl: “Ik ben wel niet zo'n dolle liefhebster van De Heikrekels, maar het hoort nu eenmaal bij je vak." En er kwamen in die tijd nogal wat nieuwe platen uit: per week 30 l.p.’s en 50 kleine plaatjes, de weloverbekende singles. “Daarvan zijn er twintig bruikbaar, de rest is vuilnis. Ik luister ze allemaal af op kantoor. Dat is dan misschien wel eens vervelend voor mijn collega's, maar ik kan er ook niets aan doen: iedereen moet zijn programma's maken, al kan ik me dan wel voorstellen dat, als ik al om half negen aan de gang ben, mensen met een ochtendhumeur weleens de pest in krijgen.” Thuis luisterde Ellen Bijl destijds nog zelden naar muziek, alleen nog een enkele keer naar wat goede oude klassieken, zoals Mendelssohn en Vivaldi. Andermaal destijds in de GPD kranten: “Soms denk ik wel eens: ik ben helemaal niet zo muzikaal, ik heb alleen maar een bepaalde feeling voor mijn vak en bovendien is het mijn hobby." Uiteraard werd haar gevraagd of ze misschien een vervolg in haar loopbaan zag bij een programma van de KRO op televisiegebied. “Ze hebben me wel eens gevraagd script-girl te worden, maar ik heb er geen draad zin in. Dan kan ik weer opnieuw beginnen en bovendien verlies ik dan mijn zelfstandigheid en die is me veel waard. Ze hebben me ook wel eens voor omroepster gevraagd, maar dat is helemaal niets voor mij. In de eerste plaats heb ik een geweldige microfoon-angst, in de tweede plaats weet ik wel iets leukers te verzinnen dan andermans teksten op te lepelen. Ik schrijf ze liever zelf." Het programma ‘In antwoord op uw schrijven’ leverde Ellen Bijl per week rond de zeshonderd brieven op. En die las ze inderdaad allemaal door. “Je blijft gillen als je ziet wat er soms in die brieven staat. Ik krijg soms velletjes lang alle huwelijksmoeilijkheden van mensen voorgeschoteld. Daar kun je dan uiteraard niets aan doen. Vrij veel post komt ook uit gevangenissen. Ook in België heeft dit programma kennelijk grote luisterdichtheid. Daar vragen ze maar drie dingen: ‘De Klokkebaaien’, Will Tura en Bobbejaan Schoepen. En iedereen vraagt verder altijd hetzelfde. Daarbij heb ik gemerkt dat het de mensen helemaal niet om die ene plaat te doen is, maar voornamelijk om het horen noemen van hun eigen naam.” Een frappant voorbeeld haalde ze ook nog even naar boven: ”Pas geleden had ik 160 aanvragen voor ‘Mamma’ van Heintje, maar ik bleek achteraf maar 159 namen genoemd te hebben. Mooi dat die ene vergeten schrijver zich meldde en schreef: ‘die plaat interesseert me niet, die heb ik toch in mjjn eigen kast, maar waarom heeft u mijn naam niet genoemd? Daar was het mij om te doen.’ En dat vond ik nu een onbegrijpelijke zaak.” Eerder al schreef ik in ander verband over haar activiteiten: Zie ook mijn column van 13 januari 2016 https://www.internetradiocafenl/blogs/entry/404-hans-knot-vliegende-schijven-programma-voor-gelegerde/ Na haar pensioen genoot presentatrice Ellen Bijl nog enkele jaren waarna zij op 8 maart 2013 is overleden. Via Radio 5 werd er kort stil gestaan bij haar heengaan en werd ondermeer gememoreerd dat zij jarenlang medepresentator van ‘Drie tussen de middag’ samen met Hans van Willigenburg was geweest. Ook presenteerde zij samen met Edwin Rutten het KRO programma ‘Ontbijtshow’. Zij deed daar de verslaggeving. Verder was zij betrokken bij het bekende programma ‘Theater van het Sentiment’. De veelzijdige Ellen Bijl deed ook de muzieksamenstelling van programma’s als ‘Licht te verteren’ en ‘IJsthee’. Ellen Bijl is 71 jaar geworden (31 mei 1941 – 8 maart 2013). Hans Knot, 25-11-2017

