Doorzoek de gemeenschap

VPRO 1989 10 31 2100-2200 De Radiovereniging gast Joost den Draaijer https://pixeldrain.com/u/WKDybuTy

VPRO 1968 interview with Roger Day about towing Mi Amigo to Amsterdam as well as a flashback to Big L last day 5 min https://filesender.surf.nl/?s=download&token=9391b903-ab89-4676-a326-e96c7e00c513

Halverwege 1980 werd het bestuur van de VPRO het duidelijk dat, wenste men nog een rol te spelen binnen de publieke omroep, een duidelijke groei diende te worden gemaakt in het aantal leden en er naar gestreefd te worden om in 1982 een zogenaamde B-Omroep te zijn. Er waren dermate vele technologische en omroeppolitieke ontwikkelingen in het daaraan voorafgaande jaar dat het aan het bestuur van de VPRO duidelijk werd dat zijn identiteit ook in de toekomst op een herkenbare wijze naar buiten diende te worden gebracht, waarbij voornoemde groei gewenst was. Het was het bestuur duidelijk dat het eventueel halen van de B-status nog maar een kleine stap voorwaarts was en de groei wel voordeel zou hebben maar nog lang niet genoeg voor de verre toekomst. Bij de jaarlijkse tellingen, die ook in december 1979 plaats vonden, bleek dat de VPRO rond de 180.000 leden had. Voor de B-status waren er aanzienlijk meer nodig, namelijk minimaal 300.000. Derhalve maakte het bestuur dan ook bekend dat men tenminste een verdubbeling van het bestaande aantal leden wenste, mede om een veilige marge te hebben. Rekening houdende met tevens ledenverlies in de periode tot 1982 gaf men aan minimaal 220.000 nieuwe leden te willen inschrijven. Maar men had nog een probleem binnen de VPRO want er was berekend dat de gewenste uitbreiding tevens betekende dat die 5,5 miljoen gulden zou gaan kosten, terwijl er op dat moment slechts 1,7 miljoen in kas was. Het forse restant bedrag werd door hen beschouwd als een investering en een wissel op de toenmalige toekomst. Maar er speelde nog meer binnen het bestuur en wel de angst voor de concurrentie. De voornaamste reden om af te stappen van het tot dan toe strak en stijf gehandhaafde uitgangspunt van ‘klein maar fijn’, was dat de VOO en de EO in ieder geval B-omroep zouden gaan worden. In dat geval zou de VPRO als enige kleine omroep overblijven, en slechts de restjes zendtijd krijgen toebedeeld. Een marktverkenning had uitgewezen dat de VPRO kon putten uit een achterban van ongeveer 600.000 sympathisanten. Daar stond in 1980 echter tegenover dat, alle wervingsactiviteiten ten spijt, de grens van 200.000 leden nog nooit overschreden was. Iedereen boven 55 jaar herinnert zich de vele spotjes die via radio en televisie voorbij kwamen in die tijd. Niet alleen van de VPRO maar ook van de andere omroepen, waarbij meerdere malen vanuit het Ministerie van CRM een waarschuwende vinger werd uitgestoken als er weer teveel reclame voor de eigen huishouding was gedaan. Bij de VPRO kwam het in de tweede helft van de jaren zeventig van de vorige eeuw enkele malen voor dat de met veel inzet en vindingrijkheid het voortbestaan als C-Omroep diende te worden veilig gesteld daar er voorspellingen waren dat de peilingen negatief waren en dus de omroep dreigde te vallen onder het limiet van 100.000 leden. Uiteindelijk werd op 1 oktober 1984 de gewenste B-status binnengehaald. In het televisieseizoen 1980/1981 werd er bij de NCRV een aantal nieuwe programma’s via de televisie geïntroduceerd, hetgeen in juni werd bekend gemaakt. Het was in die jaren heel gebruikelijk dat in de voorzomer meer bekend werd gemaakt over de programmering in het nieuwe seizoen, dat in september van elk jaar van start ging. Zo ging Eddy Becker een nieuwe NCRV-quiz presenteren, die gebaseerd was op de wetenschappelijke BBC-quiz ‘Mastermind’. Het programma werd vanaf 30 september 1980 in tien afleveringen op het scherm gebracht. Het ging om de kennis quiz ‘Cum Laude’ die twee seizoenen was te zien en waarin kandidaten hun eigen specialisme konden kiezen om te worden ondervraagd. Volgens de producer van het programma, Dick van den Ende, probeerde men de Nederlandse versie van de quiz zoveel mogelijk een eigen gezicht te geven. En dus werd niet blindelings de opzet en uitwerking van de Britse collega’s overgenomen. Deelnemers dienden minstens 18 jaar oud te zijn en voorzien te zijn van een ruime algemene ontwikkeling. Ook diende men over een onderwerp veel te weten; een onderwerp dat trouwens niets te maken mocht hebben met zijn of haar beroep. Tenslotte werd er vereist dat men heel snel vragen kon beantwoorden en wel in twee keer twee minuten en dat over algemene onderwerpen als wel het aangegeven specialisatie onderwerp. Eerder dat jaar was natuurlijk behoorlijk sensationeel geweest toen koningin Juliana bekend maakte dat zij op 30 april 1980 zou aftreden van de troon ten voordele van haar dochter Beatrix. Begin juni kwamen vervolgens de cijfers naar buiten inzake het kijken naar de televisie van die bewuste 30ste april. Het bleek dat liefst 95% van de Nederlandse bevolking kennis had genomen van de troonafstand via televisieprogramma’s, die de betreffende dag werden uitgezonden. Ook was de inhuldiging van koningin Beatrix door het zelfde percentage landgenoten voor korte of langere periode bekeken. Cijfers waren afkomstig uit een op 3 mei gehouden telefonisch onderzoek van de afdeling kijk- en luisteronderzoek van de NOS, via een steekproef onder 372 Nederlanders van 15 jaar en ouder. Bij het onderzoek had men ook een aantal programma’s van die dag genoemd richting de ondervraagden om er achter te komen hoe die waren bekeken. De reportage in de ochtenduren inzake de troonafstand en het verschijnen van de koningin moeder en de nieuwe koningin op het balkon van het Paleis op de Dam werden deels door 88% van de Nederlanders bekeken, terwijl 70% het compleet had gezien. Ook de middagreportages werden uitstekend gevolgd en 89% van de landgenoten keken deze gedeeltelijk, terwijl 59% het onderdeel geheel bekeken. In de avonduren was er onder meer een documentaire te zien over het leven van Prinses Beatrix, hetgeen 46% aan kijkers trok. Vanaf volgende week tot 1 september zal de wekelijkse column worden omgezet in een tweewekelijkse column, dit vanwege de vakantieperiode. Dit betekent dat de volgende column op 3 juli zal worden gepubliceerd. Hans Knot. 19 juni 2021

