Doorzoek de gemeenschap

Het was in de maand maart 1967 dat een flink aantal luisteraars van Swinging Radio England en Radio Dolfijn toch wel nieuwsgierig waren in hoeverre de werkzaamheden voortgang hadden aan het zendschip van beide radiostations, de Laissez Faire. Het was in een zware storm in de problemen geraakt waarbij onder meer de zendmast was afgebroken. Op Radio Dolfijn was op dat moment het programma van Lodewijk den Hengst bezig, die niets van de problemen merkte en gewoon een programma aan het presenteren was. Het signaal kwam echter niet verder dan het zendschip gezien de gebroken mast. Reparatie was noodzakelijk in een haven en zo werd er gekozen voor die van Zaandam. Een van de nieuwsgierigen was destijds Ehard Goddijn, die op 12 maart 1967 een bezoek bracht aan het zendschip en daarvan verslag deed in onder meer het Benelux DX-Club blad van de maand april dat jaar. Laten we eens zien wat hij destijds had te melden. ‘Ik was in de gelegenheid een bezoek aan de Laissez Faire te brengen omdat het voor een reparatie aan de mast in Zaandam lag. Echter, toen ik er aan kwam bleek de mast al gerepareerd te zijn. Alleen de tuidraden dienden nog gespannen te worden. Ik had een lang gesprek met de Engelse radiotechnicus Bob Gittus. Wel dient vermeld te worden dat ik eerst, vanwege de douane, niet aan boord mocht. Tijdens het gesprek met Gittus kwam er een deejay van Britain Radio (nu dus Radio 355) langs en hij vroeg of ik de studio van Radio Dolfijn (nu Radio 227) wenste te zien. Nadat de voornoemde technicus nog wat zinnen met de deejay wisselde kreeg ik permissie om aan boord te gaan. En zodoende kreeg ik interessante dingen aan de weet. De twee Continental zenders met een E.R.P. van 55 kW worden gevoed door twee generatoren van respectievelijk 180 kVa en 250 kVa. Beide zenders zijn door middel van een scheidingsfilter aan één antenne gekoppeld. Dit systeem is uniek te noemen voor middengolf gebruik. Het uitgestraalde vermogen van elke zender is ’s winters slechts 27 kW, omdat de impedantie van de zendantenne door de grote zoutafzetting en de sterkere wind veranderd is. Wanneer men ’s winters toch met een E.R.P. van 55 kW zou werken zou er vonkoverslag optreden. Binnenkort gaat men weer met 55 kW aan vermogen werken. De zenders zijn gebouwd volgens het systeem van schermroostermodulatie. Om de juiste modulatie-diepte te krijgen wordt een laagfrequent vermogen van maar liefst 6 kW door de l.f. versterker aan de eindbuis van de zender toegevoegd. Het inwendige van beide Continental zenders kon ik helaas niet te zien krijgen, omdat de zenderkasten door de douane verzegeld waren. Er is op het radioschip Laissez Faire een speciale studio ingericht voor de nieuwsuitzendingen en het opnemen van de advertentiespots. 75% van deze spots worden namelijk aan boord opgenomen. In de studio van Radio Dolfijn (227) beschikt men over verscheidene draaitafels, vele banden die in een soort carrousels zijn opgeborgen; twee taperecorders en de carrousels zijn zo geconstrueerd, dat met een druk op de knop elk gewenst bandje uit een groep van 15 bandjes tevoorschijn komt. Alle apparatuur is van het merk Collard. De belangrijkste sponsor van Radio 355 (ex Britain Radio) is Ted Amstrong. Elke dag betaalt hij 250 Pond voor zijn dertig minuten durende godsdienstige uitzendingen. Daarmee zal het nog wel even duren, voordat de Radio Europa gedachte door Radio 355 gerealiseerd zal worden. Uitzendingen in het Frans waren namelijk gepland voor de inwoners van Franstalig België’, aldus Ehard Goddijn destijds onder meer in het Benelux DX blad van de maand mei 1967. Met de laatste opmerking kan worden opgemerkt dat ikzelf inzake deze zogenaamde ‘Radio Europa’ planning slechts éénmaal iets heb vernomen en dat was in voornoemd artikel. Hans Knot, 9 november 2019

