Doorzoek de gemeenschap

Het was een bijzonder moment waarbij velen ontroerd raakten bij het besef wat er stond te gebeuren. Ik neem je terug naar de maand juli 1966 toen bekend werd dat ruim 200 gezinnen met een ‘geestelijk gehandicapt kind’- iets wat anno 2024 een kind met een verstandelijke beperking wordt genoemd, in staat werden gesteld in de zomer, voor het eerst na vele jaren, een week door te brengen in een bosrijke omgeving en dus van een welverdiende vakantie gingen genieten. Het werd mogelijk gemaakt dankzij een actie van de VARA. Radiomedewerkers hadden het project ‘Van Harte’ in 1965 opgezet en onder leiding van Henk van Stipriaan was men een geldinzamelingsactie begonnen waardoor deze verstandelijk beperkte jongeren opgevangen konden worden. Er was voor dit doel de stichting ‘Recreatiecentrum Van Harte’ opgericht en men kreeg op het landgoed Ruinen in Echten een locatie ter beschikking, dat officieel in juli in gebruik werd genomen. Ondertussen hadden luisteraars geld ingezameld en tijdens de opening werd bekend gemaakt dat er 100.000 gulden was ingezameld maar dat daar zeker nog 200.000 gulden bij dienden te komen om het project geheel te kunnen financieren. Een noodoplossing werd gevonden om de ouders wel te kunnen opvangen en wel door tijdelijke plaatsing van caravans. Het park bestaat nog steeds maar in een uitgebreidere versie en wordt als recreatiepark genoemd maar er worden tevens Roemeense gastarbeiders ondergebracht. Op 21 juli 1966 kwam er een persbericht naar buiten waarvan de inhoud voor deze tijd onwezenlijk overkomt. De NTS, voorganger van NOS en NPO, maakte bekend dat men van plan was in de zomermaanden. als het weer buiten niet goed was, te komen met regenprogramma’s. Dit betekende dat tot half augustus, gelijk als in 1965, bij aanhoudend slecht weer in de middag speciale programma’s zouden worden uitgezonden. Dit echter met uitzondering van de woensdag- en zaterdagmiddag, omdat die dagen er al een regulier programma werd uitgestraald. De programma’s bestonden uit korte films, afleveringen uit serie-programma's, kinder- en tienerprogramma's etc. De NTS vestigde er, via het persbericht, nadrukkelijk de aandacht op, dat deze programma's alleen werden uitgezonden bij voortdurend slecht weer in het gehele land, dus niet wanneer het KNMI in De Bilt daags te voren ‘hier en daar een regenbui’ verwachtte. Tevens stelde men dat indien er uitzendingen plaats gingen vinden dit op de avond van de voorafgaande dag via de televisie bekend zou worden gemaakt. En het tweede jaar waaruit deze column bestaat is 1959. De klok die niet genoeg sloeg. Diegenen die vooral in de jaren zestig van de vorige eeuw actief zijn geweest in een ziekenomroep weten wat experimenteren is. Steeds werden er maar nieuwe programma ideeën bedacht en werden er vervolgens één of meerdere technici ingeroepen om te kijken of het bedachte plannetje wel tot uitvoering kon worden gebracht. Op die manier zijn de meest vreemde uitzendingen tot stand gekomen. Maar ook via de landelijke en regionale omroepen werden destijds tal van technische sprongetjes gemaakt om uiteindelijk te komen tot een stuntje in een programma. We gaan terug naar de jaarwisseling van 1959 naar 1960. In het studiogebouw van de NCRV in Hilversum was het idee ontstaan het nieuwe decennium te openen met 12 klokslagen van een statige klok, waardoor het Nederlandse volk kon worden binnengeleid in 1960. Men koos voor de Martinitoren in Groningen en zoals men het omschreef: ‘Als stenen getuigenis in de tijd geworteld en sinds vier eeuwen het emotionele richtpunt van historisch bewustzijn van de noordelijke provinciën dient om 12 uur het tijdstip aan te kondigen van een nieuw decennium.’ Afbeelding: Henk van Stipriaan in 1974 (foto Rob Croes voor Anefo - Nationaal Archief) Maar de vraag was hoe je dan het klokkengelui in een live-uitzending vanuit Hilversum kreeg uitgezonden. Hiervoor diende eerst uitgebreid intern overleg te worden gepleegd, waarna de hulptroepen werden ingezet. Men maakte dankbaar gebruik van een technicus van het GEB in Groningen (Groninger Elektriciteit Bedrijf) evenals een persoon van de RONO, de toenmalige Regionale Omroep Noord en Oost. Deze omroep was destijds actief voor de provincies Friesland, Groningen, Drenthe als ook Overijssel. Men had natuurlijk een opname kunnen maken van een willekeurige ’12 uur’ en deze van band af het programma in kunnen mengen, maar men had gekozen om het geluid live vanaf de Martinitoren om klokslag 12 uur de huiskamers binnen te brengen via een zogenaamde lijnverbinding. Men vond dit veel directer en nam op de koop toe dat men daarbij wel risico’s nam. Ook was er in het kort gesproken over een probleem dat de klokken van de Martinitoren soms hadden, namelijk om één klap te weinig te geven. Men nam de gedachte mee dat rond de klok van twaalf uur, op oudejaarsavond, de meeste mensen toch wat oliebolligs zouden zijn. En in de meeste families om het hardst zou worden meegeteld, waarbij het klokkengelui meer op de achtergrond zou komen. En warempel de Martinitoren had het weer, of beter gezegd, had het weer niet: die ene slag miste de jaarwisseling. Het dient vooral voor de betrokken technici, in zowel de toren als in Hilversum, een rare ervaring te zijn geweest dat het niet 12 maar 11 uur sloeg. Hoog in de Martinitoren zat de eerder gememoreerde technicus van het GEB, de heer Meijer. Niet voor niets was hem gevraagd te helpen, want een van zijn normale taken was het onderhoud van Martiniuurwerk. Hij was die oudejaarsavond al na tienen naar boven geklommen om een vaste plek tijdig in te nemen. Hij hield zich vooral bezig met het luisteren naar de hartslag van het uurwerk en het nauwkeurig afstellen van de mechaniek, zodat geen enkele seconde te vroeg of te laat de twaalf-uur slagen zich zouden laten horen. Met behulp van een draagbare radio wist heer Meijer zich om 11 uur te voorzien van het precieze tijdsein. Een andere rol was weggelegd voor de hoofdtechnicus van de toenmalige regionale omroep RONO, Jan Deddens. Hij zat namelijk beneden in de Martinikerk achter de techniek, waarbij hij de verbinding tussen de kerk en de studio in Hilversum tot stand diende te brengen en het signaal op hoogwaardige wijze via een lijnverbinding live in Hilversum te krijgen. Hij maakte ook gebruik van een zogenaamde decorluidspreker, waardoor hij het zachte getik van het uurwerk kon horen. Uiteraard knalden er met regelmaat andere geluiden door, immers velen waren al vervroegd vuurwerk aan het afsteken ondanks het Nieuwe Jaar nog niet was aangebroken. In de ochtenduren had hij 250 meter kabel in de toren aangebracht voor 2 microfoons, die zowel het geluid van het uurwerk als het slaan van de klokken dienden weer te geven. Ruim voor de klok van middernacht werd de lijnverbinding tot stand gebracht. Het bleek dat op Hilversum I, waarop de NCRV die avond uitzendtijd had, een dominee was ingehuurd om het Oude Jaar uit te bidden. Maar het ging niet alleen fout met het aantal klokslagen want ook de dominee bleek niet uitgebeden toen het Nieuwe Jaar een feit was en dus waren de zachte tikken van het uurwerk al door zijn gepraat heen hoorbaar en kwamen de ‘twaalf’ slagen van de klok terwijl de dominee nog met zijn gebed bezig was. Slechts 30 seconden duurde de uitzending vanuit Groningen in het Nieuwe Jaar, waarna werd overgeschakeld naar een andere lijnverbinding. Een reportage vanaf de Euromast in Rotterdam volgde. In de Martinikerk werd, met ondersteuning van een PTT ’er – die de lijnverbinding bewaakte – alle apparatuur en kabels opgeruimd en kon om 15 minuten na middernacht in het nieuwe decennium het licht in de Martinikerk worden uitgedaan. 1960 was ingeluid! Hans Knot, 21 december 2024