Vorige week vond ik een oude klasse foto uit 1966 terug van de Cort van der Lindenschool aan de Violenstraat in Groningen. In mijn klas zat Ineke Ennes en ik dacht meteen aan een schoolgenoot die een tweetal klassen hoger zat, namelijk Willem Ennes. Hij was enkele jaren later actief in de Groninger groep Soulution, waar ook Hans Waterman als drummer actief was na zijn tijd bij Cuby and the Blizzards. Gek genoeg zat Hans weer bij mij in de klas op de Ludgerdusschool in de Tuinbouwstraat. Maar voornoemde groep was niet alleen bekend in Groningen en later in geheel Nederland, maar dan onder de naam Solution. Het was in 1969 dat voor het eerst aandacht werd besteed, zo ver mij bekend, aan de Groninger Popscene. De VPRO had op Nederland 1 in het programma ‘Later’ er zendtijd voor gereserveerd onder de noemer ‘Experimentele jeugdbewegingen in Nederland.’ In Groningen waren daartoe filmopnamen gemaakt van de Jan Hekert Experience terwijl ook enkele leden van Provadya Groningen aan het woord kwamen. In de uitzending werd niet alleen door Soulution muziek gemaakt maar ook door Wally Tax en zijn formatie Outsiders, afkomstig uit Amsterdam en al enige jaren werkend aan het hit firmament, wat uiteindelijk resulteerde in een aardige jamsession van de leden van beide formaties. Ze zorgden gezamenlijk ook voor de muzikale begeleiding van de negen filmpjes, die in het VPRO programma voorbij kwamen en achteraf werd in de dagbladpers geschreven over een unieke gebeurtenis zijnde de eerst jamsession van Nederlandse popgroepen op de televisie. Maar hoe zat het met de Jan Hekert Experience, die door een journalist werd omschreven als zijnde een vreemde toestand. Na hun eerste optreden op het eerste, zogenaamde Heksensabbat van Provadya?-Groningen, die onder meer actief was in een pand aan de Zoutstraat vlakbij het Noorderplantsoen, was men redelijk succesvol. Als gevolg daarvan kreeg de groep ook een uitnodiging op te treden in het Amsterdamse Paradiso, de voornaamste poptempel van die tijd. Maar er waren ook andere optredens waaronder in het Utrechtse Kasieno en op de Duitse televisie. Maar wat was eigenlijk de Jan Hekert Experience? In de groep, wat eigenlijk geen groep was, kwam Riekus Waskwosky naar voren als woordvoerder, mede daar hij van het begin af aan was betrokken. Hij was een Groninger dichter en stelde destijds in 1969: “We zijn gewoon met een man of dertig, maar het kunnen er net zo goed vijftig zijn. Ons optreden loopt altijd uit op een totale kakafonie, waarbij vooral afwijkende instrumentatie wordt gebruikt.” Zo kon het zo maar zijn dat er mannen bij waren die speelden op waarachtig saxofoontjes die in de speelgoedwinkel waren gekocht. Er waren zogenaamde rammelaars met bongo’s, conga’s en gitaren. Anderen deden meer om te spelen met Bengaals vuur en altijd waren er tal van danseressen om de show te stelen. Riekus andermaal in 1969: “Het is een beetje de sfeer van Camus' film Orpheu Negro. Belangrijk is vooral het beschilderen van het lichaam en het verkleden. leder mens heeft zin om toneel te spelen. Wij doen het in de vorm van een soort totaal theater, zonder dat we onszelf serieus nemen. Een ludiek soort carnaval, zou je het kunnen noemen." Daarbij werd niet als eis gesteld dat deelnemers een professionele instelling meenamen. Volgens Waskowsky sloeg het amateurisme destijds aan, waardoor voor velen het gemakkelijk was zich bij het gezelschap te voegen. Voor hen een belangrijke verandering in de toenmalige popscene. In de GPD-pers stelde hij: “Er is een grote vorm van pluriformiteit ontstaan, waardoor vele verschillende dingen naast elkaar kunnen bestaan en functioneren. Bovendien is er een groep jongeren ontstaan, die het leven niet meer zo serieus neemt.” Hij doelde op cineast Wim van der Linden die onder meer samenwerkte met Wim. T. Schippers. Tezamen waren beiden ook actief met het maken van controversionele televisieprogramma’s voor de VPRO en was laatst genoemde later ook een geliefd presentator bij het toenmalige Hilversum 3 met het programma Ron Fon Flon, waarbij hij de nodige mensen nogal kon beledigen en/of irriteren. In maart 1969 bestond de groep Soulution een kleine drie jaar en het markante was dat hun manager, de toen 25-jarige Sjoerd van Dorp, in maart dat jaar ook zakelijk leider was geworden van bovengenoemde Amsterdamse groep The Outsiders. Sjoerd toonde zich in de pers vooral enthousiast over Soulution want de groep zou de platenstudio ingaan om een single op te nemen. Ook meldde hij voorzichtig dat werd overwogen de naam te wijzigen in Solution, om niet te worden geassocieerd met de toen volop aan de gang zijnde soul-rage. Aangezien we stil staan bij en in het jaar 1969 vind je elders hoe het verder is gegaan met beide formaties uit respectievelijk Amsterdam en Groningen. Dan was er rond die tijd ook het voor velen slechte nieuws dat er een einde zou komen aan het televisieprogramma ‘Bij Dorus op schoot’, In die tijd dat er weinig aanbod aan goede programma’s en bovendien een minimaal aantal televisienetten kon worden bekeken, scoorden bepaalde amusementsprogramma’s uitstekende kijkcijfers en werd de volgende dag uitgebreid in gezelschap gesproken over datgene dat werd bekeken. Tom Manders, de man achter het typetje Dorus, had besloten dat het programma ‘Bij Dorus op Schoot’ via de VARA televisie werd stopgezet en dat hij het gelijknamige item, dat hij in zijn cabaretprogramma in theaters bracht, ook zou verdwijnen. Dit betekende dat in het seizoen 1960-1970 Dorus niet meer regelmatig op het televisiescherm was te bewonderen. Dit betekende niet dat er in dat seizoen niets van hem werd gehoord van Tom Manders stelde dat hij op een 15 tal woensdagavonden een radioprogramma ging presenteren, terwijl er ook vier televisieprogramma’s van hem voorbij kwamen. De inhoud van deze televisieshows werd deels op verschillende locaties in ons land in kleur gefilmd en de rest van de beelden werd in het cabaret van Manders opgenomen en de televisieprogramma’s konden worden gezien als een soort van personality-show van Tom Manders. Uiteindelijk werd de planning van de radio programma’s bijgesteld. Trouwens er dient vermeld te worden dat Manders al vele jaren op de radio was te beluisteren met een variatie aan programma’s. Een mooi overzicht is samengesteld door Winston Drevers. http://www.dorus.info/dorusopderadio.htm Hans Knot, 27 december 2021 Afbeelding: Solution met gasten in Club Panama, Amsterdam 2006 (foto Gijs Kleinveld)