Jos van Vliet bracht zijn jeugd door in Den Haag op de grens met Rijswijk. Al op vroege leeftijd was hij geïnteresseerd in de muziek. Maar hij deed meer want tijdens zijn MULO jaren was hij voorzitter van de fanclub van de Crazy Rockers en vervolgens ook nog eens voorzitter van de Federatie van Nederlandse Fanclubs. Na zijn schooltijd zat hij op kantoor van een apparatenfabriek en werd op 19-jarige leeftijd, in 1966, manager en producer van de Tielman Brothers. Het nummer ‘Little Bird’ werd door hem geproduceerd en behaalde de nummer 4 plaats op de Nederlandse hitparade. Hij woonde toen ook even in Duitsland waar de Tielman Brothers veel optraden. In die periode werd hij ook ziek wat hem bijna fataal werd. Tijdens de herstelperiode werd hij gebeld door Skip Voogd en die vertelde hem over een nieuwe Nederlands zendschip welke naast het Radio Veronica Nederlandstalige uitzendingen zou gaan verzorgen en vroeg of hij er misschien aan mee wilde doen. Jos van Vliet in 2004: “In Hotel Polen, in Amsterdam, wat later afgebrand is, heb ik een stemtest gedaan met ondermeer het inspreken van een commercial voor ‘Pepsi refreshes your taste’ en vervolgens kreeg ik de boodschap je hoort nog van ons.” Rond die tijd diende hij ook eigenlijk in militaire dienst te gaan, maar dat werd het niet, want hij werd wel aangenomen als DJ bij Radio Dolfijn, het station dat werd bedoeld als nieuwe naast Radio Veronica. Jos: “De eerste keer dat we in Engeland aankwamen dacht de douane dat we een bandje waren en dat we in Liverpool wilden gaan optreden. “Heb je geld bij je waar ga je naartoe” vroegen ze – ik vertelde ze dat ik naar New Castle ging - ik heb daar nog iemand waar ik geld van krijg. Na ruim een uur hebben we uiteindelijk toch verteld dat we naar een piratenschip gingen en toen hebben ze nog op een briefje geschreven welke nummers ze wilden horen en wanneer we dat zouden uitzenden.” Bij Radio Dolfijn had hij ondermeer het programma ‘Caroussel’ wat dagelijks van 18.00 tot 19.00 uur met muziek van Nederlandse artiesten werd uitgezonden. Commercials werden in het kleine studiootje gemaakt met hoofdzakelijk Herb Alpert muziek. Jos zat live in het programma toen de mast op 28 februari 1967 in een razende storm afbrak. Jos was station manager en was verantwoordelijk voor de DJs. Onmiddellijk rende hij naar de hutten van de DJ’s en riep: “Look (Boden) ligt nog in bed” en zag dat deze na zijn entree slaperig zat te kijken - hij moest er als de sodemieter uit want men was bang dat de mast door het schip zou slaan. De jonge kapitein Lukehurst had wel zijn papieren maar had nog nooit echt gevaren en was heel nerveus. Hij zei dat men vanuit het hoofdkantoor aangaf dat er vier opties waren waar we heen dienden varen – om 4 uur moesten we weg aldus Lukehurst. Jos: “Tenslotte gingen we naar IJmuiden, wat ik jammer vond, want Spanje was ook een optie en dat zag ik wel zitten.” – Lukehurst ging de rollen verdelen – “ik moest de wacht van 8-12 uur doen” Er diende eerst nog een ton met een kabel eraan gelegd worden i.v.m. de aanduiding van de plaats van het anker en bij het wegvaren werd de kabel kapot gevaren omdat het roer het begaf – Jos: “gelukkig mocht ik na mijn shift nog even in de hut van de captain slapen. De motor werd gestart en we gingen varen met een semi automatisch roer, wat het prompt begaf vanwege de ankerkabel en waardoor het sturen zeer zwaar werd.” Jos heeft dat wel gevoeld – weken lang heeft hij er een behoorlijke spierpijn aan overgehouden. “Ook Dave McKay (David Gilbee), de programmaleider van Britain Radio, was nog aan boord, samen met o.a. de kok Jacques Wells en de machinist”. In Zaandam, waar het schip gerepareerd werd, heeft Dave al de jingles van het nieuwe station