19891128 Vara Radio 3 - 08.00 - 09.00 Het Geluid van 1980 https://pixeldrain.com/u/h8iWhdwL 19891128 Vara Radio 3 - 09.00 - 10.00 Het Geluid Van 1981 https://pixeldrain.com/u/DmCwYNaf 19891128 Vara Radio 3 - 10.00 - 10.30 Het Geluid Van 1982 https://pixeldrain.com/u/7DvzeNt6 19891128 Vara Radio 3 - 10.30 - 11.00 Het Geluid Van 1982 https://pixeldrain.com/u/4rEJ8Hnd

H3 VARA 1974 10 08 0657 0900 Leo van der Goot https://pixeldrain.com/u/M4S4X6LZ

VARA H3 1975 12 23 0700 0900 Leo van der Goot https://pixeldrain.com/u/DaYfiSXu

VARA-R3-19880628-1600-1700-LucVanRooij-Verrukkelijke15 https://pixeldrain.com/u/bmvDDtEV VARA-R3-19880628-1700-1800-LucVanRooij-Verrukkelijke15 https://pixeldrain.com/u/JziBxUjs

VARA-H3-19751215-0700u0900-LeoVdGoot-DrieOpJeBoterham-Voorlaatste https://pixeldrain.com/u/DU2nXjRx

Cleaned by Oldies 45 VARA 1960 04 00 DickDuster-TijdVoorTeenagers https://pixeldrain.com/u/5MvwSEw4 ----------------------- VARA Tijd voor teenagers 05 1965 https://pixeldrain.com/u/ixcfvinx