Wie herinnert zich nog de Puch prijsvraag? Luisteren naar de radio kan op vele manieren en diegene die intensief luisteraar was, en daartoe behoor ik zondermeer, herinnert zich vele leuke acties die in de loop van de afgelopen 5 decennia zijn te beluisteren geweest via zowel de publieke omroep als de zeezenders en Radio Luxemburg. De Nederlandse service van Radio Luxemburg had een spel waarbij een benzinepomp in het land werd bezocht en zo maar voorbijgangers een prijs konden winnen. Bij ons thuis stond, wanneer de KRO uitzendtijd had, de radio aan. Programma’s als Moeders Wil is Wet en Raden maar hadden de voorkeur, waarbij ook weer het nodige te winnen was. Bij het eerste programma was het vooral het publiek in de zaal dat prijzen kon winnen. Raden maar was een onderdeel waarbij vooral de luisteraar vast werd gekluisterd omdat zij/hij toch vooral wenste te weten welk te raden geluid er toch werd uitgezonden. Maar zo waren er ook programma’s als Cash Casino, Kassa en meer. Aan een ander programmaonderdeel wil ik graag in deze column, zo vlak voor Kerstmis 2017, ook aandacht besteden. Als je namelijk een willekeurige voormalige luisteraar van Radio Noordzee vraagt welk spelletje zij/hij zich herinnert, zal zeker 90% direct als antwoord ‘Prijsbewust’ geven. Het spel dat werd gespeeld in het programma van Tony Berk was immens populair en sloeg vooral aan bij de vele huisvrouwen van Nederland. Berk, destijds in de leeftijdscategorie onder de 25 jaar, had – volgens eigen zeggen – op sommige dagen wel 2 miljoen luisteraars. In samenwerking met een groot aantal bedrijven was het voor de luisteraar mogelijk de prijzen van bepaalde producten te raden, waarbij een klein percentage mocht worden afgeweken van de echte prijs om de eerlijke winnaar te worden van het aangeprezen product. Variërend van een ‘Goudhaantje’ via een ‘Woepie Wip’ tot een ‘Datsun Cherry’ zaten in een prijzenpakket. Maar ook werden er door Berk vele kleine prijsjes weggegeven om vooral iedereen binnen het gezin van de deelnemer ook blij te maken. En gerekend werd er telkens op de slogan in het programma ‘Prijsbewust’: ‘Aan het einde van de regenboog straalt een pot vol goud’. Speciale jingles werden er voor het programma ingezongen, terwijl in 1974 Tony Berk zelfs een plaat opnam met als titel: ‘Aan het einde van de regenboog…’. Doelend op de pot met geld die er te verdienen was. Maar er waren meer mogelijkheden bij Radio Noordzee, het station dat in Nederland vooral via de 220 meter middengolf werd beluisterd, een prijs te scoren. Eén van de mogelijkheden vond plaats in de periode tussen 28 februari en 12 mei 1973. Op de eerste datum werd de luisteraar voor het eerst opgeroepen mee te doen aan een prijsvraag. Doel was de juiste volgorde van de Top 5 van de eerste volle week van de maand maart te voorspellen, die wekelijks op Radio Noordzee werd gepresenteerd door Ferry Maat. Vanaf 10 maart werd er wekelijks door hem een winnaar bekend gemaakt. Betrof het een man dan kreeg deze een Puch Skytrack en was de winnaar een vrouw dan stond er een Puch Maxi als cadeau klaar. Maar er kwam wel iets meer bij