Programma over de Nederlandse radio VPRO-H2-19710402-1030-1054-unknown-ZaterdagInformatie https://pixeldrain.com/u/mouARkl8

Ik kreeg een verzoek of ik oude afleveringen van De Wilde Wereld wilde plaatsen, voor zover hier nog niet geplaatst. Dit is wat ik heb gevonden, mogelijk zitten er wel enkele doublures in. Dan zijn die voor de nieuwkomers in de club. Edwin. https://pixeldrain.com/l/yjuHDRhe

Een bijzondere, zeldzame opname die ik iets meer dan een jaar geleden kreeg van een vriendelijke medeverzamelaar. Joost den Draaijer presenteerde van mei 1969 tot maart 1971 de Hilersum III Top 30, eerst voor de VPRO tussen 12.00 en 14.00, later voor de NOS tussen 16.00 en 18.00 op vrijdagmiddag. Op vrijdag 8 augustus 1969, de dag dat de Beatles hun legendarische oversteek over Abbey Road laten fotograferen, presenteert Joost live vanaf het strand van Zandvoort. Felix Meurders, die ook op vrijdag op H3 presenteert, bedient de apparatuur en presenteert mee als Joost even de branding in duikt of vanaf een bootje presenteert. Sfeervolle zomerradio met twee topkrachten. https://pixeldrain.com/l/fVwgF7ts#item=0 Overigens heb ik in de titel per abuis 'NOS' als zendgemachtigde gezet. Edwin

VPRO Radio 1 - 07032010 [2] Astrid Nauta - OVT-Het Spoor Terug-De Vrije Radio In De Jaren '80 https://pixeldrain.com/u/rWJTaMR4

Andere Tijden, het geschiedenisprogramma van de NTR en VPRO met reportages over (bijna) vergeten gebeurtenissen uit de recente geschiedenis, is er nu ook als podcast. Dompel je onder in het verleden en de verborgen verhalen uit het rijke geschiedenisarchief van Andere Tijden. Vanaf vandaag elke donderdagochtend op nporadio1.nl/podcasts/andere-tijden en via de bekende podcastplatforms.  Luister hoe pensionado’s in de jaren zeventig de Spaanse Costa veroveren, hoe communisten zich verzetten in de Zaanstreek en hoe de laatste bedevaarttrein vertrekt naar Lourdes. Presentatoren Mirjam Gulmans en Steven Smit voeren gesprekken met ooggetuigen afgewisseld met fragmenten uit het geluidsarchief. Gebeurtenissen van lang geleden, die soms verrassend veel gelijkenissen vertonen met de actualiteit van vandaag. In de eerste aflevering hoor je zanger en gitarist Woody Brunings van de Crazy Rockers en presentator Dick Zuydwijk van het radioprogramma Van Indorock tot Nederpop over hoe Indorock de Nederlandse muziekindustrie eind jaren 50 op zijn kop zette. Het zijn de zogenaamde ‘Indorockers’ die als eersten de rock-'n-rollmuziek naar ons land brengen. Na de onafhankelijkheid van Indonesië komen zij met hun familie naar Nederland. Ze nemen in hun bagage de rock-'n-roll uit Amerika mee die in hun land van herkomst al razend populair is. Bands als de Tielman Brothers en The Crazy Rockers brengen de Indorock vervolgens naar de hitlijsten.