Recentelijk kwam er in een van de nieuwsgroepen over radio weer eens het onderwerp ‘productiemuziek op lp’s’ voorbij. Natuurlijk heb ik zelf, toen ik nog intensief op diverse manieren actief was op het gebied van radio maken, het een en ander over laten komen uit Amerika. Productiemuziek op lp uit Fresno was zeer gewild en werd destijds ook gebruikt op Radio Caroline en Laser 558. Denk alleen maar eens aan de lachjes die door Charlie Wolf in zijn programma’s op Laser 558 werden gebruikt. Maar ook bepaalde nieuwsjingles van Radio Caroline. Het ging om een serie van 4 lp’s met als titel Cheap Radio Thrills, waarvan vele tracks door mij zijn gebruikt voor Radio Lago, Radio Groningen, Radio Nova België en veel meer. In samenwerking met Paul de Haan werden er vele jingles ingesproken maar ook bepaalde spots voor Radio Groningen om de luisteraars bewust te laten worden beter om te gaan met het milieu. Zo was er in 1981 de introductie van de glasbak in de gemeente Groningen en met dat gegeven had Paul zeker een prachtige tekst in gedachten om met gebruik van Cheap Radio Thrills er een mooie en vooral duidelijk op het doel gerichte spot voor in te spreken. Ook toen eenmaal wij beiden werden gevraagd mee te doen aan het lokale radio experiment voor Groningen, Radio Stad, kwamen de lp’s weer tevoorschijn om mooie spots te produceren. Ze kwamen ook van pas voor jingles ten bate van de 49 uur durende Historie van de Zeezenders, door ons geproduceerd. Het deed ons een genoegen dat destijds praktisch alle belangrijke grote dagbladen aandacht besteedden aan dit Park Radio Producties document. Maar in gedachten kwamen ook de serie ‘the 30’s and ‘60s’ naar boven, die werd aangekocht bij Valentino Incorporated. Jarenlang werd intensief gebruikt gemaakt van de productiemuziek en uiteindelijk bood ik de serie aan op de RadioDays in 2012 en 2014 voor diegene die er ook van wensten te genieten. Slechts één lp is, puur als nostalgisch object, in mijn bezit. Maar de Amerikanen wisten je te vinden als het ging om je radioprogramma mooier te kunnen maken. Ik denk dat in die tijd men elkaar, niet lettend op de privacy regels van die tijd, de adressen van kopers van producten brutaal weg doorgaven aan andere geïnteresseerde partijen. Zo herinner ik mij dat ene Tom Adams mij een folder toestuurde in Postbus 102 in Groningen, een adres die ook al meer dan 10 jaar niet meer actief is, waarin hij me via een glossy folder meldde dat ik via zijn ‘Electric Wienie’ er op kon rekenen zo snel mogelijk aan te top van het radio firmament kon komen. In 1980 was het reeds tien jaar dat Adams voor de eerste keer zijn Electric Weenie grappen voor in het radioprogramma, verstuurde naar zeven deejays in zijn land. Hij beweerde dat alle zeven nog steeds een abonnement hadden op zijn service. Hij wist dan ook grote namen uit de Amerikaanse radio industrie te overtuigen zijn grappen en grollen te gebruiken, waaronder Dr. Don Rose. Maar er was veel meer activiteit te benoemen in 1980. Zo ging in januari een nieuwe serie van start met als titel ‘Profiles in Rock’, een product van Watermark Corp. Liefst 150 radiostations stonden aan de start van dit programma met de duur van 58 minuten, waarbij in de eerste aflevering een interview was te beluisteren met The Rolling Stones. Bij de introductie van het programma werd meteen bekend gemaakt dat alle 52 programma’s voor 1980 al waren ingepland en er was in de eerste periode ruimte voor aandacht in specials voor Supertramp, Bad Finger, Boston, Doobie Brothers en Kansas. De programma’s waren vooral bedoeld om in de programmering van stations in te voegen die het Top 40 Rock formaat hanteerden. ‘Profiles in Rock’ werd trouwens gepresenteerd door Terry McGovern. Het programma werd per grammofoonplaat aangeleverd aan de stations vanuit Hollywood, waar Watermark Corp. was gevestigd. Verder was deze onderneming destijds onder meer de leverancier van de Casey Kasem Countdown show, de Country Countdown en de Wolfman Jack shows. Succes bij voorbaat verzekerd dus. In ons land werd begin 1980 nog behoorlijk veel muziek gedraaid dat in de categorie disco thuis hoorde, terwijl in New York ‘Disco’ als een vies woord werd omschreven. De scene was daar een complete verandering aan het ondergaan in New York. Het meest vooraanstaande station op het gebied van disco radio was daar WKTU-FM en er was nog zelden de eerder veel gebruikte slogan ‘Disco 92’ te horen. Van het deejayteam van twee jaar eerder waren er nog slechts twee op de loonlijst en anderen werden vervangen. Ook bij een ander eerder populair station als het ging om disco, WBIS FM, ging er rond die tijd ook een andere muzikale wind draaien. De slogan ‘Disco and more’ werd ingewisseld voor ‘The Sound of the Eighties’. Dit betekende onder meer dat er meer ruimte kwam voor de nostalgie en men dus ruimte gaf aan muziek die in de toen voorbijgegane jaren totaal in de verdrukking was gekomen op de radio. Frankie Crocker, de programmaleider van WBlS, verklaarde in 1980 dat programmamakers bij het station minder en minder disco wilden gaan draaien en meer aandacht wensten te besteden aan die muzieksoort die een grotere verscheidenheid in luisteraars zou opleveren. In de maand februari 1980 werd duidelijk dat er nog meer belangstelling was voor wat vanuit de VS kon overwaaien want voor zaterdag 26 april werd door de VARA een marathonuitzending gepland onder de titel: ‘The All American Show’. In een 12 uur durend programma werd de Nederlandse kijker voorgeschoteld wat de Amerikaanse televisie eigenlijk inhield. Vanaf drie uur in de middag was er een ware melange te zien van shows, quizprogramma’s, soapopera’s, dat alles gemixt met de commercials zoals ze in de VS ook op diverse onderbrekingen in de programmering waren te zien. Let wel 42 jaar geleden toen in ons land nog alles totaal anders was en de tijd nog niet rijp was voor echte commerciële televisie, waarmee we heden ten dage eigenlijk worden overvoed. Het idee voor dit programma, waarvoor alle al door de VARA vastgestelde programmaonderdelen dienden te wijken, was gelanceerd door Joop Daalmeijer en Hans Emans. Zij vonden dat de Nederlandse kijker zelf maar eens diende kennis te maken en te oordelen over het vaak in de media aangevallen Amerikaanse televisiesysteem. Voor diegene die, bij het kijken naar deze marathonuitzending, op een bepaald moment er genoeg van had was er, zoals altijd, nog de aanwezigheid van een ‘uitknop’ op de televisie. Hans Knot, 11 juni 2022

Zijn laatste bij de VARA: VARA-H3-19751223-0700-0900-LeoVanDerGoot-Laatste Opname uit het archief van MusicRadioFan.

1995-01-06 - VARA - R3 - 1200-1300 - Steen en Been Show met Jack Spijkerman 1995-01-06 - VARA - R3 - 1300-1400 - Steen en Been Show met Jack Spijkerman Grt, Peter