Radio 227 ingesproken en gemonteerd. Toen was er al beslist dat Radio Dolfijn Radio 227 zou gaan heten en dat het het eerste Nederlandse popstation zou worden. Tegelijkertijd zou Britain Radio omgedoopt worden in Radio 355. Jos vond het jammer dat ze langs het Veronica schip waren gevaren zonder dat hij het had gezien…hij lag toen net te slapen. Deel van het Radio Dolfijn team 1966 (foto collectie Look Boden) Dat de ontvangstkwaliteit van de zender in het begin nog vrij slecht was, was duidelijk toen zelfs Look zijn ouders bij Jos zijn ouders in Den Haag gingen luisteren. Na zijn periode bij Radio Dolfijn verhuisde Jos van Vliet naar Radio Veronica als nieuwslezer – Jan van Veen was toen stationmanager en Eddy Becker ging van boord – “Jan vroeg of ik omroeper wilde worden – dat was een jongensdroom – en heb dit van mei tot en met oktober 1967 gedaan” Jos is toen weggegaan omdat de deining op het schip veel erger was dan op de Laissez Faire, het schip van Radio Dolfijn. In de tussentijd was hij ook manager geworden van de groep Daddy’s Act waarbij de leadsinger Jo(hn) Kleerenkoper was, later bekend geworden als David Alexandre Winter, welke een gigahit had met ‘Oh lady Mary’. Ook zijn dochter Ophélie is een megaster in Frankrijk. Op een gegeven moment vroeg de platenmaatschappij CNR hem of hij een productie/promotieteam wilde starten. Jos: “Ik was altijd zeeziek, dus ik was blij dat ik van boord kon en me bezig kon gaan houden met artiesten. Ik ben toen publiciteitsmanager geworden bij CNR, waar ondermeer het label Barclay met haar onderlabel Riviera bij uitgebracht werd en ontdekte dat Johnny dezelfde David Alexandre Winter was. Tegelijkertijd draaide hij als DJ ook nog in Tiffany’s. Jos heeft nog wel lang de Veronica Drive-inn shows gedaan (dat betaalde lekker) – bij CNR veel artiesten begeleid zoals de Poppys – Mireille Matthieu – Dalida –– Edwin Hawkin Singers – Heintje – Gert en Hermien – Trio Hellenique – Peter Maffay en is geregeld op stap geweest met Melanie. Annecdote: “Ik diende altijd op te draven als Melanie naar Europa kwam – ik moest haar ophalen met een taxi die dan achter de bus aan reed, want dat vond ze chique. Op een gegeven moment heeft ze tegen mij gezegd: ik heb een leuk cadeau voor je, mocht er ooit een poster van mij in Nederland uitgebracht worden, dan ben jij de rechthebbende daarvan. Enige tijd later loop ik ergens in Hulst in een posterwinkel en zag daar een poster van Melanie van Verkerke – ik heb hem 6 weken later met het contract wat ik met Melanie had, geconfronteerd, waarop mijnheer Verkerke halsoverkop een cheque uitschreef van 2500 gulden – een Godsvermogen voor mij – hij vroeg of dat goed was. Ik ben juichend naar de eerste beste bank gerend en de cheque geïncasseerd. Het was een leuk verjaardagscadeau. Thanks Mel”. Na 5 jaar kreeg Jos ruzie en is vertrokken. Jos werd daarna publiciteitsmanager bij de Spaanse spijkerbroekenfabrikant Lois. Niet veel later verloor zij eerste vrouw aan kanker en bleef achter met zijn dochter Mirna en zoon Rik. Hij had inmiddels een reclamebureau en verkocht dat in 1990 en vertrok naar Curaçao. Daar heeft hij 6 jaar gewoond. De radio kon hem niet loslaten en presenteerde een sportradioprogramma op de zondagochtend. Daarnaast heeft hij de financiële pagina opgezet van de krant Amigu en raakte bevriend met Mark en Eva van der Valk. “Mark vroeg mij de vergaderingen te bezoeken en ik kreeg al snel de bijnaam Jos van der Valk. In een vlaag van verstandsverbijstering kocht ik ook een keer 50.000 meter grond, heb er 59 huizen opgezet en het is een mooie woonwijk geworden: Santa Rosa Resort.” Op een moment vroeg Herman Heinsbroek hem directeur te worden van Arcade. Dat werd een ramp; hij moest dagelijks van Amsterdam naar Nieuwegein rijden…files, koud