Terugdenkend aan elk willekeurig jaar doet ook direct weer een eerste herinnering oproepen aan een bepaalde gebeurtenis, die je het meeste heeft geschokt dan wel verheugd. In dit geval is het een schokkende gebeurtenis geweest. Zoals gebruikelijk werd op de zaterdagavond, die bewuste keer op 15 mei 1971, geluisterd naar het programma van de KRO, ‘Goal’. Een programma over de voetbalwedstrijden van de zaterdag en de prognoses voor de daarop volgende dag. Presentatoren waren Felix Meurders en Theo Koomen en de productie was in handen van George Thor. Het zijn dan van die kleine, minder belangrijke dingen, die naar boven komen. Ik luisterde vaak op mijn slaapkamer op de tweede verdieping van een flat aan de uiterste westelijke rand van Groningen. We waren net terug gekomen van de verjaardagspartij van mijn oudste zus Rika en als fervent voetballiefhebber zat ik gekluisterd te luisteren via mijn Blaupunkt wereldontvanger naar de uitzending van de KRO. Plotseling werd door Felix Meurders het programma o­nderbroken. Dit om live over te schakelen (met gebruik van een transistorradio op het mengpaneel van de KRO) op het programma van RNI. Het bleek dat een felle brand aan boord van het zendschip woedde die was veroorzaakt, zo bleek later, door het plaatsen van wat men zei dat het een bom kon zijn. Een verhaal dat elders al is beschreven en het een brand was veroorzaakt door in brand gestoken in olie gedrenkte doeken. U begrijpt het al ik neem u andermaal mee in zijn herinneringen Het jaar 1971, waarin gelukkig ook positieve dingen gebeurden. Het was het jaar dat de Europa Cup voor Landskampioenen andermaal werd gewonnen door een Nederlandse club, het jaar daarvoor nog in handen gekomen van het Rotterdamse Feyenoord. Maar in 1971 kwam de eer toe aan het team van Ajax, dat o­nder leiding van Rinus Michaels en zijn assistent Grijzenhout, de titel binnenhaalde. Namen als Piet Keizer, Gerry Mühren, Nico Rijnders, Ruud Krol, Arie Haan, Johan Cruijff, Wim Suurbier en Dick van Dijk waren gemeengoed als er werd gepraat over voetbal. Maar wat is er eigenlijk gebeurd met andere spelers als Wever, Kalderon, Sondergaard en Suurendonk? Natuurlijk hebben zij het geluk gehad te mogen spelen in een gouden team, maar doorgebroken zijn ze echter niet zoals hun voornoemde collega’s. Ajax had in 1969 ook al in de finale gestaan maar verloor toen van AC Milan. In 1971 werd de finale gespeeld in het Wembley station in Londen tegen het Griekse Panathinaikos. Deze ploeg had de finale bereikt o­nder leiding van de vermaarde Hongaar Puskas. Met 2-0 ging Ajax als winnaar naar huis. Na 5 minuten in de eerste helft scoorde Dick van Dijk terwijl vlak voor het einde van de wedstrijd het Arie Haan was die voor de 2-0 zorgde. Het zou tevens Michels zijn afscheid worden van Ajax, daar hij een superaanbod kreeg van de FC Barcelona om daar als trainer aan de slag te gaan. De eerste in een lange rij van Nederlandse trainers voor deze ploeg. Ajax had zich, door de overwinning, automatisch geplaatst voor de finale van de Wereldbeker maar de leiding van Ajax besloot de ploeg, om medische redenen, terug te trekken. In Afrika was het rumoerig met name in Uganda alwaar de in 1925 in Koboko geboren Idi Amin via een staatsgreep aan de macht kwam. Een gedegen schoolopleiding had de man niet gevolgd en op 19-jarige leeftijd trad hij toe tot The British King’s African Riffles. In dienst leerde hij wat strijd is, o­nder meer in Burma. Hij vocht daar in Britse Dienst tegen de Japanse bezetters. Vanaf 1961 trad hij in dienst van het Ugandese leger om trapsgewijs omhoog te stijgen tot bevelhebber. Daarmee begon ook zijn machtswellust. Hij wist bevriende officieren zo ver te krijgen mee te doen aan een staatsgreep en benoemde zichzelf tot het nieuwe staatshoofd. Wat daarop volgde was een burgeroorlog waarbij vele landgenoten o­nder het bloedige regime van Idi Amin zouden sterven. Op 17 maart 1971 verscheen in de dagbladpers de mededeling dat Joost de Draaier de VPRO, waar hij onder meer werkzaam was, ging verlaten. Reden was dat hij teruggekeerd binnen de commerciële radiowereld, actief vanaf internationale wateren en wel als programmaleider bij het toenmalige nieuwe Radio Noordzee, een project waar het Strengholt concern achter schuil ging. Met ingang van 1 april 1971 stopte derhalve het programma van Joost, dat iedere donderdagmiddag tussen 12 en 13 uur was geprogrammeerd. Het uur werd daarna overgenomen door Felix Meurders. Tussen 13 en 14 uur werd een nieuw programma ingevoerd, de Joe Blow Show met als presentatoren Wim Noordhoek en Jan Donkers. In dat programma werd veel aandacht besteed aan de minder hitgevoelige muziek dat wekelijks op de platenmarkt verscheen. Tevens was er vaak aandacht voor de zogenaamde ‘witte platen’, producties die niet via de reguliere platenmaatschappijen verschenen en feitelijk illegaal in de winkel – vaak van onder te toonbank – werden verkocht. Herinneringen aan Hilversum III in 1971, waarover volgende week meer. Hans Knot, 29 februari 2020 Afbeelding: Felix Meurders (foto Menno Dekker)

VPRO-R1-20100307-1130-1200-OVT-etherpiraten https://pixeldrain.com/u/bK3Sv9JG

Cleaned by Oldies 45 VPRO-H3-19700724-1208-1300-JoostDenDraaier-Top30 https://pixeldrain.com/u/ZKgBDf0E VPRO-H3-19700724-1300-1342-JoostDenDraaier-Top30 https://pixeldrain.com/u/rNNH8nE6

VPRO-H4-19861009-2300-2400-InekeVdBergen-IGMSylvainTak https://pixeldra.in/u/uxHd-w