Andermaal herinneringen aan januari 1974 maar dan wel radio gerelateerd. Zo meldde men in een artikel in ‘TROS Kompas’ dat Chiel Montagne gek zou worden als hij een dag geen muziek kon beluisteren. Chiel was op dat moment 10 jaar in dienst bij Radio Veronica, voor hem destijds een belangrijk deel van zijn werkend leven. In een interview stelde Montagne: “Ik streef er altijd naar eerlijk te zijn. Eerlijk en echt staan achter wat je doet, is ook de kracht en de reden van het succes, van een Dimitri van Toren, van een Zangeres zonder Naam, van Vader Abraham, van Johnny Hoes en van Jack de Nijs". Zelf maakte Chiel een aantal jaren daarvoor ook een elpee en een single. Hij stelde dat te hebben gedaan omdat hij gewoon wenste te weten wat voor gevoel het gaf een plaat op te nemen. Op die manier kon hij er beter achter komen wat er in mensen omging, die een plaat uitbrachten. En er was in januari nogal wat de doen rond het besluit van de leiding van de VARA de carnavalsplaat van Vader Abraham en boer Koekoek te boycotten. De tekst van het lied ‘Den Uyl is in den olie’ werd door de leiding gezien als een aanval op het beleid van de toenmalige premier Den Uyl, volksvertegenwoordiger namens de PvdA in welke hoek ook het merendeel van de VARA leden zat en wiens beleid in het lied voor hen ondragelijk werd aangevallen. Robert Aardse, destijds directeur van Dureco, de platenmaatschappij die de carnavalskraker op de markt had gebracht, werd om commentaar omtrent de ophef gevraagd. Het weigeren te laten horen van de plaat door de VARA was voor hem een onbegrijpelijke zaak en vooral daar een omroeporganisatie als de VARA een dergelijk verbod had opgelegd. Dit mede door het gegeven dat men bij deze omroep vooral ‘vrijheid’ predikte. In vergelijk kon Aardse zich wel voorstellen dat bijvoorbeeld de NCRV een bepaalde tekst wenste te weren als daarin onzedelijke passages voorkwamen. Hij wilde ook duidelijk stellen dat het lied als een grote grap diende te worden gezien en het toch prachtig was dat Boer Koekoek, tevens Tweede Kamer lid, bereid was gevonden het duet, geschreven door Pierre Kartner, met Vader Abraham op te nemen. Wat velen bijna een halve eeuw geleden niet meekregen is dat Boer Koekoek niet de eerste persoon was die werd benaderd om het duet mede in te zingen. Allereerst werd Nobert Schmelzer, voorzitter van de KVP, benaderd. Hij kon niet in verband met een verblijf in het buitenland. Ook VVD voorzitter Hans Wiegel werd gevraagd maar deze wenste eerst overleg te plegen met de kaderleden van zijn partij. Daartegenover stond dat Boer Koekoek direct akkoord ging. Maar het verbod tot het draaien van het lied met Hendrik Koekoek als medezanger haalde veelvuldig de diverse kranten wat weer tot gevolg had dat stations als Radio Veronica, Mi Amigo en Radio Noordzee hun doelgroep er wel van lieten genieten. Tenminste voor hen die in waren voor een carnaval hit. In het lied zong Boer Koekoek onder meer dat de minister-president op zijn broek moest hebben dan wel in een hoek diende te gaan staan en vooral dergelijke zinnen vol kritiek vielen slecht bij de VARA directie, waarna een verbod werd opgelegd. Wel verscheen in een van de publicaties dat er bij de VARA-leiding destijds de vrees bestond dat enige radiomedewerkers het verbod zouden boycotten en dus het lied wel ten gehore zouden brengen. Of dit het geval is kan ik niet bevestigen omdat ik, gelijk aan vele leeftijdsgenoten, destijds alleen naar de zeezenders luisterde. Op 23 januari 1974 werd door de leiding van de VARA een persbericht uitgestuurd waarin werd verklaard dat de berichtgeving in de media zeker onjuist was en er totaal geen sprake was van een opgelegd verbod. Een woordvoerder van de platenmaatschappij Dureco reageerde hierop door te stellen dat uit luisteronderzoek vanuit de onderneming was gebleken dat ‘Den Uyl is in den olie’ nog geen enkele keer door de VARA op de radio – Hilversum 1,2 of 3 – ten gehore was gebracht. Trouwens de officiële presentatie van de single vond plaats in het perscentrum Nieuwspoort in Den Haag en daarbij was ook Joop Daalmeyer namens de nieuwsrubriek van de VARA, ‘Dingen van de Dag’, aanwezig en nam een deel van de presentatie op met een professionele recorder, een opname die echter nooit door de redactie van de actualiteitenrubriek werd uitgezonden. Eindverantwoordelijke destijds voor dit programma was Hans Emans, die stelde het item niet te hebben uitgezonden omdat het onderwerp van de reportage niet paste in het kader van de nieuwsvoorziening via Hilversum 3. De veelvuldige publiciteit rond de plaat had tot resultaat dat het zowel in de Daverende Dertig van de NOS als ook de Top 40 van Veronica de eerste plaats behaalde. En dan was er nog een groep Katholieken die in een open brief aan de bisschoppen van Nederland verzochten zwaar druk te leggen bij de KRO, zodat deze omroep ook echt het Katholieke geloof zou blijven uitstralen. Het ging daarbij om een groep van 70 personen, afkomstig uit Venlo. De brief was, namens deze groep, ondertekend door pater Capucijn H. Bekkers, met in gedachten ‘voor het behoud van het Katholieke geloof’. De groep was in de loop van het jaar 1973 vrij spontaan gegroeid uit ongerustheid over de wijze, waarop de KRO in haar uitingen op radio en televisie meehielp het geloof van Katholiek Nederland in zijn wortels aan te tasten. Als voorbeelden hiervan noemde men in de brief onder andere de tv-uitzending van een protestantse avondmaalsviering, waaraan een rooms katholiek priester deelnam, en de uitzending over bijbel en echtscheiding. In de brief stelde de groep dat mocht de KRO zijn eigen weg blijven gaan, men dan wenste stappen te ondernemen te komen tot een nieuwe rooms-katholieke omroep. Hans Knot, 27 november 2021