en het personeel was dramatisch. “Ik was gewend aan een bedrijf met een goede secretaresse, maar hier moest ik zelf mijn koffie gaan halen. Na 3 maanden ben ik ermee gestopt. “Maar daarvoor, één dag voordat ik naar Holland vertrok heb ik Marieke ontmoet. Ze is purser bij KLM, we zijn getrouwd en hebben een prachtige zoon Mees gekregen. Voor haar werk moest ze meerdere talen leren. Toen hebben we eerst 8 maanden in Spanje gewoond en daarna zijn we voor haar Franse taal naar Frankrijk verhuisd. Formeel woonden we nog in Amsterdam, maar na een proeftijd van 6 maanden hebben we besloten vast in Frankrijk te gaan wonen. Ik werd huisman. Eerst hebben we twee jaar een appartement gehuurd en is onze zoon naar Franse school gegaan en toen bij Nice een huis gekocht.” Jos kwam geregeld in Nederland, voor familiebezoek en voor de Stichting Wereldouders, waar hij ambassadeur voor was. Jos had zijn muziekverleden achter zich gelaten en hield tot aan zijn dood alleen nog van de Dancemuziek – want dat vond hij te gek – en had dus ook niets meer met de muziek van Radio Dolfijn. Zijn leven ervoer hij als een jongensverhaal – daar heeft hij veel plezier van gehad. Jos van Vliet werd geboren op 12 maart 1946 in Hilversum en overleed 10 mei 2013 in zijn Franse woonplaats Roquefort Les Pins. Dit was Jos zijn eigen verhaal: in 2004 was hij te gast bij Radio 227 in het programma Laissez Faire met ondergetekende Look Boden.

Radio 227 - 50 jaar (en ik 70) Paul Harald van Gelder ook bekend als Harky 1967....ssstt...niet verder vertellen...maar Radio 227 is vandaag op de kop af 50 jaar! Hey, ho, zullen mensen van 50 of jonger zich afvragen, Radio 227, wie of wat is dat? Nou, misschien hebben die wel eens gehoord van Radio Veronica, want die bestaat nog. Awel, Radio 227 was de eerste die horizontaal live uitzond vanaf de Noordzee voor de Engelse kust. Veronica was toen ook al bezig, maar niet live en niet horizontaal (horizontaal betekent hier: elke dag om dezelfde tijd dezelfde d.j. met dezelfde soort muziek, nu boring, toen vernieuwend, een soort uit Amerika overgewaaide vorm van muziekradio-kapitalisme, dat toen nog leuk, want jong en levendig was en niet gefnuikt door de groot gegroeide bullies...) Het schip van Radio 227 heette de *Laissez Faire* en was ooit een lijkenschip dat *dead bodies* ophaalde uit Korea in de vijftiger jaren. Daarop sliepen wij dan, nadat het verbouwd was tot zendschip met een grote mast die via de (A.M.) middengolf zelfs tot in Groningen kwam. Twee weken aan boord, een week vrij, wat betekende dat ik om de twee weken met het vliegtuigje vanaf Zestienhoven bij Rotterdam naar Southend bij Londen vloog, vanwaar we de taxi namen naar Frinton on sea en daarna gingen we met de tender (klein voorraad-bootje) naar het grote schip (coaster) en v.v. Kort daarvoor, in 1966, waren er nog Amerikaanse disc-jockeys aan boord van hetzelfde schip, die onder de naam *Swinging Radio England*, ons stukje Europa wakker schudden met jingles van PAMS uit Texas die zelfs nu nog de jingles van tegenwoordig in kwaliteit overtreffen. Radio London en Radio Caroline lagen niet zover van ons af, waar geniale disc-jockeys als the Emperor Rosko (die nu nog bezig is) en de te vroeg overleden genius Kenny Everett de show stalen. Radio 227, we hadden zo'n drie miljoen luisteraars per week, oud-collega Paul de Leeuw heeft minder tegenwoordig, ik stond als d.j.Harky nummer vijf in Nederland en drie in Belgie, vlak onder Joost de Draayer en Herman Stok. Volgens muziekkenner Vic v.d.Reijt was ik de enige in die tijd die iets van soul en psychedelic music begreep, ver voor de furore van Ferry Maat c.s. dus, vertelde mij journalist Auke Kok toen die bezig was met zijn boek over Veronica. Collega Lex Harding is later trouwens bij