In deze aflevering van mijn nostalgische column heb ik gekozen een deel van mijn aantekeningen uit januari 1972 uit te werken. Eerlijkheid kwam er uit de hoek van de VPRO toen de directie bekend maakte dat van het ledenbestand er slechts 11% met grote regelmaat naar de eigen programma’s keek. Tevens stelde men dat 65% van de leden instemde met de beginselen van de VPRO en 52% van de leden de gebrachte programma’s op prijs stelden. Op de donderdagavond, als de VPRO het merendeel van haar programma’s uitstraalde, was de TROS ook te volgen op een ander net. Het bleek uit onderzoek dat liefst 20.2% van de VPRO leden de voorkeur aan de programma’s van de TROS gaf terwijl 11,6% van de VPRO leden de eigen programma’s bekeek. Studio West Point BBMS 1972, van links naar rechts Hans en Egbert Knot en Rob Bakker. Foto Brinkman. In januari 1972 werd bekend dat in dat jaar voor de eerste keer een omroep verantwoordelijk zou zijn voor de samenstelling van een ploeg die zou gaan meedoen aan de Europabeker voor zangvoordracht, beter bekend als het Knokkefestival, dat sinds 1959 in het Casino van de Vlaamse badplaats werd gehouden. In 1972 stond het gepland van 7 tot 14 juli. Voordien zorgden meestal de platenmaatschappijen voor de samenstelling van het vaderlandse team. Warry van Kampen, toenmalig chef televisie-amusement van de KRO, hoorde eerder dat jaar de klacht van de toenmalige directeur van het Casino in Knokke, de heer Mellens, dat de Nederlandse televisie klaarblijkelijk alle belangstelling voor het festival verloren had. De KRO-leiding besloot toen een ploeg samen te stellen en één of twee uitzendingen aan het festival te wijden, eventueel uit te breiden met een reportage van de finale, mocht de Nederlandse ploeg zich daarvoor plaatsen. De KRO besloot de zangeres Anneke Konings en de Blue Diamonds in ieder geval af te vaardigen. Voorts stelde men in onderhandeling te zijn met een Nederlands vocalist, wiens naam echter nog niet genoemd mocht worden. Later in het voorjaar bleek het om Frits Lambrechts te gaan. Het team uit Engeland, bestaande uit Penny Lane, Malcolm Roberts en The Union Express won dat jaar het festival. In Knokke zou nog één keer, in 1973, een festival worden georganiseerd wat bedoeld was als een soort afscheid en dus artiesten optraden die in eerdere jaren hun land ook al hadden vertegenwoordigd. De AVRO-televisie begon eind januari 1972 met een nieuw kinderprogramma onder de titel ‘Bibelebons’. Elly Nieman presenteerde dit maandelijkse programma van en voor Bibelebonse kinderen. Bij ‘Bibelebons’ ging men telkens uit van een vast thema. Zo speelde de eerste aflevering zich af in en rond een bakkerij. De kinderen gingen zelf brood bakken en werden daarbij geholpen door een echte bakker. Let wel het was 1972 en kinderprogramma’s waren zeer dun gezaaid in de programmering van destijds. Verder was in ‘Bibelebons’ steeds een pop van Joost Brugman en de acteur Willem Wagter van de partij. De laatste in de rol van een persoon die alles verkeerd deed. Voor de teksten was Piet Geelhoed verantwoordelijk en de muziek was van Tonny Eyk. De samenstelling en regie tenslotte was in handen van Rob Herzet. In totaal vier jaargangen werden er van het programma uitgezonden terwijl het snel populair werd en er zelfs twee uitzendingen per week werden gepland. Wel werd Elly Nieman na enige tijd vervangen door Margreet Heemskerk. Wie herinnert zich dit programma nog? Op Hilversum 1 was in die dagen een 18-delige serie te beluisteren via de KRO Radio op Hilversum 1. Het was elke keer een aflevering van 15 minuten die voor de klok van negen uur in de avond werd uitgezonden. Zo was er een aflevering waarvoor men helemaal was afgereisd naar het Beatrixoord in Haren bij Groningen. Men stond stil bij een stickeractie die was opgestart door de medewerkers