Laten we eens een aantal van mijn herinneringen aan 1970 beschouwen. Het eerste dat ik uit mijn aantekening vis is een knipsel uit de regionale krant van de 25ste van de maand november waarin gewag werd gemaakt op de voorpagina, alsof het echte gossip was. Ja je leest het goed – de filmacteur en Rolling Stone Mick Jagger was vertrokken voor een vakantie en was afgereisd naar het eiland Nassau, onderdeel van de Bahama-eilanden. Hij was gevlogen vanaf het Londense Heathrow met in zijn gezelschap een nieuwe liefde, Bianca Perez uit Nigaragua. We verbaasden ons als jongeren erover hoe snel hij de ene na de andere verovering binnenhaalde en weer afstootte en bovendien zouden in de daarna volgende halve eeuw nog vele vrouwen volgen. In dat jaar 1970 hadden we de mogelijkheid te luisteren naar een nieuw radiostation vanaf internationale wateren voor de kust van Noordwijk. Capital Radio van de International Broadcasting Society. Easy listening programma’s en ook uitzendingen verzorgd door dominee Geert Toornvliet. Een aimabel mens met een goed hart die bij velen, ook bij niet gelovigen, geliefd was. In de daarop volgende jaren zou hij via een aantal radiostations zijn programma’s laten verspreiden. En toch was er een bericht uit november 1970, bij het voorbereiden van dit verhaal, dat naar voren kwam. In de laatste week van november had de voorzitter van ‘Ken woord voor de wereld’, ds. C.W.J. van Gent, in Amsterdam een aanklacht ingediend tegen de in Bloemendaal residerende predikant Geert Toornvliet. Dit wegens laster en belediging. Geert Toornvliet was eerder dat jaar door de Synode de Gereformeerde Kerken geschorst. Hij had namelijk in een open brief in een door hem uitgeven publicatie ‘Contact met onze luisteraars’ van november 1970 een aanval gedaan op ds. Van Gent. Laatst genoemde wenste een rechtszaak inzake uitspraken in voornoemde publicatie als: ‘U hebt helaas uw positie niet gebruikt voor de opbouw en voortgang van het pastorale werk. Want U werd daarin zeer gehandicapt door uw vrouw. Ik wist al dat ze schrikkelijk negatief over menigeen praatte. Ik was gewaarschuwd voor u, dat onze radiogemeente bij u niet in goede handen was. U bent alle krachten gaan bundelen om de radiopredikant, die van de kerken geen salaris of wachtgeld meer krijgt, te plunderen. Dat zovelen in zo korte tijd met de heer Van Gent meegaan is een zaak van psychische infectie, die als een besmettelijke ziekte om zich heen heeft gegrepen.’ Dominee Van Gent noemde de genoemde passages onwaar. zoals volgens hem de hele open brief zou wemelen van onwaarheden, halve waarheden en feitenverdraaiingen. Hij noemde dit artikel van predikant Toornvliet in flagrante strijd met de pastorale kenmerken van het ambt van predikant. De heer Van Gent eiste dat dominee Toornvliet zou worden veroordeeld tot het betalen van honderd gulden als schadevergoeding wegens de aantasting van de goede naam met het bevel dat dit vonnis openbaar werd aangeplakt. Zie je het al voor je op de deur van de kerkgemeenschap in Bloemendaal dat Toornvliet een verklaring plakte die leesbaar was voor alle kerkgenoten? Hij kwam weer in een goede verhouding met zijn collega en Van Gent en deze laatste nam de presentatie van de programma’s na het overlijden van Toornvliet over op onder meer Radio Monique. Recentelijk, met de trieste berichtgeving omtrent de enorme aardbeving, die plaats vond op Haïti, gingen mijn gedachten naar een soortgelijke verscheurende beving die in 1970 plaats vond. Het meest verschrikkelijke nieuws van het jaar behaalde dagen lang de nieuwspagina’s van de kranten en de rubrieken op radio en de televisie. Een enorme natuurramp vond plaats in het Zuid Amerikaanse land Peru, als gevolg van een aardbeving met meerdere schokken. De allersterkste had een kracht van 7,9 op de schaal van Richter. Diverse steden werden totaal verwoest. Plaatsen als Huarez, Chimbote en Yungay waren onherkenbaar geworden. In een gebied van 65.000 km2 was liefst 80% van de huizen verwoest. Het aantal slachtoffers, dat viel, was tot op dat moment een van de grootste in aantal in de wereldgeschiedenis. Liefst meer dan 700.000 mensen verloren het leven, 500.000 werden nog eens gewond en 600.000 mensen werden dakloos. Na de grote schokken, die een deel van de schade aanrichtten, kwamen er liefst 37 naschokken die ook krachtig genoeg waren de schade groter en het aantal slachtoffers hoger te maken. Vele kleine en grote protestdemonstraties vonden er in 1970 her en der in Nederland plaats. De naam Stimezo viel daarbij ook vaak, als protest – aan de ene kant – en als positivisme aan de andere kant. Het was in de maand oktober 1970 dat, onder initiatief van een groep huisartsen, een stichting werd opgericht onder de naam Stimezo met als doel hulpverlening te verlenen bij zwangerschapsonderbreking. De tegenstanders van deze vorm van onderbreking hadden het dan ook over kwade hulpverlening plegen, immers een leven werd beëindigd. In die tijd was het ondergaan van een abortus of het ongewenst afbreken van een zwangerschap nog steeds wettelijk verboden. Maar zoals zo vaak gebeurde er in het illegale circuit het nodige en weken vele jonge zwangere vrouwen uit naar bijvoorbeeld Engeland, waar ze werden geholpen. De Stimezo is eigenlijk ontstaan omdat er in ons land op verschillende plekken de behoefte ontstond om zich gezamenlijk in te zetten voor een goede hulpverlening bij abortus. In ons jaar van behandeling, 1970, ontstond dus in Rotterdam de Stimezo, wat staat voor ‘Stichting Medisch Verantwoorde Zwangerschap Onderbreking’. Het eerste doel was te komen tot de oprichting van een kleine abortuskliniek. Het initiatief kreeg in de kranten de nodige publiciteit, waardoor diverse groepen van mensen zich achter het initiatief schaarden en al vrij snel in andere grote plaatsen soortgelijke plannen ontstonden. Als je het bedrag van het beginkapitaal van destijds weet kun je je niet voorstellen dat dit voldoende is geweest maar voor f 150.000,- werd de eerste kliniek op poten gezet. Het kapitaal was trouwens bij elkaar gekomen door middel van een televisieactie van de VARA. Nog immer, meer dan een halve eeuw later, is er bij bepaalde personen hevige tegenstand bij het beëindigen van een zwangerschap en wordt er dreigend gedemonstreerd in de directe omgeving van de gelegaliseerde abortusklinieken. Hans Knot, 11 september 2021 Afbeelding: Ds Toornvliet (foto Archief RadioVisie)

Mart Smeets For the record (npo radio 2) Vara 4 Afleveringen januari 2010 https://pixeldrain.com/u/Nnh2Ba57 https://pixeldrain.com/u/Ws8B35Xm https://pixeldrain.com/u/bqrL7mHa https://pixeldrain.com/u/YwfifrAM