kijken dan alleen het voorspellen van een Top 5, die trouwens op een briefkaart gericht aan ‘Radio Noordzee Top 50, Postbus 117 Hilversum’ diende te worden opgestuurd. In de advertentie, die bij de reclamecampagne was inbegrepen en die ook via folder bij de benzinepompen verkrijgbaar was, werd de eventuele kandidaat er wel op gewezen dat de briefkaart diende te worden voorzien van een postzegel met een waarde van 30 cent, ‘niet vergeten, anders doe je niet mee’. Daar Ferry Maat op de doordeweekse dagen altijd tussen 2 en 4 uur in de middag was te beluisteren en op de zaterdagen tussen 12 en 3 uur in de middag, was het bijna onmogelijk de fout in te gaan bij het raden van de Top 5. Maar de deelnemer diende ook nog het rijmpje af te maken dat wekelijks in de campagne meedraaide. Slechts één originele regel ter aanvulling was voldoende. Maar er werd wel aan toegevoegd dat men zijn/haar best diende te doen, want bij meerdere juiste voorspellingen van de Top 5 besliste de originaliteit van het rijmpje de uiteindelijke prijswinnaar. Men had er voor gekozen een driekoppige jury te vragen wekelijks te beoordelen wie de winnaar ging worden. De jury bestond uit Ferry Maat, Tony Berk en Peter Holland. En in de gedrukte campagnebegeleiding werd bij voorbaat al gemeld dat er niet over de uitslag kon worden gecorrespondeerd. Er was nog een voorwaarde waaronder de deelnemerskaart wekelijks werd geaccepteerd: er diende namelijk een datumsticker op de kaart te worden aangebracht zodat de jury kon zien voor welke week de Top 5 was ingezet. En om aan een dergelijke datumsticker te komen diende je in het bezit te zijn van een Shellina-Super-Sticker-Poster, die dan weer gehaald kon worden bij het Shell benzinestation. Had je dan je wekelijkse Top 5 voorspeld en op de briefkaart, voorzien van een dergelijke datumsticker, dan was het wel wenselijk deze kaart, tevens voorzien van het rijmpje, zeer vroegtijdig op de post te doen daar deze kaarten uiterlijk dienden binnen te zijn bij Radio Noordzee met de ochtendpost van de woensdag, voorafgaand aan de zaterdag dat de betreffende Top 50 werd uitgezonden. Deelnemers mochten onbeperkt meedoen dus meerdere rijmpjes en de Top 5 per week insturen was geen probleem. En de deelnemerskaart met alle informatie kon ook weer bij het tanken van Shellina worden verkregen. In ieder geval was het, mede doordat de actie bij herhaling werd uitgelegd en dus vaak in de programma’s voorbij kwam, een mooie actie waarbij twee producten in een keer werden gepromoot. Uiteindelijk waren niet alleen de tien winnaars blij maar ook de beide fabrikanten. Het is in deze tijd te koud om die nostalgische Puch uit de schuur te halen en dus adviseer ik dit uit te stellen tot het voorjaar en vooral te genieten van de komende periode. Ik wens U allen een warme Kerstperiode en veel voorspoed in 2018, wanneer ik weer terug ben met andermaal een nostalgische column. Hans Knot, 23 december 2017

Ik weet dat het een long-shot is, en de kans klein, maar toch maar proberen. Ik ben op zoek naar de uitzending van het KRO kinderzangfestival 1971 (12-06-1971, Hilversum 1, herhaling op 11-09-1971, Hilversum 2). Gepresenteerd door Eveline Velsen (KRO omroepster) samen met 2 kinderen van kinderkoor Henk van der Velde. Het was een soort korenslag tussen de vijfde en zesde klassen van basisscholen.