van de ziekenomroep West Point, BBMS, dat enkele avonden per week en in het weekend actief was in het sanatorium. De programmamakers van de KRO interviewden de programmamakers van West Point om erachter te komen wat de ziekenomroep zoal deed voor de luisteraars. Een deel van de medewerkers in Haren was trouwens tevens tegelijkertijd ook actief in de ziekenomroep van Halte Lijn 4 in het RKZ in Groningen. Ook werden luisteraars ondervraagd over het nut van een huisomroep mede gelet op het gegeven dat patiënten er in het sanatorium in Beatrixoord langdurig verbleven. Het was in beide omroepen waar mijn lange periode van ‘werken voor, met en over radio’ deels begon. De stickeractie was opgezet om nieuwe apparatuur te kunnen aanschaffen zodat door de medewerkers niet telkens eigen apparatuur van en naar huis diende te worden gesleept. In januari 1972 werden ook de eerste resulaten bekend van de Noordelijke Fonotheek. Platen met pop- en undergroundmuziek vonden bij de meeste leden van de Noordelijke Fonotheekdienst in de tijd aftrek. In het eerste jaar van haar bestaan, 1971, registreerde de discotheek 27.000 uitleningen in de drie noordelijke provincies. In procenten uitgedrukt was de voorkeur als volgt: 40% pop en underground, 20% klassiek, 25% lichte muziek en cabaret 8% jazz en talencursussen, documentaires etc. 7%. Directeur van de Noorderlijke Fonotheekdienst was Jenne Meinema, die bovendien destijds niet ontevreden was over de toeloop van leden: het waren er bijna 1200 in 1971. Veertien kleine discotheken waren over de provincie verspreid, ze hadden elk 300 platen van de moedervestiging in Groningen in voorraad. De overige bibliotheken bestelden aan de hand van de catalogus. De Fonotheekdienst was onderdeel van de Provinciale Bibliotheek Centrale Groningen, en was evenals de Centrale gevestigd aan de Laan Corpus den Hoorn. Zoals gesteld bestreek de discotheek de drie noordelijke provincies via de plattelands bibliotheken, met uitzondering van de stad Groningen, Hoogezand en Stadskanaal die alle drie over een eigen discotheek beschikten. In de stad Groningen was de Fonotheek gevestigd op de tweede verdieping van het pand van de Openbare Bibliotheek aan het Kwinkenplein en was een zelfstandige uitleendiscotheek. In 1974 verhuisde deze mee naar het nieuwe pand van de Gemeentelijke Openbare Bibliotheek aan de Vismarkt in Groningen, waar destijds voorheen Galeries Modernes was gevestigd. Nog steeds is het via Biblionet mogelijk CD’s en DVD’s te reserveren en voor enige tijd te lenen. En aangezien het vandaag 1 april is ook even een herinnering uit 1972 aangaande een 1 April grap. Op vrijdagmiddag 31 maart werd door presentator Felix Meurders in ‘De Daverende Dertig’, dat door de NOS op het toenmalige Hilversum 3 werd uitgezonden, bekend gemaakt dat in de toekomst altijd door de gedraaide platen heen zou worden gepraat vanwege de auteursrechten. Opnemen van radioprogramma’s zou streng verboden worden en er werd gemeld dat de overheid besloten had bandopnameapparatenbezitters een bezoek te brengen en te kijken of ze de muziek van de radio hadden opgenomen. Meurders stelde dat de technische dienst van de NOS wilde helpen: als men de geluidsbanden opstuurde, zou de NOS er een toon op zetten die met een normaal apparaat niet te horen was, doordat de kop 90° gedraaid was. Het resultaat was, dat veel mensen hun banden opstuurden. "En we zullen ze met plezier beluisteren," meldde hij een week later. Maar sommige mensen die het door hadden, lieten dat op een originele manier blijken. Iemand had een papieren band op een spoel gewikkeld, waarop met potlood geschreven was: ‘1 april, 1 april, 1 april...’. Iemand anders had nog meer humor, want deze stuurde een lege fietsband. Wees attent vandaag en laat je niet in een val strikken. Hans Knot, 1 april 2017