In de nostalgische column deze keer terug naar 1964. Andermaal muziek, vergane nieuwsmomenten, de radio in die tijd en enkele andere zaken. We komen ook terug op de door mij eerder gememoreerde Tomado fabriek, die ons onder meer verraste met prachtige gekleurde boekenplanken die vele kamers in de jaren zestig van de vorige eeuw sierden. Het jaar 1964 had vele geschiedkundige hoogtepunten waarbij mij als eerste te binnenschiet dat Martin Luther King een rijzende ster in de Verenigde Staten van Amerika was. Een absolute strijder voor de gelijkheid van de mensenrechten. Geboren op 15 januari 1929 in de plaats Atlanta in de staat Georgia als zoon van een baptistendominee. Hij studeerde aan het Moorehouse College in zijn geboorteplaats, waarna een vervolgstudie werd gedaan aan het Crozer Theological Seminary in Chester (Pennsylvania). Hier onderscheidde hij zich al door te worden verkozen tot de beste student en dit leverde hem een studiebeurs op die hem in staat stelde door te gaan en wel aan het Boston College in Boston. Hij promoveerde daar in 1955. Een jaar eerder volgde hij het spoor van zijn vader door ook baptistendominee te worden in Montgomery in de staat Alabama. Hij stond aan de wieg van de NAACP, the National Association for the Advancement of Colored People, een vereniging die inderdaad voor grotere gelijkheid onder de bevolking van de VS streed. Het had in 1964 al liefst 1500 onderafdelingen en hoe moeilijk het de ‘donkere mensen’ ook werd gemaakt, telde men in dat jaar liefst 400.000 leden. In 1956 had Martin Luther King zijn eerste succes al binnengehaald toen, door zijn inzet, in Montgomery het openbaar vervoer even toegankelijk werd voor zijn kleurgenoten dan voor de blanke inwoners van de stad. Maar er ging wel een jaar van protesten en stakingen vooraf alvorens de afschaffing van de rassenscheiding in het openbaar vervoer een feit werd. Het eerste in een rij van vele en grote successen van Martin Luther King. Door vele blanken in het land werd hij door de jaren heen verguisd en vervloekt, maar hij bleef zijn stem laten horen op weg naar vrijheid en gelijkheid voor het gehele volk. Onder herhaaldelijke aandringen tot wetswijzigingen bij de toenmalige presidenten Eisenhower, Kennedy en Johnson werd uiteindelijk bereikt waar Martin Luther King voor stond: de wet op de burgerrechten werd in 1964 onder Johnson aanvaard. Op 10 december 1964 werd terecht aan hem de Nobelprijs van de Vrede in Oslo uitgereikt. Zoals gezegd komen we terug op een tijdsbeeld naam Tomado. Ik kreeg een brief als reactie op de eerdere aflevering over het jaar 1964 van Rob Bosman Jansen uit Dordrecht. Hij schreef: ‘Altijd vind ik het weer leuk om weer wat vergeten herinneringen door te lezen. Ik was in 1964 acht jaar oud. Heel leuk vond ik het stukje waar je schreef over Tomado. Mijn vader heeft 25 jaar bij deze fabriek gewerkt als vertegenwoordiger en zich later opgewerkt tot verkoopleider. Ik ben dikwijls mee geweest in de vakanties als hij reisde met de auto dan wel hij naar Jaarbeurzen ging. Later had men een fabriek in Zwijndrecht. Naast de huishoudelijke artikelen had je ook een afdeling voor rolcontainers, draadrekken, draadprullenbakken, die je veelal in parken zag. De fabriek was opgericht door de drie broers Van der Togt. De naam Tomado is samengesteld uit ‘Van der Togt massa-artikelen Dordrecht’. Ik heb nog altijd enkele van deze boekenrekken en nog altijd vele leuke herinneringen aan die tijd. Het product is nog steeds te koop alleen onder een andere naam. De fabriek in Zwijndrecht is er al lang niet meer en ook de familie van der Togt is uitgekocht. De oprichters leven niet meer. In 1972 werd alles overgedaan aan de Belgische onderneming Bekart. Mijn vader heeft daar toen nog twee jaar gewerkt maar is er vertrokken daar de Belgen een totaal ander beleid voerden dan hij bij Tomado gewend was. Later hoorde hij van voormalige collega’s dat de sfeer steeds slechter werd en bovendien het bedrijf grote verliezen leed’, aldus Rob Bosman Jansen. Terugdenkend aan de zwart wit televisie van het merk ‘Erres’, die onze huiskamer aan de Korreweg destijds vulde, komt deze keer het Hazy Osterwald Sextet tevoorschijn in mijn gedachten. Er werd vaak naar de Duitse televisie gekeken want we hadden het geluk niet alleen Nederland 1 te kunnen ontvangen maar ook het signaal van een steunzender in Aurich – even over de Duitse grens. Het voordeel van de Duitse televisie – in de begin jaren zestig – was dat men veel meer uitzenduren had dan de Nederlandse televisie. Hazy, een uit Zwitserland afkomstige bandleider, was samen met zijn vijf muzikanten altijd voornaam aanwezig in diverse show programma’s. En we waren niet alleen want overal waar de televisie haar intrede deed, of het nu Japan of Frankrijk was, Hazy was er al geweest met zijn Sextet. Reeds in 1949 had hij zich al als talentvol musicus en arrangeur ontpopt en richtte hij zijn band op. Beperkte Hazy Osterwald zich oorspronkelijk tot het propaganderen van de jazz muziek, nauwelijks twee jaar later nam het repertoire, waarschijnlijk om commerciële redenen, een verrassende wending. Er werd overgeschakeld naar de zogenaamde show muziek, een genre die in die tijd een stempel drukte op de Europese amusement- en platenmarkt. Gelijk als paddenstoelen vlogen de showbands en orkesten uit de grond om gedeeltelijk ook vrij snel weer te verdwijnen. Maar gelukkig bleek het verdwijnen niet het geval te zijn voor Hazy en zijn Sextet mede omdat ze uiterst bekwaam hun te spelen nummers kozen en op een aparte komische manier aan het publiek presenteerden. In 1954 deed hij zijn eerste optreden op de Duitse televisie in de muziekfilm ‘Een kleine, grote reis’. In eerste instantie wenste hij niet regelmatig in shows op te treden want hij stelde: ‘het gevaar van de televisie is dat men zo gauw op je raakt uitgekeken.’ En hij hield het eerst ook bij dit standpunt want er verschenen per jaar maar twee shows waarin hij met zijn band een vocale en instrumentale rol speelde. Maar daarna ging het los met programma’s met namen als: ‘Die alte Welle’ en ‘In achtzig Takten um die Welt’, die niet alleen in Duitsland werden uitgezonden maar naar praktisch alle partnerlanden binnen de Eurovisie werden verkocht, waardoor Hazy Osterwald een internationale reputatie kreeg, die zijn weerga niet kende. Ondertussen denk ik aan de allereerste lp die ik ooit kocht. Ik had de zanger al vaak langs horen komen op Radio Veronica en incidenteel op Hilversum 1 en 2. In de zomermaanden, de vakantieperiode van school, was ik altijd zo’n zes weken bij mijn ‘oom’ en ‘tante’ Gosschalk in Epe. Niet om vakantie te houden maar om ze mee te helpen in de slagerij, annex zelfbediening. Het was vaak ’s ochtends vroeg opstaan maar regelmatig kreeg je daar weer een middag vrij voor om ook te kunnen ontspannen. In 1964 was het dat ik op de fiets van Epe naar Apeldoorn toog om naar ‘De Discobar’ van Vroom en Dreesmann te gaan. U wilt het niet geloven maar mijn eerste LP, die ik ooit kocht, met onder meer ‘Ritme van de Regen’ , ‘Slop in Capri’ en ‘Ik’, was van niemand anders dan Rob de Nijs. Philips maakte dankbaar gebruik van het laatstgenoemde nummer door in haar advertentie de diamantnaald nog een keer in de groeven van het nummer te leggen van de controleerbaar aan de top staande Philips Grammofoons. Op de Canarische eilanden werd in de lente van 1964 keihard gewerkt aan de opnamen van een film waarin Cliff Richard andermaal een hoofdrol ging spelen en zingen. Zoeter dan zoet zou je het niet kunnen voorstellen als je de titel al hoort: ‘Wonderful life’. Een klein rubriekje in één van de muziekbladen maakte de lezeressen in de tijd helemaal jaloers: ‘Dat de film een kolfje naar Cliff’s hand en hart is, bewijst hij door in zijn vrije tijd zich – net als in de film – bezig te houden met dansen, zingen, spelevaren, kameelrijden en keetmaken.’ In de film speelde naast Cliff Susan Hampshire de vrouwelijke hoofdrol, waarvan Cliff de pers liet weten dat ze beslist wel was te accepteren als gezelschap. Maar niet alleen met het filmen bracht Cliff zijn tijd door want er werd ook volop getoerd door West Europa waarbij Nederland ook werd aangedaan voor een drietal optredens op 6 en 7 mei in respectievelijk Scheveningen en Leeuwarden. In Frankrijk was er een andere ‘sensatie’ die binnen een jaar een grandioos succes was geworden. Afkomstig van het eiland Mozambique, waren ze door een impresario gevraagd naar Parijs te komen om platen op te nemen en op te treden: Monique, Nicole en vier broers, tezamen ‘Les Surfs’ vormend. Ze mochten hun successen ook buiten Frankrijk laten horen en zo traden ze in mei op in het VARA televisieprogramma ‘Uit’. Ze namen vooral in het Frans covers op zoals ‘A présent tu peux tén aller’ dat ons beter in de oren lag als Dusty Springfield haar succes ‘I only want to be with you’. Tijdens een repetitie zocht Joost de Draaier ze op voor een interview op Radio Veronica. Doordat de zomerperiode is aangebroken verschijnen de columns tweewekelijks en wordt de volgende op 17 juli gepubliceerd. Hans Knot, 3 juli 2021

