Doorzoek de gemeenschap

In deze aflevering twee herinneringen en wel uit 1976 en 1979. De V.O.O., dat stond voor de Veronica Omroep Organisatie, maakte haar debuut op de televisie op 21 april 1976. Ontstaan uit de zeezender Veronica kreeg de V.O.O. in 1975 een aspiranten licentie hetgeen onder meer inhield dat men vanaf april 1976 om de drie weken liefst 3,5 uur televisiezendtijd kreeg, die gevuld werd tussen half negen en twaalf uur in de avond. De eerste uitzending vond plaats 16 jaar nadat Radio Veronica haar eerste officiële uitzending vanaf zee verzorgde. Kosten noch moeite waren gespaard om, in samenwerking met de NOS, een sfeervolle gala-avond uit te zenden, die gelukkig bewaard gebleven en door velen als een mooie herinnering bewaard wordt. Het programma zat vol met amusement met nostalgische waarde, informatie en een 20 minuten durende film over de zeezender Veronica. Ook werd er verbinding gelegd met de werf in Zaandam, waarop dat moment de MV Norderney afgemeerd lag. Vandaar richtten Rob Out en Lex Harding zich tot de nieuwe kijkers en traden George Baker Selection en Earth and Fire, twee groepen groot gemaakt door de zeezenders, op vanaf het dek van het voormalige zendschip. Ook werd daar een gigantisch vuurwerk ontstoken, waardoor onder meer de tekst ‘Veronica aan land’ in de lucht verscheen. Vanaf negen uur in de avond werd vervolgens verbinding gezocht met Utrecht, waarin het Congrescentrum het voornoemde Galaprogramma werd uitgevoerd, waarbij de nationale en internationale artiesten zeer vakkundig werden aangekondigd door wie anders dan Tom Collins. Vader Abraham en Mieke zongen een nostalgisch lied over Veronica op de woelige baren, waarbij twee mooie foto’s van de Norderney op internationale wateren, afwisselend, waren te zien. Foto´s die enkele weken eerder ter beschikking waren gesteld door de sterfotograaf der zeezenders, de uit Hamburg afkomstige Theo Dencker. Natuurlijk dienden er ook volop nieuwe leden geworven worden en daarvoor had de PTT een extra telefooncentrale geïnstalleerd in Utrecht, die bemand werd door veertig bekende Nederlanders. In de pauze van het Gala was er een interview te zien met Harry van Doorn, de toenmalige minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk. Verantwoordelijk voor het respectievelijk de nek omdraaien van de meeste zeezenders en het toekennen van een voorlopige uitzendlicentie aan de V.O.O. werd aan hem enkele vragen gesteld, waarna Tineke, Lex Harding en Will Luikinga de kijkers op de hoogte brachten van de toekomstige programma´s op de televisie. Het ging daarbij in het begin van de televisieperiode van de V.O.O. om het programma ´Veronica Totaal´, dat, zoals gemeld, iedere drie weken eruit ging. Ingepakt in het totaal programma was er telkens een quiz met Will Luikinga, een sportitem, een programma voor problemen die jongeren bezig hielden, het Pop Journaal, een blik in de Top 40 en onder meer een aantal televisieseries, waarvan de absolute topper destijds ´Starsky and Hutch´ zou worden. Het informatieve deel werd afgesloten met een speciale wens die was ingesproken door Wolfman Jack, die in Nederland destijds gehoord kon worden via zijn populaire shows op AFN. In het tweede deel van de show mochten we onder meer genieten van typische Veronica artiesten, die veel vanaf zee de ether in waren geslingerd: Silver Convention, Maggie Mc Neal, Marianne Rosenberg en vele anderen. Artiesten op tour door het land was in de jaren zeventig van de vorige eeuw een normale zaak maar daar kwam in 1979 een nieuwigheid bij namelijk de populaire presentator, die met zijn nationale bekendheid, het aandurfde ook het land in te gaan. Het betrof Willem Ruis, die vooral de aandacht had getrokken op de wijze waarop hij zijn KRO-quiz presenteerde. Eind februari 1979 werd bekend dat hij naar Groningen kwam met een eigen theaterprogramma in de Evenementenhal, destijds onderdeel van het Martinihalcomplex. In de aankondiging stond te lezen dat op dinsdagavond 6 maart hij, zonder het gebruik van camera’s, een optreden zou geven. In het Nieuwsblad van het Noorden was te lezen op de laatste dag van februari 1979: ‘De glamourboy van het beeldscherm, geliefd en gevreesd om zijn scherpe opmerkingen en onbeschaamde taal, heeft een organisatiebureau ingeschakeld, dat een soort kopie van zijn televisiequiz op het podium brengt, compleet met de prijzenstalmeester Pierre van Ostade.’ Vrij snel werd al duidelijk dat, gelijk aan het televisieprogramma, er een enorme hoeveelheid aan prijzen zou worden weggegeven en hierover zei Willem Ruis destijds zelf dat men daarbij kon denken aan een zak uien tot en met een nieuw televisietoestel. “Er is kennelijk grote behoefte bij de mensen om het allemaal eens mee te maken en daar geef ik graag gevolg aan.” Het was aan het merendeel van de Groningers nog niet bekend dat hij ook in het land te zien was. “We zijn al een tijdje bezig in theaters van ons land en we krijgen de zalen ongeveer voor tachtig procent vol. De mensen stellen het zeer op prijs. Daar komt bij dat de KRO-tv nogal wat brieven binnen krijgt van mensen die het vervelend vinden dat ze niet in aanmerking komen voor de televisieshow, omdat ze niet getrouwd zijn.” In de uitvoering in de zalen werd echter daarvoor niet gekozen en kwam in principe iedereen, die een toegangskaart had gekocht, in aanmerking voor deelname. En de show diende gezien te worden als een ‘kleine Willem Ruis Show’ met daarbij alle vreemde bijbehorende toevalstreffers als ook de gokelementen. Hijzelf stelde dat na een aantal van deze optredens die gezelliger vond dan die voor de televisie: “De mensen voelen zich bevrijd van de camera, zo lijkt het wel. Na een zaaloptreden hebben Pierre van Ostade en ik dikwijls het gevoel dat het jammer is, dat je die sfeer niet kunt overbrengen op de televisie. Men gaat bovendien een avondje uit om te lachen en als je geluk hebt, neem je er ook nog wat van mee.” Na de pauze in de Evenementenhal, zo bleek, trad Willem Ruis op als een soort hofmeester, die onder meer liet zien hoe je als alleenstaande reiziger een andere alleenstaande in een vliegtuig kon versieren. Velen noemden het een avondje met dolle pret, anderen hoefden er geen tweede keer heen. Hans Knot, 19 februari 2022