Ik neem je mee naar de jaren zestig van de vorige eeuw om stil te staan bij het afscheid van een toen al decennia lang belangrijke presentator die ooit aan de wieg stond van een radioprogramma dat speciaal werd gemaakt voor zieken en gehandicapten. Reeds in 1945 was het programma al te horen via Radio Herrijzend Nederland en in 1946 werd het ingelijfd door de KRO met de initiator als presentator. Radioziekenbezoek de Zonnebloem met Alex van Wayenburg. Hij was van mening dat er binnen de Nederlandse samenleving veel meer aandacht diende te worden gegeven aan zieke en gehandicapten en niet alleen het programma werd tot dit doel gebruikt. Op 17 januari 1949 werd de ‘Stichting De Zonnebloem’ opgericht en de luisteraars werden opgeroepen lokale intiatieven te ontplooien middels de doelstellingen van de Stichting. Als gevolg daarvan werden overal in Nederland plaatselijke comités opgericht, waarvan de deelnemers zich vooral gingen inzetten voor bezoeken aan zieken en gehandicapten en tevens andere activiteiten gingen verzorgen. In 1964 werd besloten de Stichtingsvorm vaarwel te zeggen om de organisatie in verenigingsvorm voort te zetten waarbij gerekend kon worden op ondersteunende leden, die met een jaarlijkse bijdrage voor de nodige financiën zorgden. Het aantal leden, evenals het aantal vrijwilligers, nam toe, zodat steeds meer activiteiten konden worden georganiseerd. Een van de initiatieven, naar voorbeeld van soortegelijke reizen georganiseerd vanuit het Rode Kruis, was het aanschaffen van een hotelschip die kon worden ingezet voor reizen met zieken en gehandicapten. Financiering werd mogelijk door massale deelname van de Nederlanders die via radio en televisie werden aangespoord te doneren. Inmiddels is in 2006 het schip vervangen door een eveneens ‘De Zonnebloem’ genoemde boot, waarop jaarlijks 2850 gehandicapte mensen een korte vakantie genieten. Vermeld die te worden dat de Nationale Vereniging de Zonnebloem een enorm grote organisatie is met meer dan 40.000 vrijwilligers. Men heeft rond de 1200 plaatselijke comités die of op eigen initiatief werken of samenwerken met anderen. Ongelovelijk is het aantal bezoekjes dat jaarlijks afgelegd wordt bij mensen die gehandicapt zijn en moeilijk nog buiten huis kunnen komen: meer dan 1 miljoen bezoeken. Terug naar Alex van Wayenburg en 1968 want op 1 juli van dat jaar verliet hij de KRO en dus ook de presentatie van zijn radioprogramma, om vervolgens op pensioen te gaan. Voor het programma ‘Radioziekenbezoek de Zonnebloem’ betekende dat destijds een gevoelige klap. Alex van Wayenburg was immers de Zonnebloem, die hij 23 jaar daarvoor op poten zette en waarop hij bijna een kwart eeuw zijn zeer persoonlijke stempel drukte. Hij was zelf vaak in zijn leven ernstig ziek geweest en daarmee was hij de aangewezen persoon om een radioprogramma voor de zieken te maken. En daarbij had hij zich altijd laten leiden door de gedachte dat niet gezonde en/of gehandicapte medemens niet geïsoleerd mocht worden. Via zijn programma diende een gemeenschapsgevoel te worden bijgebracht aan de luisteraars. In november 1930 trad Alex van Wayenburg als de eerste echte omroeper bij de toen jonge Katholieke Radio Omroep in dienst en bleef dat tot het begin van de Tweede Wereldoorlog in mei 1945. Vrijwel vanaf het begin van zijn loopbaan bij de KRO verzorgde hij eenmaal in de week een ziekenprogramma van een half uur. Hij was het niets eens met de bezetter, zoals vele voormalige omroepmedewerkers, en staakte dus alle activiteiten voor de radio. Tijdens de de oorlog kwam hij in een minder prettige periode terecht, Zo viel hij van het dak van zijn woning en liep daarbij een schedelbasisfractuur op. Niet veel later na gedeeltelijke herstel kreeg hij een ernstige infectie dat bijna zijn dood betekende. Jarenlang had hij tijd tot diepnadenken en besloot te komen tot het oprichten in 1945 van het Zonnebloem