VARA-H2-22 04 1981-1105-1135 Het beste van de piraten https://pixeldrain.com/u/XMsTSHev

Jeroen Soer een echte radio man. Uitzending Verukkelijke 15 een opname van (vara) dinsdag 16 oktober 1984 https://verrukkelijke15.nl/1984/10/09/verrukkelijke15 https://pixeldrain.com/u/X7ReSUYe

Herman Stok met gast Drs. P https://pixeldrain.com/u/4S5J1oum

Op verzoek van 'Bosmeester' ben ik even mijn archief in gedoken. Hier een aantal dingen (51 stuks) van de VARA-dinsdag eind jaren '70, begin jaren '80. Dees eigen opnamen, deels van anderen gekregen. Misschien deels doublerend met wat anderen ooit hebben aangeboden. VOEG VOORAL TOE ALS JE ZELF IETS AANVULLENDS HEBT. Dank aan de originele uploaders.

VARA 1982 12-14 1103-1155 Jeroen Soer https://we.tl/t-fpwHikts2Y

.Heeft iemand nog opnames van vara's zoekplaatje ? Zo heette dat programma als ik mij goed herinner, met dj felix meurders. Het werd op dinsdag uitgezonden in de jaren 70. Er werd dan een cryptische omschrijving gegeven en dan moesten de luisteraars raden welke popgroep en titel het was. Dat was erg leuk. Groetjes Paul

02-07-2007 [06.00-09.00] GIEL - Giel Beelen - Weekendbelevenissen - De krantenberichten met Joanna en Wijnand - NOS Headlines met Jurgen van den Berg - Giel-uitzendkrachten bellen i.v.m. het Metropolis Festival in Rotterdam - Historische feitjes - De jarige zangeres Marga Bult bellen - Begin de dag met een dansje - CD's weggeven aan luisteraar die klimaatbewust bezig is - Monique Smit zingt live haar eerste single Wild + haar broer Jan bellen - Bezoek van Femke Halsema (GroenLinks) over o.a. Cool Climate - De Roulette-vraag - De Gielmobiel: Sander Foppele (acteur van ONM) - Ellen ten Damme bellen omdat ze Giel in de Telegraaf beschuldigt van chantage https://peperbus.stackstorage.com/s/XcKQsbfVtkAY2Aw