Al eerder heb ik uitgebreid gepubliceerd over de speciale uitzendingen vanaf een schip, Zo vroeg ik me af: Klassieke muziek en zeezenders, gaat dat samen? Ja, zeker wel. Ooit liet de violist Theo Olof — het boegbeeld van de stichting Nederland Muziek die voor de komst van een klassieke-muziekzender ijverde — zich ertoe verleiden om op verzoek van de VPRO-radio aan boord van een zendschip te stappen. Het is de geschiedenis ingegaan als Radio Stereo Petat en het Comité Nederland Muziek. Het was maandag 9 april 1973 dat een gehuurde boot, de MV Morgenstern, de zee op ging om te worden ingezet voor deze speciale uitzendingen van de ‘piraat’ Stereo Patat. Vreemd genoeg werd deze sportvissersboot in de eind jaren zeventig echt ingezet voor de uitzendingen van een zeezender, Radio Delmare. Het hele verhaal, door mij gepubliceerd in 1995, kun je via de volgende link nog eens lezen: http://www.icce.rug.nl/~soundscapes/VOLUME01/Radio_Stereo_Petat.shtml Het blijkt echter dat de VPRO zich eerder heeft ingelaten met de uitzendingen van een piratenzender en wel in de maand april 1971. De bewoners van de Nieuwmarktbuurt, destijds een van de saneringswijken van Amsterdam, hadden een eigen radiozender illegaal in stelling gebracht tegen de massale sloopplannen die het gemeentebestuur van Amsterdam had bekend gemaakt. De naam van het radiostation was Radio Sirene en programmamakers van de VPRO hebben destijds in de avond van vrijdag 9 april het geluid van het radiostation in het toen populaire programma ‘VPRO Vrijdag’ gedurende een kwartier laten meelopen. Radio Sirene maakte gebruik van een frequentie op de middengolfband, vlak naast de 192 meter van Radio Veronica. Toen de uitzendingen de betreffende avond werden beëindigd werd tevens bekend gemaakt dat men vrijdagmiddag 16 april weer zou zijn te beluisteren. Wel werd aangegeven dat de uitzending niet langer dan een kwartier zou duren om de kans te worden uitgepeild door de Radio Controle Dienst te verkleinen. De initiatiefnemers wilden de zender niet alleen voor zichzelf gebruiken maar stelden tevens anderen, die zich tegen de gemeentelijke plannen wensten te verzetten, het gebruik van de zender beschikbaar. Verder meldde men dat in de uitzendingen aankondigingen zouden volgen van allerlei acties die door de buurtbewoners zouden worden georganiseerd. Regelmatig kwamen de gebeurtenissen rond de Nieuwmarktbuurt destijds in het nieuws. Niet alleen was een groot aantal lege panden door krakers, afkomstig uit het gehele land, in bezit genomen maar ook de reguliere bewoners traden soms op een militante manier op. Ondermeer werden werknemers van het Gemeentelijke Energie Bedrijf van Amsterdam bij herhaling weggestuurd toen ze van plan waren de elektriciteit in de gekraakte panden af te sluiten, zodat oneigenlijk gebruik kon worden voorkomen. Maar ook de slopers, waarvan door de gemeente werd gemeld dat men spoedig met de afbraak van panden kon beginnen, werden in de uitzending duidelijk gemaakt dat ze niet welkom waren. Bovendien werden er in de wijk allerlei spandoeken opgehangen met duidelijke teksten: ‘Slopers niet welkom’, ‘Levensgevaarlijk voor slopers’ en ‘Slopers gaan de gracht in’. Ter voorkoming dat slopers ongehinderd hun gang konden gaan, werd in de uitzending van Radio Sirene aangekondigd dat spoedig patrouilles, bestaande uit buurtbewoners, de straat zouden opgaan om slopers te verhinderen aan de slag te kunnen gaan. Maar daar bleef het ook niet bij want er werd op een aantal daken van de Nieuwmarkt buurt een felle sirene geplaatst die bij dreigende komst van de slopershamers zoveel lawaai maakte dat er door vele bewoners werden gewaarschuwd en een grote afscherming tegen de werklieden kon worden gevormd. De plannen van de gemeente tot een grootschalige sloop van panden in de betreffende wijk had ondermeer te maken dat er ruimte diende te worden gecreëerd voor de aanleg van de Metro en een nieuwe autoweg in onze hoofdstad. Een fragment van het programma van Radio Sirene op de 193 meter was trouwens, mede dankzij de medewerking van de VPRO, dezelfde avond in het NOS Journaal te horen. Vier jaar later waren er hevige rellen toen tot afbraak van vele panden werd begonnen ten bate van de aanleg van de Oostlijn van de Amsterdamse Metro en het NOS Journaal bracht de beelden: https://nos.nl/video/2026691-terugblik-rellen-nieuwmarkt-1975.html Hans Knot, 31 maart 2018