programma. Zoals gemeld niet via de KRO maar eerst via Radio Herrijzend Nederland. Samen met Wim Quint verzorgde hij via dit station, dat eerst in zuidelijk Nederland actief was, een half uur durend radioprogramma voor zieken en gehandicapten. In 1946 functioneerden de omroepen van voor de Tweede Wereld Oorlog weer redelijk als voor die wrede tijd en ging het programma door via de uitzendingen van de KRO. In 1948 kreeg hij ondersteuning van Joke Eikhoudt, die zijn rechterhand werd tot en met zijn pensionering in 1968. Het Radioziekenbezoek was driemaal in de week (maandag van elf tot half twaalf, donderdag en vrijdag van elf tot twaalf uur) te beluisteren. In totaal zijn er inclusief de 107 uitzendingen voor Herrijzend Nederland bijna vijfduizend van dergelijke programma’s de ether ingegaan (luisterdichtheid tussen de kwart en een half miljoen). De tweeduizendste uitzending, die in december 1959 plaats vond, werd gevierd met een klankbeeld over Hellen Keller, een Amerikaanse vrouw die ondanks haar blindheid, doofheid en spraakhandicap (doofblindheid) een voorvechster was van ‘eigen validiteit’ van de fysiek of geestelijk misdeelden, zoals het destijds werd geformuleerd. Allerlei acties werden er georganiseerd door de Zonnebloem, zoals gebedsacties, inzamelingen voor financiering van hoofdtelefoons, maar bovenal het leggen van contacten. Een bepaald opzet van zijn programma heeft Van Wayenburg nooit nagestreefd. In een interview stelde hij destijds: “Het programma is met zijn tijd meegegroeid, en dat kan ook niet anders, omdat de actualiteit altijd in de Zonnebloem een woordje meesprak. Maar de Zonnebloem. heeft nooit zijn improviserende karakter verloren. De mensen dienen niet te denken dat ik ooit met een netjes uitgetikte of geschreven tekst heb gewerkt. De Zonnebloem is altijd live uitgezonden behalve de speciale buitenopnamen dan. Vroeger waren die ook rechtstreeks, maar daar zijn we vanaf gestapt.” Die programma's, die waren opgenomen in ziekenhuizen of sanatoria, duurden twee tot drie uur aan opnametijd en daarvan werd vervolgens een samenvatting van 20 minuten gemaakt. Van Wayenburg andermaal destijds: “Bandopnamen en montage zijn dan onontbeerlijk.” Gelukkig voor de Zonnebloem stopte Alex van Wayenburg op 1 juli 1968 alleen zijn radiowerk. Na zijn pensionering zou hij als hoofdbestuurslid nog veel werk voor de stichting verrichten. De leiding van de Zonnebloem kwam vervolgens in handen van de toen 26-jarige Wil van Neerven uit Stevensbeek in Noord- Brabant, die in mei 1967 als assistent van Van Wayenburg in dienst van de KRO was gekomen. Alex van Wayenburg vond namelijk dat de jongeren wel eens zijn werk mochten gaan doen bij de Zonnebloem. ‘Ik heb er zelf ook altijd met enorm veel plezier aan gewerkt. Het heeft eigenlijk mijn hele leven gevuld. Elke uitzending was telkens weer nieuw, alsof het mjn eerste programma was. Er is er geen een, waarvan ik echt spijt heb gehad. " Nog tot en met 1977 bleef Alex van Wayenburg binnen het hoofdbestuur van de Vereniging Zonnebloem actief. Op 3 maart 1980 kwam hij in Baarn te overlijden en verloor Nederland een radiopionier van het eerste uur. Bronvermelding: interview Van Wayenburg in de GPD kranten uit juni 1968 Archief: Freewave Nostalgie Zestig Jaar KRO, uit de geschiedenis van een omroep, 1985. Internetsite Stichting de Zonnebloem. Hans Knot, 18 november 2017

Van de Golden Radio NL server KRO-H2-20070629-2200-2300-HetTheaterVanHetSentiment https://pixeldra.in/u/Zph-Fi

KRO - Miniparade - Programma - [Eddy Keur] - 22-11-1987 Uit het archief van Ton van Draanen. Peter

Kijk tip: Clubgenoten In Clubgenoten herenigt Froukje Jansen wekelijks een bekende of bijzondere Gelderlander met zijn of haar vereniging van vroeger. In deze aflevering van vrijdag 27 november 2015 Peter van Bruggen. http://www.omroepgelderland.nl/tv/programma/164171776/Clubgenoten/aflevering/838236376 Grt, Peter