datzelfde Veronica beland. Ik ging wat later door als Paul van Gelder bij de VARA Radio 1 nachtradio met het programma *Geen Tijd*, dat zo'n jaartje of 15 meeging. Ook zat ik even bij Radio 3 met collega's als Henk Westbroek, Jan Douwe Kroeske, Koos Zwart en Willem van Beusekom. Collega Look Boden heeft zo'n jaar of 20 geleden Radio 227 opnieuw opgericht. De inmiddels vergrijsde doelgroep was echter niet erg gewild bij de reklamebureaus, die zich liever op kleuters richten, zodat de baten niet tegen de kosten opkonden. Ikzelf ga door, het zit in mijn bloed, en sommige radiocartoons beoordeel ik als kunst (luister ook eens naar de geniale Anton Kothuis, nu overleden, maar ooit bij de VPRO en VARA met miniatuur geluidsgedichten). *Ga toch weer banjo spelen* zei mijn vriend de kunstschilder vroeger tegen me als ik het over radiokunst had. Hij haatte het domme disc-jockey gewauwel van tegenwoordig en vond muziek dan nog net wel kunst. Kunst of geen kunst, ik stop er nooit mee en heb nu een syndicated programma via Radio Enkhuizen (die na een fikse ruzie met Radio Hoorn vast ooit doorgaat met die club in de Westfriese streekomroep WEEF) , Radio Lelystad en in het Amerikaans via Radio Seagull, Radio Big L, TraxxRadio. Hetzelfde werk als voor de VARA, maar niet betaald (hoewel er luisteraars mij uit eigen zak betalen omdat ze van mijn mix houden (Americana en oude hits uit het Amerika van de jaren 50 en 60) of mijn radiocartoons waarderen.) Doneren mag: www.americanaradio.nl Paul van Gelder Noten: 1) www.americanaradio.nl 2) voorbeeld radiocartoon: http://americanaradio.nl/myalzheimerbrother.mp3 3) https://nl.wikipedia.org/wiki/Paul_van_Gelder 4) Hans Knot: http://www.icce.rug.nl/~soundscapes/VOLUME01/Herinneringen_aan_Radio_227_2.shtml 5) Noot uit Auke Koks boek over VERONICA: "Dit was Veronica" Auke Kok 2007 Thomas Rap Amsterdam blz. 283: "De 22-jarige Lex Harding werd de man van de hits, zijn nog jongere collega's Tom Collins en dj Harky verzorgden vooral easy listening, respectievelijk progressieve muziek. Discjockeys hadden duidelijke profielen - ook op die manier was Radio 227 zijn (Nederlandse) tijd vooruit. Het profiel dat Lex Harding zich aanmat - een beetje alternatief maar met voldoende oog voor commercie - stond dj Harky niet erg aan. Harky beschouwde zich een beetje als de Emperor Rosko van de Lage Landen, wijd gesticulerend achter de knoppen (die hij zelf bediende) en dwars door een intro 'oeh!' in de microfoon schreeuwend. Zo hoorde dat, vond hij - het maakte hem in de zomer van 1967 tot de op vier na populairste dj van Nederland, achter Joost de Draaijer, Rob Out, Jan van Veen en Herman Stok. Dus voor Lex Harding. En het leverde hem reprimandes op van diezelfde Harding. Wat kunstzinnige uitbarstingen waren voor "Burgemeester" Harky, was onprofessioneel gedrag voor Harding, die steeds meer verantwoordelijkheid kreeg. "Hij was bang dat ik de huisvrouwen zou wegjagen." sneert dj Harky (Paul van Gelder). "Harding deed maar alsof hij van underground hield, ik hield daar echt van. Hij verraadde het vak. Toen al had hij meer oog voor commercials dan voor muziek. Harding speelde het baasje. Toen hij vond dat ik te veel schreeuwde, ben ik meteen kwaad weggelopen. Hij mocht de afkondiging zelf doen." Tussen dj Harky en Lex Harding is het niet meer goed gekomen. Materieel gezien ging de loopbaan van Harding vanaf dat moment alleen maar bergopwaarts, die van Harky - volgens sommigen de enige na Van Kooten die 'het' in de jaren zestig begreep - bergafwaarts. Decennia later zou de eerste een formidabele buitenplaats bewonen in Nijkerk; de tweede een donker pijpenlaatje in Enkhuizen. Ook met Tony Windsor kreeg Harding problemen. (...) " Foto's David Kendrid en Freewave Nostalgie Archief (Radioday 1999)