1973 is het jaar waar deze column op wordt gefocusseerd. Een jaar, zo weet vast iedereen, waarin een grote demonstratie werd gehouden onder het motto ’18 april, we kunnen het toch proberen’. Het staat bij alle 60 plussers heel goed in het geheugen. Ze waren deels aanwezig bij de demonstratie die onder meer plaats vond op het Malieveld in Den Haag en deels tijdens een tocht naar het complex van de Tweede Kamer. Vaak wordt deze demonstratie, tot het eventuele behoud van de zeezenders, als zeer vreedzaam omschreven. Uiteraard had die dag belangstelling van zowat elke krant die er in Nederland destijds verscheen, terwijl ook radio- en televisieverslaggeving het geval was. Uiteindelijk was de hoorzitting, die in Den Haag plaats vond, niet voldoende en besloot regerend Nederland en de leden van de Eerste en Tweede Kamer dat er een einde diende te komen aan de zeezenders. Paul Dubois (foto Lion Keezer) Radio Caroline had meerdere levens in 1973. Een mooie periode was er toen men gedurende een aantal weken de programma’s van Radio Veronica via de 259 meter uitstraalde, dit ter vervanging van de Norderney, welke was vastgelopen op het strand van Scheveningen. Radio Caroline, die haar programma’s na de jaarwisseling had hervat na grote problemen tussen bemanning en leden van de organisatie – onder meer door het uitblijven van salarisbetalingen, klonk niet altijd even goed als het in de jaren zestig van de vorige eeuw was overgekomen bij het luisterend publiek. Dit kwam onder meer doordat er enkele deejays werden ingehuurd, die van mindere kwaliteit waren dan anderen. Eén van die voorbeelden was, naar mijn mening, Paul Dubois. Hij was clubdeejay geweest en zover bekend was Las Vegas aan de Carolieweg in Groningen korte tijd zijn domein om plaatjes voor het dansende publiek te draaien. Weer andere collega’s had hij verteld clubdeejay in Amsterdam en Den Haag te zijn geweest. Op de vraag aan Andy Archer, bijna 50 jaar later, hoe destijds hij en bepaalde anderen werden aangenomen, meldde hij mij: ‘Als mijn herinnering goed is dan was het Gerard van Dam die vaak lokale deejays uitnodigde om programma’s voor Radio Caroline te maken. Misschien was Paul ook wel een vriend van Mike Storm of Ronnie Dolman. Er liepen in die tijd heel wat vreemde personen rond binnen de Caroline-organisatie, maar dat weet je denk ik zelf ook wel. Bovendien denk ik dat ‘Dubois’ zijn ‘professionele naam’ is geweest.’ In ieder geval meldde Dubois zich op een bepaald moment bij Hotel Zeezicht aan de Zeekant 105a in Scheveningen en was een korte periode aan boord. Het schijnt dat hij op een bepaald moment een plaat heeft gedraaid voor Hilversum 3 presentator Theo Stokkink, die dit zo leuk vond dat hij – aldus Paul Dubois in een interview in de Telegraaf begin 1973 – de laatste had uitgenodigd een programma op de donderdag van Stokkink in Hilversum bij te wonen en te vertellen over zijn werk bij Caroline. In het interview in voornoemde krant was hij in gesprek met journalist Co Berkenbosch en stelde onder meer: “Ik zie het als een soort van collegialiteit. De mensen hebben geen idee hoe goed de verstandhouding is tussen de deejays van de legale en illegale zenders. Beter dan tussen Caroline en Noordzee. Dat laatste bleek vorige week toen het zendschip van Noordzee van haar ankers sloeg en angstig dicht bij ons kwam. Ik heb ze via de radio erop attent gemaakt en zelfs om sleepboothulp gevraagd maar ze hebben niet eens gereageerd. En dat terwijl wij de MEBO II, die normaal 300 meter van ons verwijderd ligt, steeds dichterbij kwam.” Dubois meende zo nog het een en ander vanuit de organisatie in het kranteninterview te mogen zeggen, volgens hem met medeweten van de Nederlandse zaken gelaste van Radio Caroline, meneer Koning (Dennis King). Over twee adverteerders die binnen waren gekomen – Aktie ’68 en Marlboro – stelde hij “Van die twee nieuwe sponsors kunnen we ons hele bedrijf runnen,” En hij haalde nog een keer een oud fantasieverhaal op om onder aandacht te brengen: ‘En mocht Caroline ooit legaal worden dan staat Caroline niets in de weg om ook televisieprogramma’s te maken.” Daarmee relaterend aan de gedachte dat Caroline in 1970 nog vanuit een vliegtuig volgens hem uitzendingen had gemaakt en dat de gebruikte apparatuur nog altijd stond opgeslagen ergens op Schiphol. En een deel van de informatie, door hem gegeven, bestond denk ik uit fantasie. Dennis King confronterend met hem bracht geen enkele herinnering naar boven aan Paul Dubois, die onder programmaleider Chris Cary kortelings werkzaam was op de Mi Amigo. Nadien hebben we nooit meer iets van hem gehoord. Grote vraag is of de informatie inzake het mogen mee presenteren bij het KRO programma van Stokkink wel juist is. Duizenden radioprogramma’s gerelateerd aan de zeezenders zijn in de loop der jaren voorbij gekomen, maar dit donderdagmiddag programma met Paul Dubois heb ik nog nooit gehoord. Trouwens het Carolineprogramma, dat hij kortelings presenteerde, heette ‘Paul Dubois zonder Boe of Ba’. Bij de Nederlandse Spoorwegen ging in februari 1973 trouwens een proef van start met de verkoop van de zogenaamde ‘zaterdagretour’. Op dertien zaterdagen in de maanden februari, maart en april kostte een retour eerste of tweede klas maar een gulden meer dan een enkele reis. Voor kinderen van vier tot negen jaar was er een tarief van de halve prijs plus een gulden voor een retourtje. Kinderen onder de vier jaar reisden gratis. Het was vooral voor mensen die een lange afstand dienden te reizen voordelig. Wel was de persdienst van de Nederlandse Spoorwegen, toen men met de nieuwe regeling naar buiten kwam, zo verstandig reizigers aan te sporen om op te letten. Als men slechts 17 kilometer diende te overbruggen was het goedkoper een normaal retourkaartje tweede klas te kopen. Voor de eerste klas had dit betrekking op de afstand van 11 kilometer. Na de proefperiode werd de kortingsactie gehandhaafd en was het begin van vele acties van de Nederlandse Spoorwegen. Acties die in de loop der jaren gemeengoed zijn geworden om vooral de Nederlanders op een goedkope wijze in de trein te krijgen. En dan was er nog een rel binnen de publieke omroepen toen de VARA in een ochtendprogramma zonder enige vorm van overleg twintig minuten extra zendtijd had genomen, dat officieel voorbestemd was voor de NOS. De reden was dat de VARA in de extra uitzending aandacht wilde besteden aan de meest recente ontwikkelingen in het op gang komende vredesproces ten opzichte van de Vietnamoorlog. En derhalve klonk plots ‘Dingen van de dag’ op Hilversum 1, terwijl de geprogrammeerde ‘Ochtendgymnastiek’ niet werd uitgezonden. Op geen enkele manier werd via de VARA microfoon een reden van het niet uitzenden van dit NOS programma gemeld. Uiteraard vond men dit bij de leiding van de NOS een vreemde gang van zaken en werd er onmiddellijk bij de VARA om uitleg gevraagd. De volgende dag werd in de media bekend gemaakt dat een woordvoerder van de VARA had gesteld dat de leiding van de NOS waarschijnlijk het grootste gelijk van de wereld had en men zich kon voorstellen dat men bij de NOS ontstelt en nijdig was die uitzending kwam te vervallen voor de extra VARA uitzending. De beslissing was genomen in emotie gezien de toen meest recente ontwikkelingen in het vredesproces dat vermelding diende te krijgen via de radio. Uiteindelijk werd een excuus van de VARA bij de NOS leiding ingediend en geaccepteerd. Wel, wie weet dat we een andere keer terugkeren naar de eerste maanden van 1973. Hans Knot, 2 mei 2020

Ramsey Lewis Trio – Travel on. Dit nummer kwam eerst uit op de lp in 1964 getiteld ‘Bach to the blues’. In Nederland werd vervolgens een jaar later het nummer ‘Travel on’ gekoppeld als b kantje aan de hitsingle ‘The In crowd’. Bij Radio Veronica was Herman Stok van de VARA in maart 1971 te gast in het programma van Lex Harding en het twee uur durende programma werd afgesloten met ‘Travel on’ als eindtune. Het nummer was trouwens een compositie van Eldee Young en verscheen op het Chess International label. Ramsey Lewis Trio - Travel on. This song first appeared on the album in 1964 titled 'Bach to the blues'. In the Netherlands a year later the song 'Travel on' was linked to the hit single 'The In crowd'. At Radio Veronica Herman Stok of the VARA was a guest on Lex Harding's programme in March 1971 and the two-hour programme ended with 'Travel on' as the final tune. By the way, the song was a composition by Eldee Young and appeared on the Chess International label. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=e3a00f47-ecae-4b47-b2a8-a98f7c0a8026

Van de Golden Radio NL server, met dank aan Guido Tony van Verre Ontmoet (19820711, 0930-1000, VARA, Hilversum 1, Tony van Verre) - Simon Carmiggelt https://pixeldrain.com/u/xhf3JMTB

Nieuws fragmenten-63 min-1974-1983-deel 2 https://pixeldrain.com/u/BtvW3716