Cleaned by Oldies 45 VPRO-H3-19700724-1208-1342-JoostDenDraaier-Top30 https://pixeldra.in/u/qdScuz

In het fotoalbum staan nu van een aantal jaren (gedeeltelijk) de radioprogrammaoverzichten uit de gidsen online. Wordt dit overzicht nog aangevuld? Ze geven vaak veel gedetailleerdere info dan de kranten uit die tijd.

Blood, Sweat and Tears – Spinning wheel. In 1970 ging er een VPRO afvaardiging naar de MEBO II om daar een eigen geproduceerde jingle heen te brengen. Wim Noordhoek sprak deze in: ‘Radio Nordsea International’. In 1971 hoorden we de jingle terug in de Ferry Maatshow. Voor de productie werd ‘Spinning wheel’ gebruikt, een nummer dat in de uitro ‘daar wordt aan de deur geklopt’ heeft. Blood sweat and tears spinning wheel RNI 25-04-1971 Ferry Maat.mp3 67.58 kB https://filesender.surf.nl/?vid=5c9292e6-a029-10e8-8a97-000009aa05b8

Does anyone have a VPRO recording of John Peel's show from September 1986? It used to be on the Offshore Radio forum link, but the link is dead. The information below came from the Offshore Radio Forum: Sylvester 04-02-2008 01:28 - Live from London town, voor de VPRO op Hilversum 3, ingeleid door Cor Galis. "I'm gonna miss that voice," zei Peel, dus het is waarschijnlijk een van zijn laatste uitzendingen voor de VPRO geweest. Ik denk dat hij het deed vanaf medio 1984. http://www.mediafire.com/?8tsg2b0tdz1 rauhfaser 04-02-2008 10:27 - Hoi, John Peel is in de tweede week van oktober 84 op woensdagavond bij de VPRO gestart, Edwin oldies45 04-02-2008 10:27 - Is van 24 september 1986 van 1900 tot ongeveer 1946 en was niet zijn laatste. die was ergens eind oktober van dat jaar, groet, Harm

Hadden we dacht ik al gehad, maar dankzij Theo in Zeeland - van de Golden Radio NL server - kwam ik 'm nog een keer tegen VPRO Het evenement 091086 Interview Sylvain Tack

VPRO-H3-19841010-2000-2100-JohnPeel Opname afkomstig uit het archief van MusicRadioFan.